loader image

جستجو

As China Runs Out of Money, Is Iraq Heading to Washington

اویل پرایس:
با تمام شدن پول چین، عراق به سمت واشنگتن می‌رود؟

مرکز مطالعات سورین

چکیده

وبگاه «اویل پرایس» در گزارش تازه خود با اشاره به اینکه عراق رتبه دوازدهم در میان دارندگان ذخایر جهانی است، به بررسی این سوال پرداخت که آیا با تمام شدن پول چین، عراق به سمت واشنگتن می‌رود؟

فهرست مطالب

به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، وبگاه اویل پرایس در گزارش تازه خود به‌قلم « سیمون واتکینز» عنوان کرد: «حمید یونس الزبی» معاون وزیر نفت عراق، هفته گذشته را در واشنگتن گذراند تا آخرین تلاش‌های کشورش برای جذب پول بیشتر از آمریکا را رهبری کند.

نقطه اصلی تلاش‌های او استفاده همیشگی زمین بود که افزایش سرمایه‌گذاری شرکت‌های انرژی غربی در نهایت عراق را قادر می‌سازد تا سطح مشعل گاز خود را کاهش دهد و تولید گاز خود را افزایش دهد.

تلویحاً در همان طرحی که بیش از دو دهه است که هرساله توسط نخست‌وزیران و وزرای نفت عراق استفاده می‌شود، این تهدید است که اگر چنین پولی تأمین نشود، عراق به تعمیق روابط بسیار نزدیک خود با ایران ادامه خواهد داد که همچنان به تأمین گاز برای نیازهای برق خود وابسته است و چین (که قبلاً از طریق مجموعه‌ای از توافق‌نامه‌های همکاری همه‌جانبه با آن همسو شده است).

علاوه بر این، عراق ذخایر گاز فراوانی دارد که می‌تواند بر همه این تغییرات تأثیر بگذارد، همان‌طور که در کتاب جدید من درباره نظم جدید بازار جهانی نفت به‌طور کامل تحلیل شده است.

برآوردهای رسمی حاکی از آن است که ذخایر گاز طبیعی متعارف عراق به 3.5 تریلیون مترمکعب یا حدود 1.5 درصد کل جهان می‌رسد که این کشور را در رتبه دوازدهم در میان دارندگان ذخایر جهانی قرار می‌دهد.

حدود سه‌چهارم ذخایر عراق را «گاز همراه» تشکیل می‌دهد که محصول جانبی توسعه میدان نفتی است.

با این حال، عراق در سال 2010 در زمان بازنگری رو به بالا در ذخایر نفت، رقم خود را برای ذخایر گاز اصلاح نکرد.

ارقام مستدلی برای گاز غیر‌مرتبط در آن زمان از سوی مقامات نفت و گاز عراق ارائه نشد.

با این حال، آژانس بین‌المللی انرژی [IEA] تخمین می‌زند که منابع قابل بازیافت در نهایت بسیار بزرگ‌تر از برآورد رسمی 3.5 تریلیون مترمکعب خواهد بود یعنی تخمین آن 8.0 تریلیون مترمکعب است که تصور می‌شود حدود 30 درصد آن گاز غیرمرتبط باشد.

خط مشی طولانی‌مدت واشنگتن برای برخورد با کشورهایی که هنوز در آن‌ها منافع راهبردی دارد، اما مرتباً به آن دروغ می‌گویند و حتی نمی‌توانند مبانی فریب را تغییر دهند، این است که به‌سادگی فهرستی از شرایط خود را بازگو کند که بر اساس آن‌ها به‌طور معناداری همکاری خواهد کرد و سپس ببینید چه اتفاقی می‌افتد.

به گفته یکی از مقامات ارشد که از نزدیک با مجموعه تحریم‌های آمریکا برای مسائل عراق و ایران که به‌طور انحصاری در «اویل پرایس» با آن صحبت شده است، کار می‌کند، به تازه‌ترین بازدیدکنندگان عراقی از شهر گفته شده است که آمریکا مطمئناً همکاری معناداری با عراق را در حوزه نفت و گاز به شرط رعایت شرایط خاصی در نظر خواهد گرفت.

او تأکید کرد چارچوب ریسک/پاداش را با محوریت سه عامل به کار می‌گیریم تا اطمینان حاصل کنیم که شرکت‌های [آمریکا] ما چه از طریق ارتباط با شیوه‌های فاسد یا از طریق اقدامات تجاری ناعادلانه که ممکن است به نتایج منفی برای آن‌ها [شرکت‌ها] منجر شود، به خطر نیفتند.

درواقع، همان‌طور که سازمان غیردولتی مستقل، شفافیت بین‌الملل، بارها تأکید کرده است، در «شاخص ادراک فساد» عراق این‌گونه توصیف شده است:

«در میان بدترین کشورها از نظر شاخص‌های فساد و حکمرانی، خطرات فساد ناشی از کمبود تجربه در این کشور، مدیریت عمومی، ظرفیت ضعیف برای جذب هجوم کمک‌های مالی، مسائل فرقه‌ای و فقدان اراده سیاسی برای تلاش‌های ضد فساد» دیده می‌شود.