به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، نشریه نیوزیوک در گزارش تازه خود به‌قلم «گفولر» «راندل» نوشت:دشوار است که هزینه‌های خروج فاجعه‌بار ما را اغراق کنیم.
این خیره‌کننده‌ترین تحقیر آمریکا از زمان سقوط هوشی‌مین، ویتنام بود. این مسئله فداکاری هزاران آمریکایی را که در افغانستان خدمت می‌کردند به سخره می‌گرفت و دشمنان ما را تشویق می‌کرد که در تصمیم ما تردید کنند.
۸۰ میلیارد دلار تجهیزات نظامی آمریکایی را به طالبان تحویل داد که سخت‌افزاری بیشتر از آنچه به اوکراین داده‌ایم است.
طالبان اکنون مشغول فروش آن به هرکسی است که پول نقد دارد.
ما کنترل پایگاه هوایی استراتژیک بگرام در جناح جنوب شرقی چین را از دست دادیم و نزدیک به 900 شهروند آمریکایی را به دلسوزی طالبان رها کردیم. مصیبت دختران و زنان افغان مانند هرکسی که در گذشته با ما همکاری کرده، وخیم شده است.
ما بدون مشورت کامل با بسیاری از ناتو و سایر متحدانی که پس از 11 سپتامبر برای حمایت از تلاش ما نیرو فرستاده بودند، آنجا را ترک کردیم.
پس از دو دهه کار با ما، بسیاری از این دولت‌ها بی‌سروصدا از تصمیم یک‌جانبه ما برای خروج خشمگین هستند و احتمال اینکه به یک اعزام آمریکایی خارج از جبهه بپیوندند بسیار کمتر است. با این حال خطرناک‌ترین نتیجه خروج سریع ما، ظهور مجدد سازمان‌های تروریستی مانند القاعده و داعش خراسان در افغانستان است.
واشنگتن با تمرکز انحصاری بر ترور یک روزنامه‌نگار، هم منافع راهبردی دیرینه آمریکا در عربستان و هم بسیاری از اصلاحات مثبتی که اکنون در آن کشور در حال انجام است را نادیده گرفت.
جو بایدن عربستان را یک کشور منفور نامید و سپس وقتی عربستانی‌ها درخواست‌های او برای تولید نفت بیشتر یا پیوستن به تلاش‌های دیرهنگام ما برای مقابله با حوثی‌ها را نادیده گرفتند، شگفت‌زده شد.
با فاصله گرفتن واشنگتن از ریاض، عربستانی‌ها به‌طور قابل پیش‌بینی روابط خود را با چین و روسیه افزایش دادند.
به‌عنوان مثال، آن‌ها به بریکس پیوسته‌اند، از ارسال کمک نظامی به اوکراین خودداری کرده و از چین برای بازگرداندن روابط دیپلماتیک با ایران کمک گرفته‌اند.
آمریکا با تحقیر خود در افغانستان، توانمندسازی ایران، ناتوانی در حفاظت از کانال سوئز و دور کردن متحدان دیرینه خود مانند عربستان، ساختار بازدارندگی استراتژیک در غرب‌آسیا را تضعیف کرد. سپس، واشنگتن با ناکامی در پاسخگویی مؤثر به حملات 7 اکتبر حماس به اسرائیل، این اشتباهات را تشدید کرد.
دولت به‌دنبال آرام کردن جناح‌های رقیب حزب دمکرات، نه آتش‌بس را بر اسرائیل تحمیل می‌کند و نه به اسرائیل اجازه می‌دهد حماس را کاملاً شکست دهد.
اسرائیل سیاست غرب‌آسیایی آمریکا را دیکته نمی‌کند. این موضوع شکست واشنگتن در پایان دادن به بحران امنیتی و انسانی در غزه را پیش از بی‌ثباتی در سایر بخش‌های غرب‌آسیا توجیه نمی‌کند.
چهار سال پیش، غرب‌آسیا در صلح بود. طالبان کابل را کنترل نکردند.
ایران از نظر مالی در مضیقه بود. کانال سوئز باز بود. روابط ما با اسرائیل و عربستان خوب بود.
در سال 2020 میانگین قیمت نفت 40 دلار در هر بشکه بود. امسال 82 دلار است. ادعای اجتناب‌ناپذیر بودن این شکست‌ها صرفاً تلاشی برای طفره رفتن از مسئولیت است.