به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، «جفری ساکس» یادداشت خود را در نشریه هیل منتشر کرد که در آن آمده است: اوکراین باید از دست آمریکا نجات پیدا کند نه از روسیه. اوکراین، مانند بسیاری از کشورهای دیگر، زمانی توسط نومحافظه‌کاران آمریکا به‌عنوان ابزاری برای تضعیف روسیه مورد استقبال قرار گرفت.
نومحافظه‌کاران معتقد بودند که با وجود خط قرمز روسیه می‌توان از اوکراین برای گسترش ناتو استفاده کرد و اوکراین را مسلح و تحریم‌های اقتصادی را برای شکست روسیه اعمال کرد.
آن‌ها مانند عضویت لهستان، مجارستان و جمهوری چک در سال 1999 از این تصور استفاده کردند که اوکراین به ناتو خواهد پیوست.
وضعیت اوکراین در تضاد کامل با هژمونی آمریکا است که آن‌ها معتقدند حق و مسئولیت آمریکا است که تنها ابرقدرت جهان و پلیس جهانی باشد.
روسیه ایده گسترش ناتو به اوکراین را فریبنده و خطرناک می‌دانست، زیرا این امر به معنای از دست دادن ناوگان دریایی روسیه در دریای سیاه در سواستوپل و احتمال پرتاب موشک‌های آمریکا از سرزمین اصلی روسیه است.
همان‌طور که ویلیام برنز، رئیس سیا در یادداشتی به کاندولیزا رایس، وزیر امور خارجه در سال 2008 بیان کرد، هیچ چشم‌اندازی وجود نداشت که روسیه گسترش ناتو به اوکراین را بپذیرد.
اوکراین و حامیان آن اصرار دارند که اوکراین حق پیوستن به ناتو را دارد، اما سیاست ناتو بیان می‌کند که این موضوع بین ناتو و کشور کاندید است و تجارت روسیه یا هر کشور غیر‌عضو ناتو نیست.
این ادعای مضحک توسط دکترین مونرو (یک دکترین سیاسی آمریکایی بود که در روز ۲ دسامبر ۱۸۲۳ توسط جیمز مونرو، رئیس‌جمهور وقت آمریکا اعلام شد.
این دکترین مخالف استعمار یا دخالت قدرتهای اروپایی در کشورهای تازه استقلال‌یافته قاره آمریکا بود) تأیید می‌شود که بیان کرده است که گسترش ناتو موضوعی بین ناتو و کشور نامزد است،
نه روسیه یا هر کشور غیر‌عضو ناتو. مردم اوکراین تا قبل از قیام سال 2014 که ویکتور یانوکویچ، رئیس‌جمهور اوکراین را سرنگون کرد، به‌طور قاطع با عضویت در ناتو مخالفت کردند.
آمریکا از اوایل دهه 2000 به‌شدت درگیر سیاست اوکراین بوده و میلیاردها دلار برای ایجاد «دموکراسی» و دور کردن اوکراین از روسیه هزینه کرده است.
با این حال، مردم اوکراین مخالف عضویت در ناتو باقی ماندند و یانوکویچ را در سال 2010 انتخاب کردند.
در سال 2014، تیم اوباما در کنار شبهه‌نظامیان نئونازی قرار گرفت که یانوکویچ را در «انقلاب کرامت» (انقلاب میدان) سرنگون کردند. آمریکا دولت جدید را به رسمیت شناخت، اما دولت پس از قیام پر از مخالفان روسیه و شبهه‌نظامیان راست‌گرا افراطی بود.
در سال 2015، توافقنامه صلح بین کی‌یف و دونباس به نام مینسک 2 منعقد شد که بر اساس آن خودمختاری به مناطق دونتسک و لوهانسک که دارای قومیت روسیه هستند، گسترش می‌یابد.
با این حال، اوکراین و آمریکا این معاهده را تضعیف و تسلیحات به اوکراین ارسال کردند تا ارتش خود را تقویت کنند و از بازپس‌گیری دونباس با زور حمایت کنند. د
ر ماه دسامبر سال 2021، ولادیمیر پوتین یک معاهده ضمانت‌های امنیتی آمریکا و روسیه را پیشنهاد کرد و خواستار پایان دادن به گسترش ناتو شد.
یک فرصت دیپلماتیک دیگر برای نجات اوکراین در ماه مارس سال 2022، درست چند روز پس از آغاز «عملیات نظامی ویژه» روسیه در روز 24 فوریه آغاز شد، به وجود آمد.
روسیه گفت که اگر اوکراین با بی‌طرفی موافقت کند، جنگ را متوقف خواهد کرد.
زلنسکی موافقت کرد، اسناد رد و بدل شد و توافق صلح تقریباً حاصل شد. با این حال، به گفته نفتالی بنت، نخست‌وزیر سابق اسرائیل، آمریکا و سایر متحدان ناتو، به‌ویژه انگلیس، وارد عمل شدند تا از این توافق جلوگیری کنند و به اوکراین گفته‌اند که ادامه دهد. اخیراً بوریس جانسون گفت که اوکراین باید برای حفظ «هژمونی غرب» به مبارزه ادامه دهد.