بهگزارش مرکز مطالعات سورین، نشریه نیوزویک در مطلب تازه خود بهقلم «آلیسیا سندرز زاکره» نوشت: در حالی که فعلاً گمان نمیرود که این کشور در حال ساخت سلاح هستهای باشد.
اما عربستان به دلیل لفاظیهایش در مورد توسعه هستهای، ذخایر اورانیوم و عدم بازرسیهای هستهای بینالمللی، یک خطر اشاعه محسوب میشود.
دولت گفت که قصد دارد توانایی غنیسازی اورانیوم خود را با استفاده از مواد معدنی استخراج شده داخلی برای سوخت نیروگاههای هستهای توسعه دهد که این نگرانیها را ایجاد کرده است که بتواند از آن بهعنوان مبنایی برای برنامه تسلیحاتی استفاده کند.
دستیابی عربستان به سلاح هستهای خطرناک و غیرقانونی خواهد بود.
عربستان میتواند و باید گامهای فنی برای کاهش این خطر بردارد، از جمله افزایش دسترسی بازرسان بینالمللی هستهای؛
اما برای رفع قطعی هرگونه شک و تردید در مورد اهداف هستهای خود، عربستان باید بدون تأخیر به معاهده منع سلاحهای هستهای (TPNW) بپیوندد و از این طریق تمام فعالیتهای تسلیحات هستهای، از جمله توسعه، استفاده و تهدید به استفاده را نادیده بگیرد.
در حالی که عربستان، مانند سایر کشورهای مجهز به سلاح هستهای، تلاش میکند تا به جامعه بینالمللی اطمینان دهد که سلاحهای هستهای این کشور فقط برای «بازدارندگی» و برای حفظ صلح در نظر گرفته شده است، حمله روسیه به اوکراین بهوضوح مشکلات مربوط به نظریه بازدارندگی را نشان داده است.
این نظریه استراتژیک مبتنی بر این پیشفرض ناقص است که رهبران کشورهای مجهز به سلاح هستهای همیشه منطقی و به نفع دولتهای خود عمل میکنند و بهوضوح مقاصد خود را اعلام میکنند تا دشمنانشان بتوانند بر این اساس پاسخ دهند.
این، احتمال خطای انسانی، محاسبات نادرست یا سوءتفاهمهایی را که همیشه وجود داشته و ما را در گذشته به آستانه جنگ هستهای رسانده است و اکنون با افزایش استفاده از هوش مصنوعی محتملتر شده است، نادیده میگیرد.
صرفنظر از اینکه عربستان چه بهانههایی را به کار میبرد، واقعیت ساده این است که (داشتن و استفاده از) سلاحهای هستهای بر اساس قوانین بینالمللی ممنوع است.
عربستان عضو معاهده منع گسترش سلاحهای هستهای 1968 است که اعضایش را از دستیابی به تسلیحات هستهای منع میکند.
با این حال ریاض در حالی که در مذاکرات شرکت داشت، هنوز به معاهده منع تسلیحات هستهای 2017 نپیوسته است.