به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، روزنامه واشنگتن اگزمینر در یادداشتی به‌قلم «مایکل روبین» نوشت: با نزدیک شدن به انتخابات، واشنگتن تامل می‌کند. جهان ممکن است حول تقویم سیاسی آمریکا نچرخد، اما دیکتاتورها و سرکش‌ها پیچیده هستند و در جستجوی منفعت، آن را در نظر می‌گیرند.
هنگامی که «نیکیتا خروشچف» برای اولین بار با جان اف کندی ملاقات کرد، نخست‌وزیر شوروی به شوخی گفت: «می‌دانید، آقای کندی، ما به تو رأی دادیم.»
هنگامی که کندی پرسید که چگونه، خروشچف گفت: «با منتظر ماندن تا بعد از انتخابات برای بازگرداندن رهبر»، اشاره‌ای به فرانسیس گری پاورز داشت که هواپیمای لاکهید یو-۲ او بر فراز اتحاد جماهیر شوروی سرنگون شد.
]آیت‌الله[ خمینی ایرانی هم تفاوتی نداشت. او منتظر ماند تا جیمی کارتر از سمت خود برود تا گروگان‌های آمریکایی را آزاد کند.
در حالی که دیکتاتورها همیشه از آمریکا آگاه بوده‌اند. در انتخابات، وضعیت خطرناک‌تر شده است، زیرا آن‌ها امروز آن‌ها را به تهاجم زمانی تبدیل می‌کنند.
در ماه آگوست سال 2008، نیروهای روسیه به گرجستان سرازیر شدند تا محور غربی میخائیل ساکاشویلی را مجازات کنند و سیاست‌گذاران آمریکایی را غافلگیر کردند.
در حالی که رسانه‌ها بحران در حال گسترش را پوشش می‌دادند، اغلب آن را در چارچوب مبارزات انتخاباتی ریاست‌جمهوری بین باراک اوباما و جان مک کین بیان می‌کردند. پایان دولت بوش به این معنی بود که چارچوب زمانی لازم برای طراحی هیچ سیاست معتبری را نداشت و هیچ یک از جانشینان بالقوه نیز دامنه توجه، چه رسد به تیم مستقر، برای هماهنگی نداشتند.
جمهوری‌خواه می‌گوید دعوای دولت بر سر سخنران بعدی باعث می‌شود «ما مانند یک دسته احمق به نظر برسیم».
برگردیم به 12 سال قبل سال: آذربایجان حمله غافلگیرانه خود را به قره باغ کوهستانی در انتهای کارزار انتخاب مجدد دونالد ترامپ علیه جو بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا آغاز کرد.
ترامپ روی بهترین روزها تمرکز نداشت، اما الهام علی اف، دیکتاتور آذربایجان، متوجه شد که حمله با رسیدن کارزار آمریکایی به اوج خود، نه تنها به معنای توجه اندک به علائم هشداردهنده است، بلکه به این معنی است که پس از شروع جنگ، هیچ واکنش مؤثری وجود نخواهد داشت.
علی اف نیز تنها نبود. ابی احمد نخست‌وزیر اتیوپی تاریخ 3 نوامبر 2020، روز انتخابات آمریکا را انتخاب کرد.
برای راه‌اندازی کارزار نسل کشی خود علیه مردم تیگرای. در حالی که نه دموکرات‌ها و نه جمهوری‌خواهان اغلب بر آفریقا تمرکز نمی‌کنند، زمان‌بندی او تضمین می‌کند که می‌تواند نسل‌کشی خود را با حداقل توجه آغاز کند، نه تنها در آمریکا بلکه در بسیاری از اروپا.
اینکه «الهام علی‌اف» -رئیس‌جمهور آذربایجان- بار دیگر ماه سپتامبر را برای تکمیل اشغال قره باغ کوهستانی توسط آذربایجان و پاک‌سازی قومی جامعه بومی ارمنی انتخاب کرد، تصادفی نبود.
او می‌دانست که نمایش بایدن و ترامپ حواس واشنگتن را پرت می‌کند. در بهترین حالت، برنامه‌های خبری ممکن است 30 ثانیه به ریشه‌کن کردن یکی از قدیمی‌ترین جوامع بومی مسیحی روی زمین اختصاص دهند که به سختی برای ایجاد خشم کافی برای اعمال نفوذ در اقدام آمریکا کافی است.
حماس نیز سقوط را انتخاب کرد. در حالی که این گروه تروریستی زمان حمله خود را با پنجاهمین سالگرد جنگ یوم کیپور تعیین کرده بود، رهبران آن معتقد بودند که واشنگتن ممکن است منحرف شود.
اگر آن‌ها به مقیاسی از کشتار فراتر از وحشیانه‌ترین امید خود دست نمی‌یافتند، شاید درست می‌گفتند.
و در حالی که واشنگتن حواسش پرت شده است، ترکیه به عملیات بمباران گسترده خود در سراسر کردستان سوریه ادامه می‌دهد.
جایی که هواپیماهای جنگی و پهپادهای ترکیه نه تنها رهبران کرد، بلکه زیرساخت‌های غیرنظامی را نیز هدف قرار می‌دهند تا به نظر می‌رسد یک تهاجم گسترده باشد.
با این حال، انتظار نداشته باشید که در مورد آن در اخبار بشنوید، زیرا سیاست اسرائیل یا آمریکا بر پوشش مسلط است.
نکته صرفاً این نیست که گذشته قراردادی است؛ اما نه همه مراکز تهاجم به واشنگتن. برای مثال، نیروهای روسی در ماه فوریه سال 2022 به اوکراین سرازیر شدند. با این حال، این الگو واقعی است و سیاست استانی هزینه بالایی دارد.
امروز، نه تنها آذربایجان، ترکیه، صربستان و ایران مستقیماً یا از طریق نیابتی در حال غوغا هستند، بلکه سایر کشورها نیز در حاشیه ایستاده‌اند و منتظرند تا به جاه‌طلبی‌های بی‌تفاوتی خود عمل کنند. در جامعه سیاست خارجی و دفاعی، بحث بر سر این است که آیا حمایت از اوکراین و اسرائیل از حق دفاع از تایوان منحرف می‌شود یا خیر.
سؤال مهمی است. پاسخ به این پرسش می‌تواند نمایان‌گر جنبه‌های مثبت و منفی روابط این کشورها باشد.
زمانی که چین در نهایت به تایوان حمله کرد، مطمئن باشید: زمانی که کاخ سفید حداقل آماده پاسخگویی باشد، به احتمال زیاد کمی قبل یا بعد از انتخابات رخ خواهد داد.
آمریکایی‌ها امروز می‌توانند سیاست‌بازی کنند، اما هزینه خودشیفتگی زیاد است.
سرکش‌ها و رویزیونیست‌ها عاملیت دارند. آن‌ها استراتژی دارند و زمانی حمله خواهند کرد که آمریکا کمترین آمادگی را داشته باشد.