به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، نشریه فارن افرز در مطلب تازه خود به‌قلم «ناتالی توچی» نوشت: 6 ماه از تهاجم روسیه به اوکراین می‌گذرد و نشانه‌های دیده می‌شود حاکی از اینکه اروپا در تلاش است تا بتواند مسیر خود را در جنگی پرهزینه حفظ کند.
رهبران اروپا با وجود افزایش تورم، تشدید بحران انرژی و تهدید رو به رشد رکود اقتصادی، به نحو فزاینده‌ای در مورد پیامدهای اجتماعی-اقتصادی این جنگ و تاثیر امواج سیاسی و ژئوپلیتیک آن صحبت می‌کنند.
در عین حال، تنش‌هایی در مورد چگونگی مدیریت این جنگ در جریان است.
مسئله بزرگ‌تر در میان این چالش‌ها مربوط می‌شود به اینکه وحدت اتحادیه اروپا در قبال این جنگ تا چه زمانی می‌تواند دوام بیاورد و چه چیزی می‌تواند باعث فروپاشی آن شود.
اتحادیه اروپا در مرحله اولیه جنگ عزم قابل‌توجهی را از خود نشان داد. دولت‌های اروپایی برای دفاع از خود به سرعت گام برداشتند.
هرچند که کشورهای اتحادیه اروپا در نهایت با تحریم نفتی روسیه موافقت کردند، اما این توافق با چنان تاخیر زمانی به دست آمد که این کشور توانست خود را با آن سازگار کند.
در حال حاضر، فشارهای فزاینده اقتصادی پیامدهای نگران‌کننده‌ای را برای سیاست اروپا به وجود آورده است.
احزاب پوپولیست و ملی‌گرای دست راستی در کشورهایی نظیر ایتالیا و فرانسه از هزینه‌های جنگ برای کسب حمایت عمومی بهر‌ه‌برداری می‌کنند.
موضوع نگران‌کننده‌تر برای اروپا، احیای شکاف‌های قدیمی ژئوپلیتیک است. شکاف فزاینده نخست مربوط به شرق و غرب قاره می‌شود. بخش شرقی قاره به همراه کشورهای همسایه اوکراین نظیر کشورهای بالتیک و لهستان خواستار عدالت از طریق تحریم‌ها و حمایت نظامی قوی از اوکراین هستند، در حالی که کشورهای اروپای غربی مانند ایتالیا، فرانسه و آلمان به دنبال سازشی با روسیه هستند.
شکاف دوم مربوط به شمال و جنوب قاره می‌شود؛ شکافی که طی بحران بدهی دولتی در یک دهه پیش تقریبا باعث دودستگی در منطقه یورو شد.
شرط‌بندی ولادیمیر پوتین بر سر این است که فروپاشی اروپا تنها مربوط به زمان می‌شود.
این اختلافات دقیقا همان چیزی است که پوتین به آن امید دارد.
رهبر روسیه معتقد است که لیبرال دموکراسی‌های اروپا ضعیف و از نظر اخلاقی فاسد هستند و بر روی این موضوع سرمایه‌گذاری کرده که وحدت غرب در مورد اوکراین فرو خواهد پاشید و در نهایت تا چند ماه دیگر شکسته خواهد شد.
مسکو می‌داند که تحریم‌ها خسارت بزرگی را به روسیه وارد می‌کنند. جدایی انرژی بین اروپا و روسیه در حال حاضر منجر به حادترین بحران انرژی از زمان تحریم نفتی در سال 1973 شده و روسیه از سر به فلک کشیدن قیمت‌های نفت و گاز خشنود است.
اما همان‌گونه که اروپا خود را از سوخت‌های فسیلی روسیه دور می‌کند، در نهایت از این بحران قوی‌تر خارج خواهد شد. در مقابل و با وجود روابط جدید مسکو با پکن، سال‌ها طول می‌کشد تا چین بتوان جایگزین اروپا برای بازان هیدروکربن‌های روسیه شود.
به نظر کرملین، اختلافات و ضعف‌های اروپا مانع از این می‌شد که سناریویی طولانی‌مدت در پیش باشد و روسیه در این سناریو بابت تهاجمش، متحمل هزینه‌های استراتژیک، اقتصادی و سیاسی شود.
خطر عدم وحدت اروپا با هر ماه بیشتر شدن این جنگ افزایش می‌یابد و نخستین نشانه‌های این امر نیز تاکنون دیده شده‌اند.
پوتین با ادامه تهاجم خود به اوکراین در فوریه 2022 باعث تقویت اتحادیه اروپا و وحدت آن شده است؛ چنان که این اتفاق برای ناتو و به طور کلی، برای غرب رخ داده، به نحوی که قبل از این جنگ قابل تصور هم نبود، اما روشن نیست که بتوان این وضعیت را ادامه داد