بهگزارش مرکز مطالعات سورین، نشریه فارن پالیسی در یادداشتی بهقلم «دانیل بایمن» نوشت: جنگ اسرائیل(رژیم صهیونیستی) در غزه مدتهاست که در یک درگیری منطقهای گستردهتر با ایران گنجانده شده است. حوثیها در یمن؛
و مهمتر از همه اینکه حزبالله لبنان نیز به نام همبستگی با حماس به اسرائیل(رژیم صهیونیستی) حمله میکند.
هر یک از این درگیریهای کوچک پس از ترورهای متوالی اسرائیل(رژیم صهیونیستی) در اواخر ماه جولای مانند فؤاد شکر، فرمانده ارشد حزبالله در بیروت و اسماعیل هنیه، رهبر سیاسی حماس در خانه امن سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در قلب تهران، در معرض خطر تشدید است.
اما حملات 7 اکتبر این صلح ناآرام را بر هم زد. علاوه بر هزاران حمله ردوبدلشده در سراسر مرز اسرائیل(رژیم صهیونیستی) و لبنان از آن زمان، تهاجم حماس از نظر روانی اسرائیل(رژیم صهیونیستی) را زخمی کرد و تقریباً هزار و 200 نفر را کشت، به این معنی که محاسبات خطرپذیری کشور بسیار متفاوت است.
اکنون، اسرائیلیها میپرسند، اگر یک حمله غافلگیرکننده از سوی حماس بسیار ضعیفتر میتواند چنین ویرانکننده باشد، حمله از سوی حزبالله قدرتمند چه رنجی را در پی خواهد داشت؟
اگر جنگ قبلاً مخاطرهآمیز به نظر میرسید، اکنون صلح و رضایت همراه با آن خطرناک است.
حمایت ایران از حزبالله از سال 2006 کاهش نیافته است. تهران به همکاری نزدیک با حزبالله ادامه میدهد و احتمالاً پس از درگیری مجدد با اسرائیل(رژیم صهیونیستی)، حمایت مالی و نظامی قابلتوجهی از این گروه ارائه خواهد کرد.
در واقع، تلاش شکستخورده خود ایران برای حمله یکجانبه به اسرائیل(رژیم صهیونیستی) در ماه آوریل، ارزش داشتن یک متحد قدرتمند مانند حزبالله در مرز اسرائیل(رژیم صهیونیستی) را تایید کرد و تأمین این گروه شبههنظامی حتی آسانتر از سال 2006 است، زیرا ایران و متحدانش اکنون یک کریدور زمینی را کنترل میکنند که ایران را به عراق، عراق را به سوریه و سوریه را به لبنان متصل میکند و امکان انتقال آسانتر تسلیحات به گروه را از طریق زمین فراهم میکند.
اسرائیل(رژیم صهیونیستی) همچنین با موج دیگری از انتقادات بینالمللی و آمریکا مواجه خواهد شد اگر بهعنوان متجاوز درگیری در لبنان تلقی شود.
در حال حاضر، به دلیل جنگ در غزه، افکار جهانی در مورد اسرائیل(رژیم صهیونیستی) مطلوب نیست و بسیاری از جوانان آمریکایی بهویژه از اسرائیل انتقاد میکنند.
عربستان، امارات و سایر حکومتها از حزبالله و حامی ایرانی آن متنفرند، اما ویرانی هر جنگی و رنج غیرنظامیان عادی لبنان، توجه مردم آنها را حتی بیشتر علیه اسرائیل(رژیم صهیونیستی) معطوف میکند و حمایت از ضد عملیات حزبالله را برای آنها غیرممکن میسازد.
با این حال، استراتژی هرگز نقطه قوت اسرائیل(رژیم صهیونیستی) نبوده است. ارتش و سرویس اطلاعاتی اسرائیل(رژیم صهیونیستی) میتوانند درخشان عمل کنند:
ترور اخیر هنیه در قلب تهران تنها آخرین نمونه از بسیاری از نمونهها است؛ اما تصمیمگیری امنیت ملی اسرائیل(رژیم صهیونیستی) بهشدت سیاسی است و تفکر کوتاهمدت بر محاسبات غالب است. در واقع، با گذشت بیش از 10 ماه از جنگ در غزه، اسرائیل هنوز یک بازی پایانی واقعبینانه ندارد.
این تمایل برای کوتاهمدت ممکن است اسرائیل را به حمله اول و تلاش برای کشف یک هدف بلندمدت در مرحله بعد سوق دهد.
فشار مستمر آمریکا و متحدانش بر اسرائیل(رژیم صهیونیستی) برای اجتناب از جنگ همهجانبه ضروری است تا به رهبران اسرائیل(رژیم صهیونیستی) پوشش سیاسی داده شود تا از جنگی پرهیز کنند که هم پرهزینه است و هم ممکن است نتیجه معکوس داشته باشد.