به‌گزارش مرکز مطالعات سورین،نشریه فارن پالیسی مطلبی را انتشار کرد که گزیده‌ای از صحبت‌های «آدامتوز» و «کامرون ابادی» است که در رابطه با موضوع اقتصاد چین صحبت می‌کنند
اگر چین از نظر اقتصادی بخواهد حمله کند، چه کارهایی ممکن است انجام دهد؟
زمانی این نگرانی بزرگ در مورد بحران دلار ناشی از فروش بدهی‌های آمریکا توسط چین وجود داشت. آیا این خطر هنوز وجود دارد؟
به‌طور خلاصه چینی‌ها همیشه از قبل برای رشد دوچندانی خود و انباشت سرمایه تلاش کرده‌اند و بعد از سال‌های 2008 به بعد آن‌ها مسیر خود را تغییر دادند و اقتصاد خود را به دارایی‌های ایمن‌تری از سمت آمریکا منتقل کردند، اما به انباشت دارایی‌های خود ادامه دادند.
آن‌ها در دوره 2012 و 2014 به اوج خود رسیدند و از آن زمان تاکنون شاهد فروپاشی یا اقدام تهاجمی از سوی آن‌ها نبوده‌ایم.
در صورتی که چین بخواهد از سلاح انباشت دارایی خود استفاده کند در واقع به خود آسیب میزند.
همان‌طور که آمریکا نیز متوجه خواهد شد که اگر به روند تهاجمی اقتصادی و تحریمی شدید خود ادامه دهد، در نهایت، عواقب آن سخت خواهد بود.
مهم‌ترین چیزی که چینی‌ها می‌توانند از آن به‌عنوان یک سلاح استفاده کنند، کاهش سرعت صدور مجوز برای صادرات منابعی که خودشان کنترل می‌کنند است، مانند گالیوم و مواردی از این قبیل، در کل چینی‌ها جایگاه بسیار مهمی در پالایش خاک‌های کمیاب دارند و می‌توانند از آن بهره‌برداری بسیار عظیمی کنند.
اگر به‌دنبال جایگاه اقتصادی بزرگ در میان شرکت‌ها باشیم گه چین بتواند بر روی آن تأثیر بزرگی بگذارد، اپل باارزش‌ترین شرکتی است که جهان تا به حال دیده است و به‌شدت به چین وابسته است، هم به‌عنوان بازار خود و هم به‌عنوان یک عرصه تولیدی بزرگ.
اخیراً نیز از مقامات و کارمندان دولتی چین خواسته شده بود تا از خرید آیفون‌های اپل خودداری کنند و آن را به‌عنوان یک خطر امنیتی در نظر بگیرند.
این مسئله واقعاً یک مداخله کاملاً چشمگیر خواهد بود و تمام روابط شرکتی دیگر با چین را از بین می‌برد، زیرا اگر اپل قرار است که از نظر امنیتی یک خطر باشد پس دیگر شرکت‌ها نیز بالطبع تحت تأثیر آن قرار می‌گیرند.
به نظر می‌رسد سوسیالیسم گفته‌شده برای چین با ویژگی‌های چینی خاص خودش، بیشتر شبیه فاشیسم آلمان نازی یا ایتالیای موسولینی باشد که در یک دولت کمونیستی پی‌ریزی شده است و از درون این یک دروغ واضح است
. از طرف دیگر نیز نظام چین اکنون، مشروعیت نظام خود را پایه‌گذاری کرده است و یک ابرقدرت در این زمینه محسوب می‌شود.
حال در مورد مقایسه چین با آمریکا باید گفت که از نظر آمار و ارقام تقریباً هیچ زمینه‌ای را نمی‌توان یافت که در آن زمینه چین از آمریکا برتر باشد و با در نظر گرفتن یک سیر طولانی‌مدت به نظر نمی‌رسد که چین بتواند به گرفتن مقام آمریکا نزدیک شود.
مهم‌ترین سؤالی که در اینجا می‌توان مطرح کرد این است که کدام بخش از تاریخ چین برای پیش‌بینی مسیر احتمالی آینده‌اش بسیار حیاتی است.
در حال حاضر می‌توان گفت که چین در موقعیتی قرار دارد که این موقعیت همان چشم‌اندازی نیست که بتوان با آن ادامه نرخ‌های رشد بلندمدت را پیش‌بینی کرد.
زمانی که ژاپن شروع به رکود کرد، سطح تولید ناخالص داخلی بالاتری نسبت به آمریکا داشت، اما نتوانست که رکود خود را جبران کند.
در واقع باید سؤال بالا را این‌گونه مطرح کرد که آیا ائتلافی در داخل حزب خلق چین وجود دارد که بخواهد تغییری در ترکیب سیاست‌های موجود ایجاد کند و به یک مدل رشد جدید و مسیر اقتصادی دیگری را تنظیم کند؟!
در نهایت می‌توان حدس زد کاری که چینی‌ها قرار است انجام دهند، همان کاری است که اکنون انجام می‌دهند و البته قبل از اینکه به نتیجه‌گیری سریع درباره پیشروی تکنولوژیک در حال گسترش چین بپردازیم.
باید به این فکر کنیم که این پیشرفت می‌تواند از آمریکا عقب‌تر بماند و به هر حال، سیاست‌های آمریکا بر این فرض استوار است که این پیشروی در واقع در حال کاهش است؛ بنابراین ضروری است که به شیوه‌ای واقعاً قابل توجه چین حرکت خود را تهاجمی برنامه‌ریزی کند.
اگر از نقطه نظر امنیت ملی به این موضوع بپردازید، چینی‌ها دقیقاً به‌طور گسترده سرمایه‌گذاری خود را دو برابر می‌کنند و به‌شدت حوزه میکروالکترونیک را به‌عنوان یک حوزه سرمایه‌گذاری در اولویت قرار می‌دهند.
در موضوع آموزش و تنظیم بازار نیز پلتفرم‌های بسیار عمیق و تأثیرگذاری دارند؛ و مسئله دیگری که اساساً و عملاً تمام این زمینه‌ها و این پیش‌بینی‌ها را دچار تغییر و تحول می‌کند این است که چین در نهایت با تمام محدود شدن‌هایش توسط آمریکا و رقبای دیگرش یک راه هوشمندانه‌تر برای مقابله پیدا می‌کند.
چین در حال ساخت تراشه‌های بهتر از شرکت‌های بزرگ آمریکایی نیست بلکه چین در حال ساخت روش هوشمندانه خود برای طراحی یک مسیر هوشمندانه‌تر از آن شرکت‌ها است و حقیقت امر این است که با تنگ‌تر کردن عرصه‌های مختلف بر روی چین، او مقاومت خود را بیشتر می‌کند و راه‌های بهتری برای حرکت پیدا می‌کند نه اینکه متوقف شود و در جای خود بایستد.