به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، نشریه نشنال اینترست در گزارش خود به‌قلم «بری پوزن» نوشت: دو طرف مدت زیادی است که یک بحران هسته‌ای دوجانبه را مدیریت نکرده‌اند و واقعاً مایل نیستیم بفهمیم که آیا می‌توانند به راحتی مهارت‌های مدیریت بحران قدبمی دوران جنگ سرد خود را بازیابی کنند.جنگ روسیه و اوکراین ممکن است به زودی یک بحران هسته‌ای بزرگ بین آمریکا و روسیه ایجاد کند.
علیرغم اظهارات هشداردهنده گاه و بیگاه جو بایدن مبنی بر اینکه او خطر تشدید تنش هسته‌ای در صورت درگیری مستقیم بین نیروهای آمریکا و روسیه را درک می‌کند، راه‌های دیگری وجود دارد که می‌تواند لحظه بسیار خطرناکی را رقم بزند.
ابزار حیاتی برای پرهیز از تشدید هر جنگی، محدودیت اهداف و ابزارهاست. این ابزارها به سرعت ناپدید می‌شوند. از درز اطلاعات در چندین رسانه مشخص است که آمریکا خود عمیقاً در جنگ اوکراین دخالت دارد.
به نظر می‌رسد نیروهای اوکراینی در حال یورش به مرز روسیه هستند. این از نقطه نظر نظامی کاملاً منطقی است. روسیه به منابع تدارکاتی اوکراین در سراسر مرز کشورهای ناتو حمله نمی‌کند.
اوکراین نباید به منبع تدارکات ارتش روسیه در روسیه حمله کند. این که مقامات ارشد بریتانیا ایده این حملات را تحسین کرده‌اند کمکی نمی‌کند. حمایت روسیه از سوء قصد در خاک بریتانیا قطعاً مستحق جبران است.
در همین حال، مقامات ارشد آمریکا اهداف جنگی بسیار گسترده‌ای را، فراتر از کمک به اوکراین برای دفاع از خود در برابر تسخیر روسیه، مطرح کرده‌اند.
«لوید آستین» -وزیر دفاع آمریکا- اعلام کرده است که قصد دارد روسیه را به شدت تضعیف کند تا جایی که این کشور نتواند برای سال‌های آینده هیچ قدرت حمله‌ای داشته باشد.
از نظر سیاسی و نظامی، آمریکا عمیقاً درگیر تلاش‌های جنگی اوکراین است و اکنون از اهداف جنگ حداکثری اوکراین، همراه با اهداف جنگ حداکثری خود حمایت می‌کند. روسیه هنوز ورق‌های زیادی برای بازی دارد، از بسیج تعداد زیادی از نیروهای ذخیره گرفته تا گسترش حملات متعارف به غیرنظامیان و زیرساخت‌های اقتصادی.
مشکل اصلی این است که ما از وضعیت فعلی نیروهای نظامی روسیه یا اوکراین اطلاعی نداریم. آنچه ما می‌دانیم این است که اوکراین، آمریکا، بریتانیا، و برخی از متحدان اروپایی ناتو، همگی کمی خودسر به نظر می‌رسند.
در مقابل یک دشمن مجهز به سلاح هسته‌ای، چیزی به نام «موفقیت بیش از حد» وجود دارد. روسیه نیروی هوایی متوسطی دارد.
حملات هسته‌ای با سلاح‌های «کم شدت» به پل‌ها، راه‌آهن‌ها و فرودگاه‌ها، تأمین مجدد نیروهای اوکراینی را بسیار سخت‌تر می‌کند. حملات گزینشی علیه نیروهای نظامی اوکراین در میدان، فشار واحدهای روسی را کاهش خواهد داد.
در طول جنگ سرد، وظیفه اصلی اطلاعات آمریکا نظارت بر نیروهای هسته‌ای شوروی بود. سازمان های اطلاعاتی آمریکا بدون شک اکنون تمام نیروهای هسته‌ای روسیه را به دقت زیر نظر دارند.
اگر روسیه حملات هسته‌ای تاکتیکی را در نظر بگیرد، با انتخاب‌های دشواری روبرو خواهد شد.
اگر روس‌ها در هشدار دادن به نیروهای هسته‌ای استراتژیک خود در پشتیبانی از حمله هسته‌ای بسیار خویشتن‌دار می‌بودند، آمریکا به شدت وسوسه می‌شد که کاری برای جلوگیری از حمله مورد انتظار روسیه انجام دهد.
مهمتر از آن، حتی اگر آمریکا به نیروهای هسته‌ای استراتژیک و ناتو به نیروهای هسته‌ای خود هشدار ندهند، سطح عمو‌می هشدار نظامی در غرب مطمئناً بالا خواهد رفت.
بنابراین، حتی آماده‌سازی استفاده از سلاح‌های هسته‌ای در میدان نبرد روسیه احتمالاً حداقل برخی از آمادگی‌ها را برای تبادل استراتژیک هسته‌ای ایجاد می‌کند.
اما عواقب پس از حملات اتمی حتی بدتر خواهد بود. آمریکا به دنبال ابزارهایی برای مجازات روس‌ها خواهد بود. بعید است که برنامه‌ریزان نظامی آمریکا بتوانند به رئیس‌جمهور اطمینان دهند که این آخرین اقدام روسیه است. در عوض، رهبران نظامی آمریکا ممکن است آمادگی‌های هسته‌ای اضافی آمریکا را توصیه کنند.
نیروهای هسته‌ای استراتژیک احتمالاً آمادگی خود را تا حدودی افزایش می‌دهند. برای اجتناب از چنین اموری، آمریکا باید اهداف نظامی و سیاسی خود و ابزارهایی را که برای دستیابی به آن‌ها به کار می‌گیرد، به دقت محدود کند.