به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، روزنامه الشرق الاوسط در یادداشت خود به‌قلم «سام منسی» نوشت: سپتامبر امسال، تحولات عمده‌ای رخ داده و رویدادهای مهم‌تری هنوز در راه است.
به‌دنبال تصمیم رهبر جنبش صدر در دوشنبه گذشته مبنی بر کناره‌گیری دائمی از زندگی سیاسی، آشوب‌هایی در عراق به وجود آمد.
دومین تحول مهم، حمله حوثی‌ها به غرب شهر تعز یمن بود که خشونت‌آمیزترین حمله از زمان اجرای آتش‌بس بشردوستانه در دوم آوریل 2022 بوده است.
با این حال، در لبنان رقابت بین دو هدف در جریان است:
تصمیم حزب‌الله، با نزدیک شدن به تاریخ شروع تولید در میدان نفتی کاریش توسط اسرائیل در اوایل ماه جاری، برای انجام اقدام نظامی در صورتی که تلاش برای تعیین مرزها ناموفق باشد.
دومین تحول در لبنان، نزدیک شدن به ضرب‌الاجل انتخاب رئیس‌جمهور جدید در 31 اکتبر است
آن‌چه از این تحولات در عراق، یمن و لبنان می‌توان استنباط کرد، این است که بازگشت به توافق هسته‌ای واشنگتن و تهران در صورت تحقق، به هیچ وجه به معنای دستیابی به تفاهم در مورد مسائل غیرهسته‌ای نیست.
در همین حال، واشنگتن ترجیح داده است به‌عنوان یک تماشاگر باقی بماند تا ایران را خشمگین نکند.
در مورد لبنان، این کشور امروز بر سر یک دوراهی قرار دارد. اگر تلاش‌ها برای تعیین مرزهای دریایی با اسرائیل موفقیت‌آمیز باشد، ممکن است شاهد دوره‌ای از آرامش بین دولت یهود و حزب‌الله و تقویت موضع این گروه در لبنان باشیم.
احتمال دوم این است که تعیین مرزها با شکست مواجه شود و این چشم‌انداز بسیار ترسناک، لبنان را به جنگی ویرانگر می‌کشاند.
اما تعیین رئیس‌جمهور با این معیارها در لبنان امروز با توجه به هژمونی محور ایران، این کشور عربی را به سواحل امن نمی‌رساند.
آیا انتخابات می‌تواند برای مقابله با فساد و کمرنگ شدن انزوای لبنان در جهان عرب راهگشا باشد؟
این سناریوی خوش‌بینانه شاید معقول‌ترین نتیجه‌ای باشد که می‌توانیم به آن امیدوار باشیم، و بیانی از «زندگی با واقعیت» به جای همزیستی در میان لبنانی‌هاست.
درس تحولات عراق، فارغ از نتایج، به پیامدهای سیاست ایران در منطقه مربوط می‌شود: نفوذ نهادها، جوامع و فرقه‌ها و در نهایت تفرقه‌افکنی طرفداران همان فرقه، تجربه‌ای که لبنان متحمل شده و همچنان ادامه دارد.