به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، شبکه خبری تی‌آرتی ورلد در گزارشی به‌قلم «جورجیو کافیر» خبر داد:روابط کره‌شمالی و ایران نگرانی فزاینده‌ای برای دولت‌های غربی است و سیاست‌گذاران همکاری نظامی بین دو کشور را تهدیدی برای منافع ژئوپلیتیکی خود می‌دانند.
آمریکا و اروپا از ابزارهای مختلفی از جمله ممنوعیت و تحریم برای مقابله با چنین فعالیت‌هایی استفاده می‌کنند. این روابط در طول سال‌ها توسعه‌یافته است و کره‌شمالی به ایران تسلیحات و آموزش می‌دهد.
با این حال، همکاری نظامی رو به رشد می‌تواند منافع غرب را به دلیل تجربه پیونگ‌یانگ در مورد موشک‌های دوربردتر و پتانسیل فناوری کره‌شمالی برای قادر ساختن تهران به پیشبرد فعالیت‌های موشکی خود به چالش بکشد.
از زمانی که واشنگتن 6 سال پیش در توافق برجام کارشکنی و تحریم‌های شدیدی علیه تهران را دوباره اعمال کرد، رهبری ایران با بدتر شدن روابط خود با اعضای آمریکا و اتحادیه اروپا سازگاری پیدا کرده است.
ایران برای دور زدن فشار غرب تا حد امکان، استراتژی «نگاه به شرق» خود را دنبال کرده است. کره‌شمالی تحت پوشش این فرض رسمی سیاست خارجی جمهوری اسلامی است.
دکتر «مهران کامروا» استاد دولت در دانشگاه جورج تاون قطر، به تی‌آرتی ورلد گفت: «واضح است که ما شاهد تحکیم یک بلوک از دولت‌های منزوی، یعنی متشکل از ایران، چین، روسیه و کره‌شمالی (جمهوری دموکراتیک خلق کره) هستیم که منافع جهانی آن‌ها کاملاً در تضاد با منافع واشنگتن و متحدانش است.
این یک شروع به کسب اعتماد به‌نفس و قدرت اقتصادی و نظامی برای به رخ کشیدن توان خودشان است.»
همان‌طور که جان ففر، مدیر سیاست خارجی در «فوکوس»، می‌گوید، آینده روابط کره‌شمالی و ایران ارتباط زیادی با نحوه رقابت قدرت‌های بزرگ و اقدامات روسیه در صحنه بین‌المللی در زمانی که کرملین به‌دنبال متحد کردن کشورهای بیشتری در یک «اتحاد ضد غربی گسترده» است، خواهد داشت که شامل پیونگ‌یانگ و تهران می‌شود.
«پیروزی در جنگ اوکراین، هر چند تعریف روسیه از پیروزی، به چنین اتحادی رونق می‌دهد که به معنای هماهنگی بیشتر بین ایران و کره‌شمالی در یک شبکه بزرگ‌تر است؛
اما این امکان نیز وجود دارد که با دیپلماسی ماهرانه، اروپا و آمریکا بتوانند ایران را به تعامل با غرب بازگردانند.
بازگشت حزب اصلاح‌طلب نیز محاسبات را تغییر می‌دهد؛ اما مسلماً بازگشت ترامپ به کاخ سفید، ایران، کره‌شمالی و روسیه را به هم نزدیک‌تر می‌کند.»
با توجه به میزانی که ائتلاف‌ها و مشارکت‌ها ماهیت انعطاف‌پذیر دارند، هیچ راهی برای اطمینان کامل در مورد آنچه در انتظار روابط کره‌شمالی و ایران است، وجود ندارد.
با این حال، به نظر می‌رسد با فرض اینکه که نتیجه تحریم‌های پیونگ‌یانگ و تهران همچنان به قوت خود باقی بماند، این دو کشور به هم نزدیک می‌شوند. در این شرایط، کره‌شمالی و رهبران ایران هر دو این روابط دوجانبه را در خدمت منافع خود خواهند دید.
تا زمانی که هر دو تحت تحریم‌های شدید آمریکا باقی بمانند، ایران و کره‌شمالی انگیزه‌ای برای همکاری با یکدیگر دارند.
کره‌شمالی به نفت و غذا نیاز دارد و ایران به فناوری نظامی نیاز دارد. هر دو می‌توانند از تجربیات یکدیگر در زمینه‌های مختلف بهره‌مند شوند.
کارشناسان موافق هستند که کره‌شمالی در روزهای 13 و 14 آوریل، زمانی که ایران عملیات خود را علیه اسرائیل در واکنش به تخریب تأسیسات دیپلماتیک تهران در دمشق در 12 روز قبل انجام داد، موارد زیادی برای مشاهده داشت.
زمانی که ایران صدها موشک و پهپاد را به سمت خاک اسرائیل شلیک کرد؛ اسرائیل با کمک آمریکا، انگلیس، فرانسه و اردن، اکثر آن‌ها را رهگیری کرد.
«کنت کاتزمن» -عضو ارشد مرکز تحقیقاتی سوفان- خاطرنشان کرد؛ کره‌شمالی و ایران «می‌توانند یادداشت‌هایی مبادله کنند که کدام سیستم‌های دفاعی مؤثرتر بوده و کدام سیستم‌ها کمترین تأثیر را داشته‌اند و این امر می‌تواند به کره‌شمالی کمک کند زیرا اگر ژاپن یا کره جنوبی را هدف قرار دهند با فناوری مشابهی روبه‌رو هستند که بسیاری از این‌ها مربوط به آمریکا است، بنابراین می‌تواند برای کیم جونگ اون مفید باشد.»
به گفته ففر، گزارش شده که پیونگ‌یانگ از ضد حمله ایران به‌عنوان «آزمایش مستقیم موشک‌هایش برای ارزیابی نحوه تعامل آن‌ها با سیستم‌های دفاع موشکی، احتمالاً به‌عنوان آزمایشی برای حمله مشابه به کره جنوبی» استفاده کرده است.
ارزیابی او این است که با توجه به اینکه لفاظی‌های دولت کره‌شمالی در مورد همسایه خود در جنوب به‌طور فزاینده‌ای خصمانه می‌شود و پیونگ‌یانگ اساساً هرگونه صحبت درباره اتحاد مجدد صلح‌آمیز را نادیده می‌گیرد، احتمال نگران‌کننده‌ای وجود دارد که کره‌شمالی دست به چنین اقدامی بزند.