به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، نشریه فارن افرز در گزارشی به‌قلم «نیک فریش» خبر داد: «لای چینگ ته» -رئیس‌جمهور منتخب جدید تایوان- قرار است در روز 20 می در تایپه منصوب شود.
لای که در حال حاضر معاون رئیس‌جمهور است، در وضعیت حساسی از روابط تایوان با پکن، جانشین تسای اینگ ون می‌شود.
حزب کمونیست چین تایوان را استانی مرتد می‌داند که آماده اتحاد نیرومند با سرزمین اصلی است.
به‌رغم حفظ روابط تجاری و بین فردی با چین، وضعیت مبهم به دلیل بادهای مخالف سیاسی پکن و تایپه متشنج شده است.
شی جین پینگ تایوان را در برنامه‌های خود برای «جوان‌سازی» چین گنجانده است، اما مردم تایوان کمتر علاقه‌ای به اتحاد با سرزمین اصلی دارند.
حزب ترقی‌خواه دموکراتیک که شامل تسای و لای است، از لحاظ تاریخی از تایوان برای تغییر قانون اساسی خود برای اعلام استقلال حمایت کرده است.
در نتیجه، رهبران حزب کمونیست چین در پکن، حزب پیشروی دموکرات [DPP] و لای را جدایی‌طلبان آشتی‌ناپذیر می‌دانند.
انتخابات سال 2024 در تایوان یک پیروزی قاطع برای رأی‌دهندگان تایوانی طرفدار استقلال نبود، زیرا استراتژیست‌های حزب پیشروی دموکرات انتظار اکثریت آراء را نداشتند.
در عوض، لای با حداکثر آراء پیروز شد و کومینتانگ [KMT]، حزب اپوزیسیون دوست چین، اکنون بلوک بزرگ‌تری را در پارلمان کنترل می‌کند.
اگر کومینتانگ با کو ون جه، یک شورشی محبوب دیگر، از حزب مردم تایوان [TPP] یک معامله مشترک انجام می‌داد، ممکن بود ریاست‌جمهوری را به دست آورد.
نتایج رقابت ماه ژانویه آبروریزی نبود، زیرا چین اکنون به تایوان نگاه می‌کند که در آن مشروعیت سرسخت‌ترین دشمن سیاسی پکن، حزب پیشروی دموکرات، از نظر انتخاباتی کاهش یافته است.
واشنگتن باید موقعیت نامطمئن لای و تنش‌های داخلی در حزب را درک کند تا بتواند دست رأی‌دهندگان تایوانی را بازی کند.
اگر رهبران آمریکا بخواهند بازدارندگی را در سراسر تنگه تایوان تقویت کنند، اکنون می‌توانند این کار را در یک فضای سیاسی انجام دهند که احتمال کمتری برای ایجاد ابتکاراتی وجود دارد که یک حزب پیشروی دموکرات جسورتر ممکن است وسوسه شود که انجام دهد.
لای که در سال 1959 در روستایی تایوان به دنیا آمد، پس از مرگ پدرش در یک حادثه معدن، توسط یک مادر مجرد کارگر بزرگ شد.
پدر و مادر او تحت امپراتوری ژاپن بزرگ شدند که تایوان را تا زمان تسلیم شدن توکیو در پایان جنگ جهانی دوم به‌عنوان مستعمره با نشانه‌های مدرنیته اداره می‌کرد.
در سال 1949، بقایای کومینتانگ پس از شکست در مقابل نیروهای کمونیست به تایوان گریختند. هر دو دولت مدعی حاکمیت بر جزیره و سرزمین اصلی بودند و هر دو ادعا کردند تایوان بخشی از چین است.
شهروندان تایوان با وجود احتمال وقوع جنگ با چین، به طرز شگفت‌انگیزی آرام هستند.
نبرد انتخاباتی بین حزب پیشروی دموکرات، کومینتانگ و حزب مردم تایوان بر سر مسائلی مانند آموزش، مسکن، هویت و امنیت درگرفت.
اکثر ساکنان امروزی خود را «تایوانی» می‌دانند تا «چینی»، اما برای نظام دموکراتیک خود بیش از وابستگی به هر حزبی ارزش قائل هستند.
انشعاب در تایپه، رهبران تایپه و پکن را مجبور کرده است تا خود را با واقعیت سیاسی ظریف‌تر وفق دهند.
شی جین پینگ برای پیشرفت در تایوان بی‌تاب است و پکن از طریق حملات سایبری، گشت‌های نظامی و کارزارهای تبلیغاتی، موضع تهاجمی شدیدی نسبت به این جزیره اتخاذ کرده است.