به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، نشریه مانثلی ریویو آنلاین در مقاله تازه خود به‌قلم «اوون شالک» نوشت: دولت کانادا در تاریخ آوریل 2024 هزینه‌های نظامی خود را به 8.1 میلیارد دلار افزایش داده است.
کانادا می‌خواهد با هدف افزایش بودجه دفاعی تا سال 2029 از 30 میلیارد دلار به 50 میلیارد دلار هزینه نظامی جهش کند.
هدف این افزایش، روسیه و چین است که کانادا آن‌ها را دشمن ژئوپلیتیکی خود می‌داند.
نیروهای مسلح کانادا (Canadian Armed Forces) به دلیل بدخواهی روسیه و چین که نظم بین‌المللی مبتنی بر قوانین را تضعیف می‌کند، برای جنگ آماده می‌شود.
دولت کانادا 30 میلیارد دلار برای خرید تجهیزات جدید (از جمله خرید لاکهید مارتین اف-35 و بوئینگ پی-۸ پوسایدون و ناوگانی از پهپاد جنرال اتمیکس ام‌کیو ۹ ریپر و چند کامیون از پهپادهای دیگر) آماده کرده است.
نیروی دریایی سلطنتی کانادا نیز در حال خرید یک ناوگان زیردریایی است. ژنرال وین ایری، رئیس ستاد دفاع کانادا، نسبت به توسعه‌طلبی روسیه و چین هشدار داده است، درحالی‌که جاستین ترودو، نخست‌وزیر کانادا از دموکراسی‌های هم‌فکر خود خواسته است تا با مسکو و پکن مخالفت کنند.
این دولت میلیاردها دلار تسلیحات و آموزش را به اوکراین اختصاص داده است و کشتی‌های جنگی کانادا را برای حمایت از تایوان در سواحل چین به حرکت درآورده است.
سیاست‌های کانادا، از جمله حرکت‌های خصمانه نسبت به مخالفان ژئوپلیتیک، تلاش‌ها برای کاهش روابط اقتصادی با چین، و هزینه‌های نظامی پیش‌بینی‌شده، کانادایی‌ها را امن‌تر نمی‌کند، بلکه تنش‌های جهانی را افزایش می‌دهد و درعین‌حال به نفع قشری وابسته از نخبگان اقتصادی و سیاسی است.
این سیاست‌ها بخشی از یک‌روند تاریخی چندین دهه است که پس از سال 1991 تشدید شد. کانادا هرگز از استفاده از ابزارهای مخفیانه برای از بین بردن دشمنان غربی متنفر نبوده است و از سال 1953، دولت کانادا فعال یا منفعلانه از سرنگونی بیش از بیست دولت که بیشتر آن‌ها ناسیونالیست‌های چپ بودند، حمایت کرده است.
با پایان جنگ سرد، کانادا شروع به پذیرش سیاست خارجی نظامی شدن کشورش کرد و استراتژی «انگل‌گرایی نظامی» را اتخاذ کرد.
این استراتژی به کانادا اجازه داد تا در حوزه‌های نفوذی که نزدیک‌ترین متحدش برای سرمایه‌داری ایمن نگه داشته بود، سرمایه‌گذاری کند و از آن سود ببرد.
در دهه 1990، کانادا در مداخلات نظامی متعدد به رهبری آمریکا شرکت کرد و تصویر خیرخواهانه خود را از بین برد. مشارکت نیروهای مسلح کانادا در جنگ افغانستان از سال 2003 تا 2011، مرحله جدیدی را در نظامی‌گری کانادا رقم زد و با مشارکت این کشور در جنگ، نظامی‌سازی بیشتر را ارتقا داد.
عملیات آپولو، بخشی از عملیات آزادی پایدار، در سال 2001 آغاز شد و تا سال 2003 ادامه یافت. کانادا از سال 2005 تا 2011 تیم بازسازی استان قندهار را اداره کرد و در عملیات‌های تهاجمی نیروهای ویژه، نبرد زمینی و عملیات روانی شرکت داشت.
به‌رغم دادن وعده‌های توسعه گسترده به افغان‌ها، هیچ یک از این پروژه‌ها به دلیل ماهیت بیش از حد اشغال‌گرایانه نظامی‌اش عملی نشد. شرکت‌های کانادایی برای استفاده از این سیاست‌ها و قراردادهای سودآور دولتی به افغانستان سرازیر شدند.
این مشارکت همچنین منجر به بین‌المللی شدن سرمایه کانادایی شد، این استراتژی برای افزایش فرصت‌های سرمایه‌گذاری در جنوب جهانی است.
از زمان نفوذ در افغانستان، ماجراجویی نظامی کانادا، چه از نظر اقتصادی و چه از نظر انسانی، آشکارتر و پرهزینه‌تر شده است.
کانادا از سال 2014 حضور نظامی خود را در اطراف روسیه و چین افزایش داده است و صدها نیرو را در لتونی تحت عملیات اطمینان (Operation Reassurance) خاطر مستقر کرده و کمک‌های نظامی را به اوکراین تحت عملیات متحدکننده (Operation Unifier) ارسال می‌کند.
دولت کانادا همچنین در حال افزایش ردپای نظامی خود در اطراف چین و تعمیق همکاری با متحدان منطقه‌ای است.
در ماه ژوئن 2022، کانادا ایجاد کمیته مشورتی هند و اقیانوس آرام (IPAC) را اعلام کرد که هدف آن توسعه و تعمیق مشارکت‌های منطقه‌ای و تقویت امنیت منطقه‌ای برای مبارزه با تهدیدات شدید برای ثبات جهانی از جمله چین است.
رؤسای مشترک و اعضای کمیته عمدتاً از مقامات دولتی سابق و شرکت‌های بزرگ بین‌المللی از جمله پیر پتیگرو، رونا امبروس، فرانک مک کنا، دومینیک بارتون و جاناتان هاوسمن هستند. اعضای این کمیته شامل مقامات دولتی سابق و شرکت‌های بزرگ بین‌المللی است.
سند راهبردی هند و اقیانوسیه که در ماه فوریه 2024 منتشر شد و از چین به‌عنوان یک قدرت جهانی که بسیار اخلالگر است، انتقاد می‌کند که قوانین سازمان ملل، دیپلماسی اجباری، کار اجباری و شیوه‌های وام‌دهی را که خطراتی را برای اقتصادهای درحال‌توسعه ایجاد می‌کند، نادیده می‌گیرد.
این سند همچنین به بازداشت کانادایی‌ها، مایکل اسپاور و مایکل کووریگ، در چین اشاره می‌کند. در عصر چندقطبی، کانادا همیشه در کنار آمریکا بوده است که این امر با اظهار خصومت نسبت به مسکو و پکن و اقدامات تحریک‌آمیز نظامی در نزدیکی مرزهای روسیه و چین نشان داده شده است.
از سال 1991، رویکرد کانادا به جهان با هزینه‌های دفاعی بالاتر، نگرش ستیزه‌جویانه نسبت به کشورهای مختلف و گسترش فعالیت‌های نظامی در اروپای شرقی و شرق‌آسیا، نظامی‌تر شده و با یک‌جانبه‌گرایی آمریکا گره خورده است.