به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، روزنامه نشنال اینترست در یادداشت خود به‌قلم «رابرت الیس» نوشت: در دهه 1950، جلال «ریش‌دار»، فیلسوف کمتر شناخته‌‌‌شده ترک، با کنایه گفت که ترکیه «کشتی‌ای است که به سمت شرق می‌رود.
سرنشینان فکر می‌کنند که به سمت غرب می‌روند، اما با کشتی‌ای که در حال حرکت به سمت شرق است، به سمت غرب می‌دوند.» چقدر درست می‌گفت.
در آن زمان، ترکیه، یک جمهوری سکولار که توسط ژنرال ترک مصطفی کمال (که بعداً به نام آتاتورک شناخته شد) در سال 1923 تأسیس شد، به‌عنوان یک متحد سرسخت جنگ سرد و عضو ناتو (در سال 1952) شناخته می‌شد؛ اما دیگر این‌طور نیست.
قبلاً در سال 1964، قصد ترکیه برای حمله به قبرس به نمایندگی از اقلیت ترک قبرس باعث ایجاد یک بحران بین‌المللی شد.
نامه لیندون جانسون، رئیس‌جمهور آمریکا به عصمت اینونو، نخست‌وزیر ترکیه، آشکار ساخت که مداخله نظامی ترکیه می‌تواند به دخالت مستقیم اتحاد جماهیر شوروی منجر شود، در این صورت مشخص نیست که آیا متحدان ترکیه در ناتو تعهدی برای محافظت از این کشور بر اساس ماده پنج احساس خواهند کرد یا خیر.
ترکیه مدرنی که مصطفی کمال در سال 1923 تأسیس کرد، نه تنها خلافت عثمانی را لغو و سکولاریسم را معرفی نمود، بلکه مرزهای تعیین‌‌‌شده توسط معاهده لوزان را نیز تأمین کرد.
با این حال، این معاهده که الحاق قبرس به انگلیس را به رسمیت شناخت و بیشتر جزایر دریای اژه را به یونان واگذار کرد، توسط اردوغان که خواستار تجدیدنظر در آن شده، به رسمیت شناخته نشده است.
ترکیه همچنین قصد دارد به سازمان همکاری شانگهای بپیوندد که شورای روابط خارجی اروپا آن را «ناتوی سرکش» نامیده است. با این حال اردوغان اظهار داشت که ترکیه مجبور نیست بین اتحادیه اروپا و سازمان همکاری شانگهای یکی را انتخاب کند. ما ضمن تقویت روابط خود با شرق، به‌دنبال راه‌هایی برای پیشبرد همکاری ریشه‌دار خود با غرب هستیم.
در پایان ماه آگوست، هاکان فیدان، وزیر امور خارجه ترکیه به نشست غیررسمی گیمنیچ وزرای خارجه اتحادیه اروپا دعوت شد.
ترکیه همچنان عضویت در اتحادیه اروپا را به‌عنوان یک هدف استراتژیک حفظ می‌کند، اما به‌روزرسانی اتحادیه گمرکی (قراردادی میان دو یا چند کشور برای تسهیل تجارت با برقرار کردن تعرفه گمرکی واحد و برداشتن مرزهای گمرکی میان خود و حذف مقررات محدودکننده تجارت در داخل اتحادیه گمرکی) و آزادسازی ویزا اهداف فوری آن هستند.