بهگزارش مرکز مطالعات سورین، وبگاه اماسان در گزارش خود بهقلم «ربکا تن» «ویک چیانگ» خبر داد: «انور ابراهیم» -نخستوزیر مالزی- در جریان دیدار لی کیانگ، نخستوزیر چین، از قدرت روبهرشد اقتصادی و نظامی چین در جنوب شرقی آسیا دفاع کرد.
مالزی برای پیوستن به گروه بریکس درخواست داد که پکن برای گسترش آن بهدنبال ائتلاف کشورهای درحالتوسعه است.
تلاشهای چین برای ارائه جایگزینی برای هژمونی غربی، مالزی را امیدوار کرد که کنترلها و تعادلهایی در جهان داشته باشد.
ازآنجاییکه کشورهای توسعهیافته بهطور بسیاری از پکن بیگانه میشوند، پکن کارزار عمدی را برای دادگاهی کردن کشورهای جهان درحالتوسعه یا جنوب جهانی دنبال کرده است و در مجامع بینالمللی کمکهای امنیتی و حمایت ژئوپلیتیکی ارائه میدهد.
این تلاشها در حال افزایش است و بسیاری از پایتختها اکنون ابتدا به پکن و سپس به واشنگتن فکر میکنند. برخی در غرب تلاشهای چین را نادیده گرفتهاند یا آنها را ساختگی رد کردهاند و تأثیر این تلاشها را از دست دادهاند.
«کرت کمبل» -معاون وزیر امور خارجه آمریکا- موفقیت چین در تعامل با جنوب جهانی را تصدیق کرد، اما خواستار اقدامات بیشتر شد.
کمکهای امنیتی، حمایت سازمان ملل: چین، همراه با روسیه، بهدنبال ایجاد جهانی چندقطبی است و جایگزینی برای جهان تحت رهبری آمریکا ارائه میدهد.
ابتکار جنجالی «کمربند و جاده» را کاهش داده است، اما تعامل سیاسی و امنیتی را با کشورهایی که احساس میکنند نادیده گرفته شدهاند یا در تضاد با برنامه استراتژیک آمریکا هستند، افزایش داده است.
این شامل مکانهایی مانند مالزی، کامبوج، و جزایر سلیمان و همچنین کشورهای با درآمد متوسط تا پایین است که افزایش قیمت مواد غذایی و انرژی را به دلیل تحریمهای غرب علیه روسیه مقصر میدانند.
چین مقامات بلندپایه را برای بازدیدهای مکرر به این کشورها فرستاده است، از پیشنهاد اتحادیه آفریقا برای پذیرفتهشدن بهعنوان عضوی از گروه 20 حمایت کرده و خواستار دریافت کرسیهای بیشتر در شورای امنیت سازمان ملل به کشورهای درحالتوسعه شده است.
چین مانورهای نظامی مشترک با نظامیان کوچکتر را افزایش داده و آموزش پلیس را در کشورهایی مانند جزایر سلیمان و کیریباتی انجام داده است.
این کشور خود را بهعنوان یک میانجی جهانی معرفی کرده است و روابط میان جناحهای رقیب فلسطینی را میانجیگری میکند و با حمایت 110 کشور، پیشنویس طرح صلح برای اوکراین را تهیه میکند.
در مقابل، پکن خواهان مشروعیت بیشتر در صحنه جهانی و حمایت از مسائلی است که به آنها اهمیت میدهد، مانند سرکوب انتقاد از آزار و اذیت مسلمانان اویغورها و تجاوز به تایوان.
در بررسی حقوق بشر سازمان ملل در سال جاری، چندین کشور درحالتوسعه از جمله بولیوی، بوروندی، اتیوپی و کامرون در حمایت از چین صحبت کردند.
یک رابطه برابر تنها چیزی است که همه طرفها میخواهند؛ چین جنوب جهانی را برای آینده خود حیاتی میبیند، زیرا آمریکا بهدنبال کاهش وابستگی اقتصادی به آن و منزوی کردن آن از نظر ژئوپلیتیکی است.
چین در اولویتبندی روابط خود با کشورهای درحالتوسعه و تنظیم نحوه انجام این تعاملات عمدی بوده است.
چین بهعنوان یک کشور با درآمد متوسط روبهبالا، تلاش کرده است تا خود را بهعنوان عضوی از کشورهای درحالتوسعه قرار دهد و با فقرا و ستمدیدگان همبستگی کند.
شی جین پینگ، رهبر چین، اظهار داشت که چین هرگز راه پیموده شده غارت استعماری یا مسیر اشتباه هژمونیطلبی را در زمانی که فرد قوی شود، در پیش نخواهد گرفت.
چین برای گسترش گروه بریکس از اقتصادهای نوظهور که رسانههای دولتی چین آن را «صدای جنوب جهانی» مینامند، فشار آورده است.
این گروه در سال جاری مصر، اتیوپی، ایران و امارات را اضافه کرد و دهها کشور دیگر را نیز موردتوجه قرار داد. چین به دلیل دگرگونی معجزهآسا خود در نیمقرن گذشته، بهطور منحصربهفردی آماده کمک به توسعه کشورهای فقیر است.
برخلاف غرب، چین تلاشهای خود را بیش از «کمک» بهعنوان «همکاری» یاد میکند و بر رابطه برابر با کشورهای درحالتوسعه تأکید میکند.
بااینحال به گفته جاشوا آیزنمن، استاد سیاست در دانشگاه نوتردام که در مورد پیوندهای چین با آفریقا تحقیق میکند، این ادعای برابری بیشتر در لفاظی صادق است تا در واقعیت صادق باشد.
در سرتاسر آفریقا، کشورها برای پرداخت به بنادر و سدهای تحت حمایت مالی چین که تحت «کمربند و جاده» تأیید شدهاند، با مشکل مواجه هستند و این اتهامات را مطرح میکنند که چین از بدهیهای خود برای استثمار کشورهای فقیر و تحتفشار قراردادن آنها استفاده میکند.
سرمایهگذاران چینی بر صنایع کلیدی مانند استخراج مواد معدنی برای وسایل نقلیه الکتریکی تسلط دارند که اغلب به قیمت هزینه ایمنی کارگران و حفاظت از محیطزیست است.
محبوبیت چین به دلیل پیشبینی قدرت خود پکن محدود شده است و کشورهای درحالتوسعه اگر در ازای آن چیزی دریافت کنند، مایلند در کنار هم بازی کنند.