به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، اندیشکده کویینسی مقاله‌ای به‌قلم «آریل پتروویکس» «رایان وایت» منتشر کرد که درآن امده است: واشنگتن به طور فزاینده‌ای به تحریم‌های اقتصادی روی آورده است تا نگرانی‌های امنیتی خود را بابت روسیه و ایران برطرف کند، اما این تلاش‌ها به‌جای تقویت امنیت منطقه و آمریکا، تأثیر معکوس داشته است.
در ایران، تحریم‌های آمریکا با موفقیت اقتصاد تهران را مختل کرده، اما به طور ناخواسته مقاومتی داخلی در برابر مذاکرات جاری ایجاد کرده و مانع از تلاش‌های دیپلماتیک برای محدود کردن برنامه هسته‌ای مورد مناقشه این کشور شده است.
به طور مشابه، تحریم‌ها علیه روسیه در ابتدا تولید ناخالص داخلی این کشور را کاهش داد، اما از آن زمان، مسکو انگیزه یافت تا متحدان و بازارهای جدیدی پیدا کند؛ در نتیجه قدرت تحریم‌ها کاهش پیدا کرد و روابط کرملین با شرکای مایل به تضعیف غرب را افزایش داد.
دولت ترامپ تحریم‌های جامع علیه برنامه هسته‌ای ایران را در سال ۲۰۱۸ تمدید کرد و آن‌ها را در سال‌های ۲۰۱۹ و ۲۰۲۰ گسترش داد، میلیاردها دلار از دارایی‌های خارجی جمهوری اسلامی را مسدود کرد، درآمد صادرات نفت این کشور را که دولتش به آن متکی است، به‌طور چشمگیری کاهش داد و اقتصاد را به‌طور موقت با رکود مواجه ساخت.
اما این فشار به جای اینکه جمهوری اسلامی را به زانو درآورد، ناخواسته قدرت سیاسی داخلی تندروهای تهران را تقویت کرد و حمایت عمومی از فعالیت‌های هسته‌ای پرخطر ممنوع‌شده بر اساس برجام را افزایش داد. یک نظرسنجی در سال 2021 که توسط مرکز مطالعات بین‌المللی و امنیتی دانشگاه مریلند انجام شد، نشان داد که سه‌چهارم مردم ایران از فعالیت‌های رو به رشد هسته‌ای تهران حمایت می‌کنند.
نتیجه این است که از زمان اعمال مجدد تحریم‌ها، ایران ذخایر اورانیوم غنی‌شده خود را افزایش داده، توانایی‌های غنی‌سازی خود را برای تولید سوخت بیشتر کرده و رهبری میانه‌روتر در تهران را با تندروهایی که تمایل کمتری برای سازش با واشنگتن دارند، جایگزین کرده است.
فضای سیاسی ایران، مقاومت فزاینده آن در برابر تحریم‌ها، توافق بر سر راه‌های تجاری جدید، انتقال فناوری نظامی که تحریم‌ها را دور می‌زند و تلاش‌های آمریکا که هر دو جبهه را تضعیف می‌کند، فضایی برای همکاری ایران با روسیه ایجاد کرده است.
مدت کوتاهی پس از از سرگیری آخرین دور مذاکرات گروه 1+5، شامل «آمریکا، بریتانیا، فرانسه، چین و روسیه به اضافه آلمان» با ایران در وین، روسیه به اوکراین حمله کرد و باعث شروع یک بحران ظاهرا نامرتبط بین طرف‌های کلیدی برجام شد.
سپس آمریکا یک تلاش بین‌المللی را با حمایت 40 کشور از سراسر جهان برای اعمال تحریم‌های گسترده علیه مسکو رهبری کرد.
ترکیب تحریم‌های چندجانبه سازمان ملل متحد علیه روسیه در ابتدا باعث کاهش 11 درصدی تولید ناخالص داخلی روسیه و کاهش قابل‌توجه ارزش روبل شد.
این تلاش‌ها در ابتدا به دلیل مشکلاتی که برای تلاش‌های جنگی روسیه به وجود آورده بودند، مورد استقبال قرار گرفت.
با این حال، پس از مشکلات اولیه ایجاد‌شده توسط تحریم‌ها در ماه فوریه، روسیه توانسته است اقتصاد خود را به طور قابل‌ملاحظه‌ای تثبیت کند؛ روبل در حال حاضر، به ارزش قبل از تهاجم بازگشته است و روسیه توانسته درآمدهای نفتی خود، «با ارزش‌ترین صادرات دولت» را تا حدی با دور زدن تحریم‌ها به حالت اول بازگرداند.