به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، اندیشکده کویینسی مقاله‌ای به‌قلم «آرتین درسیمونیان» منتشر کرد که در آن آمده است: تردد از طریق «کریدور لاچین» تنها مسیری که منطقه مورد مناقشه قره‌باغ کوهستانی را به ارمنستان متصل می‌کند، توسط فعالان خودخوانده محیط زیست آذربایجان برای پنجمین روز مسدود شده است.
این مسدود شدن یک بحران انسانی بالقوه را برای جمعیت ارمنی قره‌باغ کوهستانی ایجاد می‌کند، زیرا دسترسی آن‌ها به تجهیزات پزشکی و غذایی که کاملاً به آن متکی هستند، قطع شده است.
موانعی که معترضان ادعا می‌کنند در پاسخ به اقدامات غیرقانونی استخراج معادن در منطقه ایجاد شده، نشان‌دهنده تشدید تنش‌ها بین ارمنستان و آذربایجان در ماه‌های اخیر است.
مهم‌تر از همه، در اواسط سپتامبر، نیروهای ارمنستان و آذربایجان در اطراف قره‌باغ کوهستانی در مرز این کشورها درگیر شدند و آذربایجان با حمله به ارمنستان وضعیت را تشدید کرد.
حملات سپتامبر و موانع کنونی نشانه‌های واقعیت نگران‌کننده‌ای برای قفقاز هستند: ضعف روسیه پس از تهاجم این کشور به اوکراین، راه را برای درگیری‌ها و اختلافات مرزی مجدد در منطقه باز کرده است.
روسیه که مدت‌ها نقش هژمون منطقه‌ای را ایفا نموده، از زمان جنگ ویرانگر دوم قره‌باغ کوهستانی در سال 2020، نیروهای حافظ صلح را در این منطقه و کریدور لاچین مستقر کرده است.
آذربایجان در حال سوءاستفاده از حواس‌پرتی روسیه است تا در درگیری با ارمنستان دست بالا را به دست آورد.
در واقع، موانع فعلی تا حدی با هدف تحت فشار قرار دادن مأموریت کوچک و نامشخص صلح‌بانان روسیه است.
برای ارامنه ساکن قره‌باغ کوهستانی، تا زمانی که محاصره ادامه داشته باشد، شرایط بدتر خواهد شد.
آذربایجان همچنین صادرات گاز به قره‌باغ کوهستانی را مسدود کرد، اما به‌دنبال فشارهای دیپلماتیک شدید بین‌المللی اخیراً این تصمیم را لغو نمود.
اگر موانع در درازمدت ادامه یابد، ممکن است گزینه‌های کمی برای تامین مواد مورد نیاز وجود داشته باشد، زیرا ترافیک هوایی غیرنظامی داخل و خارج از قلمرو از دهه 1990 مسدود شده است.
تاکنون، آمریکا و شرکای بین‌المللی آن با صدور فراخوان‌های دیپلماتیک برای پایان دادن به موانع پاسخ داده‌اند.
وزارت امور خارجه آمریکا با انتشار بیانیه‌ای در توئیتر از دولت آذربایجان خواست تا تردد آزاد از طریق کریدور را بازگرداند.
اتحادیه اروپا نیز اظهارنظر مشابهی داشت و از مقامات آذربایجان خواست تا آزادی و امنیت رفت و آمد در طول کریدور را تضمین کنند، زیرا این محدودیت‌ها باعث ایجاد ناراحتی قابل‌توجهی برای مردم محلی و نگرانی‌های بشردوستانه می‌شود.