به‌گزارش مرکز مطالعات سورین،اندیشکده کویینسی مقاله‌ای به‌قلم «دنیل لاریسون» منتشر کردکه در آن آمده است: اگر جنگی با چین بر سر تایوان رخ دهد، متحدان منطقه‌ای آمریکا به احتمال زیاد به آمریکا در جنگ با آن ملحق نمی‌شوند.
درحالی‌که اغلب در واشنگتن تصور می‌شود که آمریکا می‌تواند حداقل روی برخی از متحدان خود در قرارداد برای حمایت و پیوستن به نیروهای آمریکایی حساب کند، این بهترین سناریو ممکن است.
حتی قابل اعتمادترین متحدان معاهده، ازجمله ژاپن و استرالیا، تمایلی به پیوستن به یک جنگ بسیار پرهزینه ندارند.
در غیاب حمایت متحدان، چالش دلهره‌آور دفاع از تایوان حتی دشوارتر خواهد شد.
وال استریت ژورنال در آخر هفته گزارشی از عدم تعهد ژاپن برای دخالت مستقیم در دفاع از تایوان گزارش داد.
براساس این گزارش، دولت ژاپن ممکن است اجازه دهد که آمریکا از پایگاه‌های خود در ژاپن استفاده کند، اما مشارکت خود این کشور بعید است: «رهبران ژاپنی به‌طور علنی از بحث درباره نقش در هر جنگ تایوان اجتناب می‌کنند، تا حدی به این دلیل که افکار عمومی عموماً مخالف یک درگیری هستند.»
درحالی‌که دولت ژاپن هزینه‌های نظامی خود را افزایش داده است، این کار را به خاطر دفاع از خود انجام می‌دهد و نه برای اینکه بتواند در یک جنگ بزرگ شرکت کند.
همان‌طور که کیوشی سوگاوا برای کوئینزی در ماه می‌نوشت، «آمریکا نباید این موضوع را بدیهی بداند که ژاپن به‌سادگی با خواسته‌ها یا انتظارات واشنگتن همراهی خواهد کرد».
این بی‌میلی تحت تأثیر افکار عمومی ژاپن است. همان‌طور که در تحلیلی برای صدای آمریکا در سال گذشته اشاره شد، دخالت ژاپن در درگیری تایوان «به دور از قطعیت است و در داخل ژاپن مورد حمایت عمومی قرار نمی‌گیرد.»
براساس یک نظرسنجی که در بهار امسال برای آساهی شیمبون انجام شد، فقط 11 درصد از پاسخ‌دهندگان ژاپنی گفتند که نیروهای مسلح آن‌ها باید در جنگ به آمریکا بپیوندند و 27 درصد گفتند که نیروهای آن‌ها به هیچ وجه نباید با ارتش آمریکا همکاری کنند.
اکثر مردم ژاپن (56 درصد) در صورت جنگ بر سر تایوان، تنها نقش پشتیبانی لجستیکی برای ژاپن را دوست دارند. هر دولت ژاپنی که به جنگ ملحق شود، از حمایت رای‌دهندگان خود برخوردار نخواهد بود.
استرالیا نیز بعید است که در جنگ به آمریکا بپیوندد. دولت استرالیا به‌صراحت گفته است که هیچ قولی به آمریکا مبنی بر مشارکت در درگیری بر سر تایوان درازای تهیه زیردریایی‌های هسته‌ای تحت قرارداد آکوس نداده است.
اگرچه استرالیا از زمان جنگ جهانی دوم سابقه نبرد در همه جنگ‌های بزرگ آمریکا را دارد، جنگ بر سر تایوان تقریباً بعید به نظر می‌رسد. اگر متحدی بزرگی مانند استرالیا در آن شرکت نمی‌کند، تصور اینکه هر متحد دیگری در آن شرکت کند دشوار است.
ما در اوایل سال جاری شاهد بودیم که دولت فیلیپین اجازه استفاده از پایگاه‌های آمریکا در خاک خود را برای حمایت از عملیات آمریکا در جنگ بر سر تایوان رد کرده است.
دسترسی به پایگاهی که آمریکا تحت توافقنامه همکاری دفاعی پیشرفته تضمین کرده است، به نیروهای آمریکایی این حق را نمی‌دهد که برای چنین درگیری تسلیحاتی ذخیره کنند و آن‌ها اجازه نخواهند داشت تسلیح مجدد، سوخت‌گیری یا تعمیرات را در این پایگاه انجام دهند.
رئیس‌جمهور فردیناند مارکوس جونیور چندین بار گفته است که دولت او با دسترسی به پایگاه برای بهبود امنیت کشورش موافقت کرده است و نه برای اهداف دیگر.
کره جنوبی نیز انگیزه‌های قوی برای دور ماندن از درگیری تایوان دارد. سئول نه تنها تهدید بزرگ‌تر و فوری‌تری در کره شمالی دارد، بلکه نمی‌تواند خصومت با چین را نیز تحمل کند.
مانند سایر متحدان، کره جنوبی روابط تجاری بزرگی با چین دارد که در صورت پیوستن به یک کارزار نظامی آمریکا، از بین می‌رود.
تایلند، متحد پیمان منطقه‌ای آمریکا، حتی کمتر تمایل دارد که با چنین درگیری ارتباطی داشته باشد.
تایلند حتی اگر بخواهد نمی‌تواند و نمی‌خواهد برای کمک به آمریکا در این جنگ هیچ کاری انجام دهد. همان‌طور که زاخاری ابوزا از کالج جنگ دریایی توضیح داده است، «تایلند چین را به‌عنوان یک قدرت تجدید‌‌‌طلب یا یک تهدید نظامی نمی‌بیند.»
از سال 1945، زمانی که آمریکا وارد جنگ شده، معمولاً این کار را با حداقل برخی از متحدان اصلی خود انجام داده است.
مشارکت متحدان اصلی از نظر تأمین نیروهای اضافی برای این مأموریت‌ها مفید بوده است و همچنین باعث شده است که این تلاش‌ها حمایت بین‌المللی گسترده‌تری را نشان دهند. جنگ بر سر تایوان بسیار محتمل است.
در این سناریو، آمریکا نمی‌تواند روی کمک نظامی قابل‌توجهی از هیچ یک از متحدان دیرینه خود در منطقه آسیا-اقیانوسیه حساب کند و متحدان در سایر نقاط جهان که ممکن است از آمریکا حمایت کنند، ابزاری برای کمک ندارند.
بی‌میلی متحدان به شرکت در یک جنگ بزرگ که آن‌ها مجبور به جنگیدن در آن نیستند قابل درک است.
همه آن‌ها اگر علیه چین سلاح به دست بگیرند، ضرر زیادی خواهند داشت و هیچ دلیل قانع‌کننده‌ای برای پیوستن به چنین درگیری ندارند.
اتحادهایی که آن‌ها با آمریکا دارند برای تأمین دفاع آن‌ها در برابر حمله به کشورهای خودشان وجود دارد.
اگر متحدان آمریکا که در منطقه هستند، تمایلی به جنگ در درگیری تایوان ندارند، سؤالات واضحی در مورد اینکه چرا آمریکا باید تمایل داشته باشد، ایجاد می‌کند.