به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، وبگاه واشنگتن اگزمینر در یادداشت خود به‌قلم «دنیل دیپتریس» نوشت: عربستان در سال جاری در مسیر دیپلماتیک قرار گرفته است و با دشمنان سنتی خود ارتباط می‌گیرد و روابط با همسایگان منطقه‌ای را تقویت می‌کند.
ایرانی‌ها پس از هفت سال سردی با عربستان، سفارت خود را در ریاض بازگشایی کردند.
تهران به‌دنبال بهبود روابط با امارات بوده و به برقراری مجدد روابط دیپلماتیک با بحرین نزدیک است.
روابط دفاعی ایران با روسیه به همان اندازه تنگاتنگ است. تهران در حال ساخت و انتقال پهپادهای تهاجمی به مسکو بوده است.
این دیپلماسی به آمریکا نیز کشیده می‌شود. روز چهارشنبه، وال استریت ژورنال گزارش داد که مقامات آمریکا و ایران ماه‌ها در گفتگوهای غیرمستقیم و محتاطانه در تلاش برای یافتن راهی برای تنش‌زدایی از وضعیت بین دو کشور خود بوده‌اند.
واشنگتن و تهران از مأموریت‌های سازمان ملل در نیویورک برای آغاز مذاکرات در ماه دسامبر استفاده کردند.
دولت بایدن اصرار دارد که این جلسات لزوماً مذاکره نیستند. شایعات مربوط به توافق موقت هسته‌ای با ایران، «کاذب و گمراه‌کننده» است.
همانطور که مقامات آمریکایی می‌گویند، گفت‌وگوهای نزدیکی بیشتر برای ارسال پیامی جدی به ایران برای مراقبت از برداشتن گام‌های بیشتر در مسئله هسته‌ای است.
یک مقام ارشد دولت بایدن گفت: «برخی از اقدامات ایران می‌تواند ما را به وضعیت بسیار خطرناکی برساند، ایران و جهان این را می‌دانند، بنابراین، ما به صراحت گفته‌ایم که باید از اقدامات تشدیدکننده برای جلوگیری از بحران اجتناب کنند.»
قطعاً دیپلماسی در حال حاضر چیز بدی نخواهد بود. در حالی که هرگونه هماهنگی با ایران باعث خشم کنگره خواهد شد و احتمالاً یک سردرد سیاسی برای کاخ سفید خواهد بود، اجازه دادن به سیاست داخلی برای اجرای سیاست خارجی می‌تواند یک بازی خطرناک باشد.
دلیل باز نگه‌داشتن مسیر دیپلماتیک ساده است: هر گزینه دیگری که روی میز است، موقت و احمقانه است.
حمله نظامی به زیرساخت‌های هسته‌ای ایران خطر بالایی دارد که به تنش منفجر می‌شود.
یک نظام تحریم‌های اقتصادی قوی‌تر می‌تواند برخی از نشت‌های سیستم فعلی را مسدود کند و تهران را از پول نقد محروم کند، اما تحریم‌ها بدون یک فرآیند دیپلماتیک معقول مرتبط با آن‌ها، ایرانی‌ها را متقاعد نمی‌کند که سازنده‌تر باشند.
بنابراین، گفت‌وگو نه تنها کم‌خطرترین گزینه برای آمریکا، بلکه بیش از هر گزینه نظامی می‌تواند بازدهی داشته باشد.