به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، روزنامه فایننشال تایمز در تازه‌ترین تحلیل خود نوشت: انتخابات 2024 در آمریکا یک رقابت منحصر به فرد است که هر دو حزب در تلاش برای به دست آوردن حمایت و اختیار مردمی برای دیدگاه حکومتی خود هستند.
با محبوبیت پایین جو بایدن، جمهوری‌خواهان دونالد ترامپ را به‌عنوان نامزد خود انتخاب کردند که در هیچ یک از دو انتخابات قبلی نتوانست به 47 درصد آرا برسد.
با این حال، زمانی که بایدن کنار رفت و کامالا هریس، معاون رئیس‌جمهوری آمریکا شد، شرایط به عقب برگشت، نه به دلیل انتخاب‌های استراتژیک یا مبارزات انتخاباتی مؤثر، بلکه به این دلیل که او ترامپ یا بایدن نبود.
هر دو حزب با این مشکل اساسی روبرو هستند که نخبگان سیاسی آن‌ها را از رأی‌دهندگانی که باید به ائتلاف‌های خود اضافه کنند، دور می‌شوند.
اکثر آمریکایی‌ها مدرک دانشگاهی کسب نکرده‌اند و جمهوری‌خواهان تمایل دارند دیدگاه‌های اجتماعی و فرهنگی خود را نمایندگی کنند و نگرانی‌های اقتصادی خود را نادیده بگیرند. دموکرات‌ها برعکس عمل می‌کنند.
نامزدهای معاونت رئیس‌جمهور هر دو با بررسی کامل، این چالش را مطرح کردند. ترامپ با انتخاب سناتور اوهایو، جی دی ونس، به‌عنوان معاون، در را برای پذیرش کامل‌تر اقتصاد محافظه‌کار ونس، با پتانسیل تثبیت اکثریت حاکم بر پایه حمایت گسترده طبقه کارگر، باز کرد.
با این حال، نخبگان جمهوری‌خواه همچنان خواستار سیاست‌های اقتصادی هستند که در درجه اول به نفع وال استریت باشد، در حالی که نخبگان دموکرات اولویت‌های ترقی‌خواهان دانشگاه را تحت فشار قرار می‌دهند.
تیم والز که انتخاب هریس به‌عنوان فرماندار مینه‌سوتا است، به نظر می‌رسد غرب میانه است، به‌عنوان نشانه‌ای از اینکه او نیاز به تعدیل تصویر خود در نقش یک ترقی‌خواه رادیکال را تشخیص می‌دهد، تفسیر شده است.
کارنامه خودش کاملاً شبیه هریس است و به نظر می‌رسد که او بیشتر به بازی در نقش جنگجوی فرهنگ علاقه مند است تا تمرکز حزب دموکرات به دغدغه‌های طبقه کارگر.
فرصت برای هر دو حزب باقی مانده، اما دشوارتر است که ببینیم دموکرات‌ها از آن استفاده کنند.
در دوران ترامپ، حزب جمهوری‌خواه حرکاتی را در جهت منافع کارگران انجام داده است، نسبت به جهانی شدن و تجارت با چین بدبین‌تر شده است، به تولیدات آمریکایی متعهدتر شده، مشتاق‌تر برای حمایت از خانواده‌هایی است که فرزندان خود را بزرگ می‌کنند و حتی برای کار سازمان‌یافته بازتر شده است.
ترامپ برای تقویت ائتلاف خود می‌تواند بر تجارت تمرکز کند، صنعت‌سازی مجدد اقتصاد آمریکا را مطرح کند، بر اجرای مهاجرت تأکید کند، با شکست‌های سیستم دانشگاهی مقابله کند و «پاداش نوزاد» مبهم خود را در یک طرح واقعی برای خانواده‌ها قرار دهد.
با این حال، سابقه کارزار انتخاباتی ترامپ به‌خوبی از قابل قبول بودن آن صحبت نموده و او را در برابر بلیط هریس-والز که جایگاه خودش را پیدا می‌کند آسیب‌پذیر خواهد کرد.
در مسیر کنونی، استدلال هر یک از طرفین مبنی بر اینکه طرف مقابل نیست، باقی خواهد ماند و به پیروزی محدود دیگری برای کسی که هیچ اختیاری برای هیچ کاری ندارد، ختم می‌شود.