به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، نشریه فارن پالیسی در یادداشت تازه خود به‌قلم «مایکل کوگلمن» نوشت: کاتماندو پست و سایر رسانه‌های نپال گزارش داده‌اند که انتظار می‌رود «شیربهادر دیوبا» -نخست‌وزیر نپال- ماه آینده از واشنگتن بازدید کند. این اولین سفر یک نخست‌وزیر نپالی به آمریکا از سال 2002 خواهد بود.
این سفر تنها چند هفته پس از سفرهای متعدد مقامات ارشد آمریکا به کاتماندو انجام خواهد شد.
این سفر به دنبال افزایش تعامل بین آمریکا و سایر کشورهای جنوب آسیا، به ویژه سریلانکا، بنگلادش و مالدیو در سال اخیر صورت می‌گیرد.
این یک تغییر سیاسی برای واشنگتن است که در دهه‌های اخیر بیشتر سرمایه دیپلماتیک خود را در منطقه، صرف هند، پاکستان و افغانستان کرده است. دلیل رسمی دیدار آوریل بین «آنتونی بلینکن» -وزیر امور خارجه آمریکا- و همتای او پنجاهمین سالگرد روابط رسمی بین واشنگتن و داکا است.
هنوز نمی‌توان نتیجه گرفت واشنگتن سیاست خود را تغییر داده است. دولت بایدن حتی یک استراتژی جدید برای جنوب آسیا اعلام نکرده است.
با این حال، نفوذ چین که اکنون در سراسر آسیای جنوبی گسترش یافته است، به واشنگتن انگیزه‌های استراتژیک بیشتری برای تعامل گسترده‌تر با منطقه می‌دهد.
صحبت‌هایی مبنی بر اینکه آمریکا، آسیای جنوبی را میدان نبرد جدیدی برای یک رقابت استراتژیک می‌داند، برای اولین بار در دوران دونالد، ترامپ رئیس‌جمهور سابق آمریکا مطرح شد.
در هفته‌های آخر، دولت ترامپ اعلام کرد که قصد دارد سفارت آمریکا را در ماله، پایتخت مالدیو باز کند تا با نفوذ چین در آنجا مقابله کند.
به نظر می‌رسد دولت بایدن نیز اهداف مشابهی دارد. سال گذشته، «کالین کال» -معاون وزیر دفاع آمریکا در امور سیاسی- «با عبدالله شهید» -وزیر امور خارجه مالدیو- در مورد «پیشبرد منافع مشترک در هند و اقیانوس آرام» صحبت کرد.
جنگ روسیه در اوکراین نیز انگیزه بیشتری برای آمریکا جهت تمرکز بیشتر در جنوب آسیا ایجاد کرده است.
نیمی از کشورهای جنوب آسیا از اولین قطعنامه مجمع عمومی سازمان ملل در محکومیت تهاجم روسیه خودداری کردند.
در مواجهه با انزوای جهانی، مسکو ممکن است به دنبال تعامل عمیق‌تر با جنوب آسیا باشد، مسئله‌ای که واشنگتن می‌خواهد از آن جلوگیری کند.
تجارت هند و چین همچنان به قوت خود باقی است.
داده‌های جدید وزارت بازرگانی هند نشان می‌دهد آمریکا بزرگترین شریک تجاری هند در طول سال مالی 2022-2021 بود.
اما آنچه برجسته نمی‌شود این است که حجم تجارت هند با رقیبش چین فاصله چندانی نداشت. تجارت هند با آمریکا 119 میلیارد دلار و با چین 115 میلیارد دلار بود.
با این حال، دلیل فوری دیگری برای مشارکت بیشتر آمریکا در جنوب آسیا وجود دارد: بحران آب‌و‌هوا. جهت‌دهی یک استراتژی آسیای جنوبی حول محور کاهش تغییرات آب‌و‌هوایی و رفع نیازهای منطقه‌ای، بدون برانگیختن نگرانی‌هایی که اغلب همراه با حرکات آمریکا در منطقه به وجود می‌آید، به اولویت اصلی دولت بایدن تبدیل شده است.
از برخی جهات، ایجاد یک سیاست گسترده‌تر در آسیای جنوبی حول هدف مقابله با چین و روسیه می‌تواند نتیجه معکوس داشته باشد.
اکثر کشورهای جنوب آسیا به دنبال متعادل کردن روابط خود با واشنگتن، پکن و مسکو هستند. آن‌ها نمی‌خواهند مانند اوکراین به رقابت قدرت‌های بزرگ کشیده شوند.