به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، نشریه عرب نیوز در گزارش خود به‌قلم «لوک کافی» عنوان کرد:در ماه جولای، 32 عضو ناتو در واشنگتن برای برگزاری نشست بزرگی به مناسبت هفتادوپنجمین سالگرد این اتحاد گرد هم خواهند آمد.
وضعیت امنیتی در اروپا تیره و تار است و تهاجم روسیه به اوکراین وارد سومین سال خود شده و پایانی در آن دیده نمی‌شود.
این نشست باید بر جنگ و پاسخ ناتو به اوکراین متمرکز شود.
کشورهای ناتو نقش مهمی در ارائه کمک‌های نظامی، اقتصادی و بشردوستانه به اوکراین و تقویت دفاع این کشور در شرق اروپا برای جلوگیری از تجاوز بیشتر ایفا کرده‌اند.
پیش از این، انتظارات برای عضویت اوکراین در ناتو بالا بود، اما بسیاری از این دعوت رسمی ناامید شدند.
این بار، ناتو می‌خواهد از تکرار این ناامیدی جلوگیری کند.
برخی از رهبران ناتو، از جمله بایدن، و اولاف شولتز، صدراعظم آلمان، در تلاش هستند تا انتظارات را از نتیجه نشست در مورد اوکراین کاهش دهند.
ناتو و اوکراین از دهه 1990 روابط رسمی داشتند، اما این روابط در روزهای اولیه ضعیف بود. تأسیس کمیسیون ناتو و اوکراین در سال 1997 باعث تعمیق روابط بین اوکراین و ناتو شد، اما بحث جدی درباره عضویت اوکراین در دهه آینده وجود نداشت.
این مسئله در سال 2008 در نشست بخارست، زمانی که ناتو موافقت کرد که اوکراین به عضویت آن درآید، تغییر کرد.
در واقع، این اتحاد در سال‌های پس از آن کمک چندانی به سوق دادن اوکراین به سمت عضویت نکرد.
البته دولت اوکراین نیز علاقه چندانی به برداشتن گام‌های معنی‌دار موردنیاز برای پیوستن به ناتو نشان نداد.
به‌عنوان مثال، در آن زمان حتی در قانون اساسی اوکراین شرطی وجود داشت که از پیوستن این کشور به اتحادهای امنیتی مانند ناتو جلوگیری می‌کرد.
زمانی که روسیه برای اولین بار در سال 2014 به اوکراین حمله کرد، اوکراین هیچ ارتباطی با ناتو نداشت.
هیچ‌کس در آن زمان به‌طور جدی احتمال پیوستن اوکراین به این اتحاد را در نظر نگرفت. در عوض، محرک این بود که احتمالاً اوکراین به جای دنبال کردن روابط اقتصادی نزدیک‌تر با اتحادیه اقتصادی اوراسیا به رهبری مسکو، یک قرارداد تجارت آزاد با اتحادیه اروپا امضا کرد.
پویایی بین اوکراین و ناتو پس از سال 2014 به‌شدت تغییر کرد. اوکراین قانون اساسی خود را اصلاح کرد تا به آن اجازه دهد به اتحادهای امنیتی مانند ناتو بپیوندد و تلاش‌های واقعی برای این کار انجام داده است.
از زمان تهاجم گسترده روسیه به اوکراین در سال 2022، کی‌یف تلاش‌های خود را برای پیوستن به ناتو مضاعف کرده است.
هنگامی که روسیه به‌طور غیرقانونی مناطق دونتسک، لوهانسک، خرسون و زاپوریژژیا اوکراین را در ماه سپتامبر سال 2022 ضمیمه کرد، ولویمیر زلنسکی چند روز بعد خواستار «الحاق سریع» اوکراین به ناتو شد.
در حالی که ناتو در نشست سال گذشته از اوکراین دعوت نکرد، با این موضع مشترک موافقت کرد که «آینده اوکراین در ناتو است».
از آن زمان تاکنون، پیشرفت چندانی در زمینه اقدامات بعدی صورت نگرفته است.
در حالی که همه اعضا موافق هستند که اوکراین روزی به ناتو می‌پیوندد، تعیین برنامه زمانی برای این جاه‌طلبی عمیقاً در داخل ائتلاف اختلاف افکن است.
بنابراین، نتیجه واقعی برای اوکراین در نشست واشنگتن چیست؟ کسانی که مردد هستند حتی دعوت از کی‌یف را ارائه دهند، نگرانند که عضویت اوکراین به معنای جنگ با روسیه باشد؛
اما خود زلنسکی بارها گفته است که می‌داند اوکراین در حالی که در حال جنگ با روسیه است به ناتو نمی‌پیوندد، بنابراین، ارسال دعوت ناتو برای اوکراین برای پیوستن به این ائتلاف ضرری ندارد. دعوت به معنای عضویت فوری و خودکار نیست، بلکه نشانه تعهد است. این حداقل چیزی است که اوکراین سزاوار آن است که در این شرایط دشوار از سمت ناتون دریافت کند.
ناتو یک گذشته 75 ساله موفق داشته، جنگ سرد را بدون هیچ خشونتی به پایان رسانده و به‌خوبی با چالش‌های قرن 21 سازگار شده است.
موفقیت ناتو، آن را به انجمنی مطلوب برای پیوستن کشورها تبدیل کرده است و اوکراین نیز از این قاعده مستثنا نیست.
هیچ کشوری برای پیوستن به ناتو تحت اجبار قرار نگرفته و هیچ قولی به روسیه در دهه 1990 داده نشده است.
از زمان ایجاد آن در سال 1949، دوره‌های متوالی توسعه به ثبات و امنیت در سراسر اروپا افزوده است.
اکنون زمان آن فرا رسیده است که رهبران ناتو این پیچ بزرگ تاریخی را بشناسند و بر اساس آن حرکت کنند. آنان به جای جشن گرفتن تاریخ خود در نشست تابستانی، باید از اوکراین برای پیوستن به ائتلاف دعوت کنند. رهبران باید برای دستیابی به اجماع در مورد نتیجه اوکراین تلاش کنند، زیرا شکست در حل این موضوع قبل از نشست بعدی اقدام خطرناکی برای جشن گرفتن هفتادوپنجمین سالگرد اتحاد خواهد بود.