به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، موسسه مطالعات امنیت ملی (INSS) در تحلیل تازه خود به‌قلم « اودی دکل» نوشت: اسرائیل(رژیم صهیونیستی) در حال حاضر یک سال از جنگی را که در 7 اکتبر 2023 آغاز شد، جشن می‌گیرد که با میدان‌های متعدد (که دشمنان از آن به‌عنوان «یکپارچگی جبهه‌ها» یاد می‌کنند) مشخص می‌شود:
نوار غزه که در 11 ماه گذشته عرصه اصلی بوده است در 19 سپتامبر 2024، لبنان به عرصه اصلی تبدیل شد و ایران احتمالاً بعدی است. عرصه‌های دیگر عبارت‌اند از دریای سرخ، یهودیه و سامره، سوریه و عراق.
هدف دشمنان اسرائیل(رژیم صهیونیستی) به رهبری ایران، نابودی آن از طریق یک جنگ فرسایشی مداوم چند عرصه‌ای است، در حالی که از شکاف در جامعه اسرائیل(رژیم صهیونیستی) و از دست دادن یک هدف مشترک سوءاستفاده می‌کنند.
آن‌ها از مناقشه اسرائیل(رژیم صهیونیستی) و فلسطین به‌عنوان یک استدلال اصلی برای به چالش کشیدن مشروعیت اسرائیل استفاده می‌کنند.
این جنگ ممکن است سخت‌ترین قسمت در تاریخ اسرائیل(رژیم صهیونیستی) از زمان تأسیس آن باشد.
این طولانی‌ترین جنگ از زمان جنگ استقلال و پیچیده‌ترین جنگ از نظر آسیب و تهدید برای جبهه داخلی است.
حتی یک سال پس از آغاز آن، هیچ برنامه‌ای برای آزادی 101 گروگانی که حماس همچنان در غزه در دست دارند از 7 اکتبر 2023 وجود ندارد.
جنگ بدون اهداف سیاسی مشخص یا استراتژی خروج ادامه دارد، زیرا تلاش‌های نظامی در جبهه‌ها با شدت‌های مختلف تغییر می‌کند.
در حالی که مردم احساس می‌کنند «برای همیشه با شمشیر زندگی خواهند کرد.» خط سیر کلی به سمت یک جنگ طولانی منطقه‌ای، با حرکت سریع اسرائیل به سمت انزوای گسترده بین‌المللی، اشاره دارد.
تاکنون، دولت اسرائیل(رژیم صهیونیستی) در تدوین استراتژی خروج برای هر دو جبهه غزه و لبنان با مشکل مواجه بوده است.
دشمنان اسرائیل(رژیم صهیونیستی) در هر دو عرصه، بازیگران خرده دولتی هستند که توسط ایدئولوژی مذهبی هدایت می‌شوند و حق موجودیت اسرائیل (رژیم صهیونیستی) را به رسمیت نمی‌شناسند و توافق‌های سیاسی درازمدت را اگر نگوییم غیرممکن، دشوار می‌کنند.
علاوه بر این، نظام بین‌الملل نتوانسته به‌طور مؤثر عمل کند. فقدان ارتباط مثبت بین ابرقدرت‌ها (آمریکا در برابر روسیه و چین) مانع از تلاش‌ها برای برقراری آتش‌بس و تضمین امنیت اسرائیل (رژیم صهیونیستی) شده است.
علاوه بر این، اسرائیل(رژیم صهیونیستی) در آستانه درگیری مستقیم با ایران، قدرتمندترین دشمن خود قرار دارد که به صراحت تهدید کرده است که هرگونه اقدام نظامی شدید اسرائیل(رژیم صهیونیستی) ، آن را مجبور به توسعه قابلیت‌های هسته‌ای نظامی خواهد کرد.
ایران در حال حاضر دارای اورانیوم غنی‌شده کافی برای چندین بمب، دانش مونتاژ یک دستگاه هسته‌ای و موشک‌هایی با قابلیت حمل کلاهک هسته‌ای است.
با این وجود، اسرائیل(رژیم صهیونیستی) هر طرحی را برای پایان دادن به جنگ رد کرده است، از جمله طرحی که توسط جو بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا و سایرین پیشنهاد شده است.
«ایمن صفدی» وزیر امور خارجه اردن، پس از بیانیه نمایندگان کشورهای عربی در مجمع عمومی سازمان ملل، گفت: نخست‌وزیر اسرائیل(رژیم صهیونیستی) امروز به اینجا آمد و گفت که اسرائیل (رژیم صهیونیستی) در محاصره کسانی است که می‌خواهند آن را نابود کنند.
ما اینجا هستیم یعنی اعضای کمیته عربی مسلمان که توسط 57 کشور عربی و مسلمان مأموریت یافته است و من می‌توانم به صراحت به شما بگویم، همه ما حاضریم امنیت اسرائیل(رژیم صهیونیستی) را در شرایطی که اسرائیل (رژیم صهیونیستی) به اشغال پایان می‌دهد و اجازه به وجود آمدن یک کشور فلسطینی را صادر می‌کند.
دکترین امنیتی سنتی اسرائیل(رژیم صهیونیستی) بر این نکته تأکید دارد که به دلیل معایب آن در نیروی انسانی، منابع و عمق استراتژیک، باید جنگ‌هایی را در کوتاه‌ترین زمان ممکن هدف قرار دهد.
هدف این است که برای دوره‌های طولانی تلاش کنیم تا امکان ساخت کشور، توسعه و شکوفایی آن فراهم شود.
با این حال، اسرائیل (رژیم صهیونیستی) یک دکترین امنیتی برای مقابله با چالش‌های جنگ چندمنظوره دائمی که پیامدهای مهمی برای ارتش، جامعه و اقتصاد دارد، ایجاد نکرده است و هنوز به‌طور حرفه‌ای موردبررسی قرار نگرفته است.
علاوه بر این، برخلاف تصور فزاینده در میان افکار عمومی اسرائیل(رژیم صهیونیستی) که «ما برای همیشه با شمشیر زندگی خواهیم کرد»، اقدامات ابتکاری و تهاجمی نباید تنها به میدان جنگ محدود شود، بلکه باید در عرصه دیپلماتیک نیز دنبال شود.
اسرائیل(رژیم صهیونیستی) این فرصت را دارد که به تضعیف محور ایران ادامه دهد، محوری که ضربات شدیدی به گروه‌های نیابتی خود یعنی حزب‌الله و حماس وارد کرده است.
در عین حال، اسرائیل(رژیم صهیونیستی) می‌تواند یک ائتلاف امنیتی و اقتصادی منطقه‌ای با کشورهای عربی میانه‌رو ایجاد کند.
برای دستیابی به این هدف، اسرائیل(رژیم صهیونیستی) باید با ابتکارات دیپلماتیک، به‌ویژه ابتکاراتی که توسط آمریکا رهبری می‌شود، درگیر شود و متعهد به پیشرفت به سمت یک روند سیاسی با فلسطینیان ملی تشکیلات خودگردان فلسطین باشد.
این روند باید توسط کشورهای عربی میانه‌رو حمایت و از طریق یک رویکرد چندجانبه برای پر کردن شکاف‌ها و رفع محدودیت‌ها اجرا شود.