به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، نشریه نیوزویک در مطلب تازه خود به‌قلم «یاکوو کاتز» نوشت: در سال 2002، زمانی که حماس اولین موشک‌های ابتدایی خود را به سمت اسرائیل(رژیم صهیونیستی) پرتاب کرد، برد آن‌ها به سختی به یک مایل رسید و بیشتر اهداف آن‌ها شهرک‌های اسرائیلی بود که هنوز در آن زمان در نوار غزه وجود داشت.
این یک شروع بدوی و در عین حال شوم برای چیزی بود که در نهایت به یکی از بزرگ‌ترین تهدیدات اسرائیل(رژیم صهیونیستی) تبدیل می‌شد.
با تشدید شلیک موشک، آریل شارون، نخست‌وزیر اسرائیل(رژیم صهیونیستی) در آن زمان، با فشار فزاینده‌ای از سوی پایگاه دست راستی خود برای پاسخ قاطع مواجه شد.
اگر موشک‌ها به تل‌آویو می‌افتاد، اسرائیل تلافی می‌کرد!
در واقع، تا سال 2008، زمانی که حماس توانایی شلیک موشک‌هایی را که به تل‌آویو نزدیک‌تر می‌شد نشان داد، سرانجام اسرائیل(رژیم صهیونیستی) عملیات نظامی گسترده‌ای را با هدف محدود کردن توانایی‌های حماس آغاز کرد.
اکنون 11 ماه است که جوامع در امتداد مرز شمالی اسرائیل(رژیم صهیونیستی) حملات بی‌امان حزب‌الله را تحمل کرده‌اند، اما پاسخ اسرائیل(رژیم صهیونیستی) به‌طور قابل‌توجهی محدود شده است.
این در تضاد کامل با واکنش اسرائیل(رژیم صهیونیستی) به حملات به تل‌آویو است.
به‌رغم بمباران شمال اسرائیل(رژیم صهیونیستی) توسط حزب‌الله و تخلیه ده‌ها هزار غیرنظامی اسرائیلی از این مناطق، دولت به همان سطح از قدرت متعهد نبوده است.
حزب‌الله صدها راکت و موشک به شهرهایی مانند متولا شلیک کرده که در آن بیش از 200 خانه ویران شده است. با این حال، اسرائیل به جای ضربه قاطعانه به حزب‌الله، اجازه داده که حملات ادامه یابد.
گزینه‌های فعلی اسرائیل(رژیم صهیونیستی) تیره‌و‌تار هستند. حزب‌الله اعلام کرده که حملات خود را تا پایان جنگ در غزه ادامه خواهد داد، با این حال، آتش‌بس بین حماس و اسرائیل(رژیم صهیونیستی) بعید به نظر می‌رسد.
یکی از گزینه‌ها این است که اسرائیل (رژیم صهیونیستی)یک عملیات نظامی گسترده علیه حزب‌الله انجام دهد، اقدامی که تقریباً به‌طور قطع توانایی‌های این گروه تروریستی را کاهش می‌دهد، اما هزینه‌ای قابل‌توجه دارد.
گزینه دیگر این است که برای آتش‌بس با حماس صبر کنیم.