به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، نشریه نیوزویک در مقاله تازه خود به‌قلم «تام اوکانر» نوشت: در حالی که «نارندرا مودی» -نخست‌وزیر هند- برای دیدار با آمریکا به واشنگتن می‌رود، اما به‌رغم تلاش کاخ سفید به‌دنبال منزوی کردن روسیه بر سر جنگش در اوکراین، دهلی‌نو بر تعهد خود به یک رابطه ریشه‌دار با مسکو ثابت‌قدم است.
اگرچه تنش‌ها بین هند و چین همچنان ادامه دارد، اما دهلی‌نو، روی پویایی منحصربه‌فرد خود با مسکو حساب می‌کند تا به منافع خود نزدیک شود و به‌عنوان حایلی برای پکن عمل کند.
«نیروپاما رائو» -وزیر خارجه اسبق هند- توضیح داد که بخش خوبی از استراتژی هند برای مقابله با پکن متخاصم از واشنگتن می‌گذرد، در همان زمان، او استدلال کرد که بخش دیگر آن نیز از مسکو نیز عبور می‌کند.
او همچنین افزود که در حال حاضر، من فکر می‌کنم هند احساس می‌کند نمی‌تواند روابط خود با روسیه را نادیده بگیرد، زیرا این روابط به‌نوعی کمک می‌کند که این ارتباط وسیله‌ای برای مقابله با چین و به‌نوعی انحصارگر فضای داخل آسیا برای هند باشد.
این پویایی همچنین به نهادهای چندجانبه‌ای که چین، هند و روسیه اعضای آن هستند، مانند بریکس و سازمان همکاری شانگهای (SCO) نیز گسترش می‌یابد و عملکرد بهتری را ایجاد می‌کند.
او در ادامه گفت که هند با سازمان همکاری شانگهای و سازمان‌های دیگر از این قبیل که روسیه در آن عضو است به شیوه‌ای نسبتاً نامادرانه رفتار می‌کند و به نظر می‌رسد که بیشتر بر روابط خود با غرب، به‌ویژه آمریکا تمرکز می‌کند، اما هند حفظ این ارتباطات اوراسیا را ضروری می‌بیند و برای آن قطعاً تلاش می‌کند.
او افزود که من فکر می‌کنم بسیاری از کشورهای آسیای میانه، خواهان حرکت هند هستند، آن‌ها از تحرکات چین در منطقه و نیت چین که چندان روشن نیست نگران هستند؛
بنابراین، از این نظر، ما دوستانی در میان این کشورها داریم که از مشارکت با هند استقبال می‌کنند.
اما در مورد کشور خاص روسیه؛ یکی از ملموس‌ترین راه‌هایی که در آن مشارکت هند و روسیه ادامه پیدا می‌کند.
در حوزه دفاعی است، رائو خاطرنشان کرد که چگونه تجهیزات روسی حدود 80 درصد از زرادخانه نیروی دریایی هند را به همراه 70 درصد از زرادخانه‌های متعلق به نیروی هوایی هند و 60 تا 65 درصد از تسلیحات متعلق به ارتش هند را تشکیل می‌دهند؛
شما نمی‌توانید بگویید که روسیه گذشته و آمریکا آینده است، گذشته، حال و آینده همه در این شرایط باهم مخلوط شده‌اند.
هند به‌طور سنتی هرگونه اتحاد رسمی در غرب یا شرق را رد کرده است و در عوض برای تقویت نقش خود در مجموعه‌ای از نهادهای چندجانبه، از جمله گروه 20 (G20)، بدنه تأثیرگذار اقتصادهای بزرگ از جمله چین و روسیه سرمایه‌گذاری کرده است، گروهی که آمریکا و هند در حال حاضر ریاست آن را بر عهده دارد.
ماکارویچ استدلال کرد که هند اقدامات روسیه در اوکراین را محکوم نکرد، زیرا بعید است که این درگیری بر منافع حیاتی آن تأثیر بگذارد.
او تأکید کرد که چگونه مسکو به مواضع هند در موضوعات حساسی مانند کشمیر و افغانستان اهمیت می‌دهد و در عین حال، وجهه هند در عرصه بین‌المللی و عزم خود برای دستیابی به حاکمیت تکنولوژیکی را از جمله اهداف دیگر خود در یک راستا می‌بیند؛
در نتیجه، رهبری هند، نگرانی‌های روسیه در مورد گسترش ناتو، تقویت نظامی آن را در نظر گرفته و موضعی بی‌طرف در مناقشه اتخاذ کرد؛ در عین حال، روسیه مشتاق بود تا تجارت خارجی خود را مجدداً تنظیم کند تا جانشین همتایان سابق خود از غرب شود و در نهایت چرخش نهایی خود را به شرق انجام دهد.
این چرخش تا حد زیادی مستلزم افزایش سریع تعاملات با چین بوده است و تشدید روابط هند، آمریکا، روسیه و چین بر شراکت استراتژیک بین روسیه و هند تأثیر نمی‌گذارد؛
روسیه به بهای مشارکت با هند، قطعاً به‌دنبال تعمیق روابط با چین نخواهد رفت و رهبری هند به‌دنبال آسیب رساندن به روابط هند و روسیه نیز نیست.
آمریکا نیز به‌نوبه خود تا حد زیادی از انتقاد مستقیم نسبت به روابط مداوم هند با روسیه اجتناب کرده است.
واشنگتن تصمیم گرفته است که تحریم‌ها را علیه دهلی‌نو به دلیل خرید نفت روسیه در بحبوحه جنگ اوکراین و دیگر قراردادهای آن با روسیه، اجرا نکند.
البته از طرف دیگر، نفوذ محدود هند به‌عنوان یک قدرت متوسط نیز تمایل این کشور را برای مقابله با مجموعه‌ای از کشورها از جمله روسیه تقویت می‌کند؛
آمریکا و چین در توزیع کلی توانایی‌ها از دیگر قدرت‌ها پیشی می‌گیرند و این رفتار قدرت‌های میانی را به‌طور کلی محدود می‌کند.
بنابراین، هند به‌عنوان یک قدرت متوسط تصمیم گرفته است با وارد شدن در یک سیاست چندجانبه که از روابط متحد‌گونه اجتناب می‌کند و با قدرت‌های دیگر بر اساس همسویی منافع سوق می‌شود.
با محدودیت‌های تحمیل‌شده توسط ظرفیت‌های محدود خود مقابله کند، اما در صورت ادامه بدتر شدن محیط ژئوپلیتیک در اطراف قدرت‌های بزرگ‌تر، این موقعیت نیز ممکن است به خطر بیفتد.
افزایش اولویت موضوع چین در هند، به اشتراک منافع او با آمریکا افزوده است، البته این بدان معنا نیست که هند دیگر تعاملات خود را کنار بگذارد.
اما با توجه به عواملی که در بالا ذکر شد، در حالی که همکاری دوجانبه با روسیه بر اساس منافع متقابل ادامه خواهد داشت، گسترش همکاری‌ها در سطح منطقه‌ای و چندجانبه بسیار دشوارتر خواهد بود و قطعاً مهم‌ترین مسئله در حال حاضر عدم درگیری با چین و وارد شدن به یک جنگ ناخواسته است.