به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، اندیشکده کویینسی در یادداشتی به‌قلم «الدار ممدوف» نوشت: روزنامه اسپانیایی ال‌پاییس هفته گذشته گزارشی را منتشر کرد؛ در آغاز ماه ژوئن، «خوان گونزالس» و «خورخه رودریگز» -مشاور بایدن در امور آمریکای لاتین- و دست راست -رئیس‌جمهور ونزوئلا- «نیکلاس مادورو»مخفیانه در قطر ملاقات کردند.
این جلسه برای بررسی راه‌های رفع انسداد تحریم‌های فلج‌کننده دولت ترامپ علیه ونزوئلا بود، تحریم‌هایی که علیه این کشور از سال 2005 اعمال شده و به‌شکل شدیدتر در سال 2017 توسط ترامپ ادامه یافت.
انتظار نمی‌رفت که نشست قطر دستاوردهای مهمی را به همراه داشته باشد، اما بحث در مورد ایجاد یک کانال ارتباطی مستقیم و سطح بالا برای روابط آینده از مهمترین موضوعات این نشست بود.
بر اساس گزارش‌ها، آزادی زندانیان در آمریکا تا عادی‌سازی زندگی سیاسی در ونزوئلا از دیگر موضوعات مرتبط بود.
این واقعیت که این مذاکرات در حال انجام است، به خودی خود نشانه آن است که واشنگتن و کاراکاس از تلاش برای کاهش تنش دست نمی‌کشند.
قطر به‌عنوان یک تسهیل‌کننده غیرمنتظره در گفت‌و‌گوی آمریکا و ونزوئلا ظاهر شده است و تا حدودی خلأ بازیگران دیگر را پر می‌کند.
پس از انتخاب رئیس‌جمهور چپ گرای گوستاوو پترو در سال 2022، کلمبیا از سکوی پرشی استراتژی ضد مادورو به حامی اصلی ادغام مجدد ونزوئلا در مجمع بین‌المللی تبدیل شد.
شاید هیچ چیز بهتر از این واقعیت که دولت دست راستی منتخب اخیر در پاراگوئه اعلام کرد «به‌دنبال برقراری مجدد کامل روابط دیپلماتیک با او خواهد بود»، تغییر مادورو در منطقه را بهتر نشان نمی‌دهد، البته دولت راست‌میانه حاکم در اروگوئه قبلاً یک سفیر به ونزوئلا فرستاده است.
با این حال، هیچ پیشرفت قابل مقایسه ای تاکنون در مورد اصلاحات انتخاباتی ونزوئلا حاصل نشده است. اخیراً نیز در ماه ژوئن، دولت مادورو، ماریا کورینا ماچادو، نامزد اصلی اپوزیسیون ریاست‌جمهوری را از نامزدی در سال 2024 رد صلاحیت کرد و او را برای پانزده سال آینده از حضور در سیاست منع کرد.
در حالی که مکزیک و نروژ نیز در میانجیگری مذاکرات بین مادورو و مخالفان او نقش داشته‌اند، خطرات برای کلمبیا، بیشتر از خطرات موجود در داخل است؛ ناکامی پترو در آغاز اصلاحات در کاراکاس، به علاوه مشکلات بسیار او در کلمبیا، ظاهراً باعث شده که دولت وی اولویت پرونده ونزوئلا را حذف کنند و بیشتر بر سیاست داخلی تمرکز کند.
برای امارات، این مشارکت در خصوص ونزوئلا یک استراتژی خوب است. دوحه با ارائه خدماتی، شهرت در حال ظهور خود را به‌عنوان یک میانجی دیپلماتیک جهانی تثبیت می‌کند و به واشنگتن در چندین زمینه به‌ویژه از نظر سیاسی کمک بسیاری می‌کند. قطر میان آمریکا و ایران نیز تلاش خود را برای احیای پیمان رو به مرگ هسته‌ای و تبادل زندانیان میانجیگری حفظ کرده. دوحه همچنین میزبان مذاکرات بین آمریکا و طالبان نیز بوده و راهی را برای توافقی که منجر به خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان شود هموار کرد.
مهندسی تنش‌زدایی واقعی بین آمریکا و ونزوئلا احتمالاً بسیار فراتر از ظرفیت‌های قطر است، اما برخلاف همسایگان ونزوئلا، مانند کلمبیا و برزیل، سهم قطر در عادی‌سازی وضعیت بین‌المللی و داخلی ونزوئلا بیشتر است. در هر صورت دوحه یک نقش استراتژیک بزرگ را ایفا می‌کند.