به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، نشریه ترامپت در یادداشتی به‌قلم «میهایلو زکیچ» نوشت: اسرائیل(رژیم صهیونیستی) در روز هشتم سپتامبر حملات موشکی را به سوریه انجام داد که در آن 18 نفر کشته و 43 تن زخمی شدند.
دولت سوریه می‌گوید که موشک‌ها در اطراف شهر مصیاف واقع در شمال غربی این کشور متمرکز شده‌اند.
چند موشک نیز به شهر بندری طرطوس اصابت کرد. اسرائیل(رژیم صهیونیستی) هنوز این حملات را اعتراف نکرده است.
مصیاف «مرکز مطالعات و تحقیقات علمی» (SSRC) است. مرکز مطالعات و تحقیقات علمی یک ترکیب بزرگ با چندین امکانات ساخت سلاح است.
«موسسه 6000» آن یک مرکز تسلیحات شیمیایی است که تا حدی توسط کارگران کره شمالی اداره می‌شود.
تأسیسات دیگری موشک‌های هدایت‌شونده دقیقی را توسعه می‌دهد که ایران قصد دارد به حزب‌الله صادر کند.
چند رسانه بعداً ادعا کردند که اسرائیل(رژیم صهیونیستی) ممکن است حتی سربازان خود را برای حمله به مصیاف فرستاده باشد.
رسانه‌های سوری و اسرائیلی مدعی شدند که نیروهای ویژه اسرائیل(رژیم صهیونیستی) پس از حملات هوایی با پشتیبانی هلیکوپترهای جنگی به هلاکت رسیده‌اند. گفته می‌شود نیروهای ویژه برای خارج کردن تجهیزات و اسناد از مرکز توسعه موشکی آمده‌اند و حتی ممکن است ایرانی‌ها را اسیر کرده باشند.
امپراتوری نیابتی ایران شامل حماس و جهاد اسلامی فلسطین در غزه، حزب‌الله و لبنان و حوثی‌ها در یمن است.
ایران از روز هفتم اکتبر سال گذشته از همه این گروه‌ها برای حمله به اسرائیل(رژیم صهیونیستی) استفاده کرده است.
سوریه در میان این گروه‌ها منحصربه‌فرد است، زیرا یک کشور مستقل محسوب می‌شود.
این مسئله می‌تواند ارتباطات دیپلماتیک را حفظ کند. این کشور دارای مشروعیتی قوی است که آن را قادر می‌سازد کمک‌های بین‌المللی و سایر منابع مالی را دریافت کند.
سوریه همچنین یک پیوند ارضی حیاتی برای ایران برای رسیدن به لبنان فراهم می‌کند.
با این حال، در میان نیروهای نیابتی ایران، سوریه نیز احتمالاً کمترین اعتماد را دارد.
به‌رغم اینکه اسد به ایران اجازه می‌دهد از خاک خود برای تسلیح حزب‌الله استفاده کند، اما در پیوستن به نبرد علیه اسرائیل(رژیم صهیونیستی) تردید دارد. او مانند حزب‌الله و حماس مدام حمله نکرده است.
در هر صورت، در مواجهه با حملات اسرائیل، اسد به‌طور کلی از انتقام‌جویی خودداری کرده است.
با این حال، حمله اخیر اسرائیل(رژیم صهیونیستی) یک تشدید تنش است. نیروهای اسرائیل برای رسیدن به مرکز مطالعات و تحقیقات علمی یا باید از مناطق وسیعی از سوریه یا در سراسر لبنان پرواز می‌کردند.
اینکه اسد جلوی چنین حمله‌ای را نگرفت، او را ضعیف جلوه می‌دهد.
اسد هنوز کنترل بسیاری از کشورش را ندارد. گروه‌های شورشی تحت حمایت خارجی هنوز مناطق زیادی را کنترل می‌کنند و به این زودی‌ها به‌دنبال مذاکره صلح نیستند.
یک جنگ فعال با اسرائیل(رژیم صهیونیستی) می‌تواند آتش جنگ داخلی سوریه را شعله‌ور کند. دست‌کم، مشروعیت دیپلماتیکی را که اسد سال‌ها برای توسعه مجدد آن سخت کار کرده است، از بین می‌برد.
اسد احتمالاً می‌داند که اگر ایران و حضور حزب‌الله در آنجا نبود، اسرائیل(رژیم صهیونیستی) سوریه را هدف قرار نمی‌داد. افزایش اصطکاک اسرائیل(رژیم صهیونیستی) ممکن است به نوبه خود اصطکاک با ایران را افزایش دهد.
اسد ممکن است تلاش خود را به کار گیرد که ارتش ایران را اخراج کند تا او را کمتر هدف قرار دهد.
در هر صورت، جایگاه اسد در «محور مقاومت» ایران ضعیف است.
او حداقل از نظر اراده سیاسی ضعیف‌ترین حلقه در زنجیره ایران است. این امر فرصتی را برای دشمنان ایران فراهم می‌کند تا از آن بهره‌برداری کنند.