به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، روزنامه نشنال اینترست در گزارش خود به‌قلم «رابینسون» «سدلر» خبر داد: حوثی‌های مورد حمایت ایران از ماه اکتبر حمل‌ونقل دریای سرخ را مختل کرده‌اند و هزینه‌های حمل‌ونقل جهانی را افزایش داده و بر بازارها و مصرف‌کنندگان آمریکا تأثیر گذاشته‌اند.
توقیف کشتی [MSC Aries] با پرچم پرتغال در تنگه هرمز توسط سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ممکن است وضعیت را تشدید کند.
دریای سرخ برای ترافیک کانتینری، نفت و گاز طبیعی مایع حیاتی است و نیمی از ناوگان کشتیرانی جهانی در حال تغییر مسیر در اطراف دماغه «امید نیک» هستند.
دریای سرخ، شریان حیاتی اقتصاد جهانی، به دلیل درگیری‌های جاری در سوریه با اختلالاتی مواجه است.
نرخ حمل‌ونقل در ماه فوریه به اوج خود رسید و به 190 درصد بیش از هنجارهای قبل از بحران رسید. با وجود این، این هزینه‌ها به‌طور متفاوتی در سراسر زنجیره تأمین جهانی جذب می‌شوند.
در حالی که تولیدکنندگان و خرده‌فروشان آمریکا عمدتاً به مسیرهای کشتیرانی دریای سرخ وابسته نیستند، شرکای اروپایی و آسیایی به آن وابسته هستند.
آمریکا دارای بنادر اقیانوس اطلس و اقیانوس آرام است، اما تأثیر کامل حمله حوثی‌ها همچنان بر مصرف‌کنندگان آمریکایی، به‌ویژه پوشاک، مواد شیمیایی و شرکت‌های حمل‌ونقل تأثیر می‌گذارد.
تولیدکنندگان و خرده‌فروشانی که با افزایش هزینه‌های حمل‌ونقل و اختلالات زنجیره تأمین مواجه هستند، با گزینه‌های محدودی برای تعدیل مواجه هستند که منجر به فشارهای تورمی می‌شود. اختلالات دریای سرخ مستلزم تعدیل‌های طولانی‌مدت، سرمایه‌گذاری‌های جدید در بنادر و سفارش کشتی‌های بیشتر است.
شرکت‌های کشتیرانی قبلاً کشتی‌هایی را برای ناوگان خود تا سال 2026 سفارش داده‌اند، اما مشخص نیست که آیا این سرمایه‌گذاری‌ها اختلالات بیشتر را کاهش می‌دهد یا در رکود قریب‌الوقوع اقتصاد جهانی غیرضروری است.
علاوه بر این مشکل، امکان کاهش یا قطع ترانزیت کانال پاناما وجود دارد و فشارها بر مسیرهای کشتیرانی موجود تشدید شود.
این امر منجر به تلاش‌هایی برای سخت‌تر کردن و متنوع‌سازی زنجیره‌های تولید و تأمین آمریکا شده است، این امر زمانی ضروری شد که کرونا، وابستگی بیش از حد به چین و شکنندگی خطرناک زنجیره تامین برای صنایع آمریکا را آشکار کرد.
اتحادیه اروپا همچنین در حال اجرای تدابیری برای «ریسک زدایی» زنجیره تأمین خود است تا اختلالات آینده مانند حملات کنونی در دریای سرخ را کاهش دهد.
شرکت‌های حمل‌ونقل جهانی تصمیمات سرمایه‌گذاری بلندمدتی مانند خرید کشتی‌های اضافی می‌گیرند تا موقعیت بهتری برای افزایش حجم تجارت و اختلالات احتمالی دریایی در آینده داشته باشند. با توجه به شرایط فعلی، افزودن ظرفیت حمل‌ونقل احتمالاً یک سرمایه‌گذاری عاقلانه است. پس از ماه‌ها حملات هوایی آمریکا و انگلیس، احتمال بازگشت به حمل‌ونقل جهانی امن و بی‌رقیب بسیار کم به نظر می‌رسد.
دریای سرخ به‌عنوان یک گذرگاه حیاتی برای انرژی و کالاهای مصرفی عمل می‌کند و بدون هیچ پایانی آشکار، مصرف‌کنندگان و مالیات‌دهندگان آمریکایی اثرات آن را احساس خواهند کرد.
برای کاهش چالش‌های موجود و آتی در زنجیره تأمین جهانی، کنگره باید رهبران صنعت، ارتش و دیپلمات‌ها را برای اطلاع‌رسانی قوانینی که از منافع آمریکا در دریای سرخ و فراتر از آن محافظت می‌کند، تشکیل دهد.