به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، نشریه ویک در یادداشت خود به‌قلم «جول ماتیس» نوشت: «شی جین پینگ» -رهبر چین- روز چهارشنبه گفت که کشورش نماینده‌ای را به اوکراین می‌فرستد تا به‌دنبال حل و فصل جنگ با روسیه باشد.
توافق ایران و عربستان برای مقامات آمریکایی که قبلاً در امور منطقه دست داشتند، شوکه‌کننده بود. اما «همه این‌ها در زمانی اتفاق می‌افتد که نفوذ آمریکا پس از جنگ‌های نافرجام در عراق و افغانستان کاهش یافته است».
برخی ناظران معتقدند که اهمیت روزافزون چین در تلاش‌های صلح نشان‌دهنده تغییر بزرگ‌تر در توازن قدرت در سراسر جهان است. توماس واریک، یک مقام سابق امنیت داخلی می‌گوید: «اعلام دخالت چین در احیای روابط دیپلماتیک عربستان و ایران نشان می‌دهد که دیپلماسی غرب‌آسیا زنده و سالم است و همیشه از واشنگتن عبور نمی‌کند».
تریتا پارسی از موسسه کوئینسی می‌نویسد: «زمانی بود که همه راه‌های صلح از واشنگتن می‌گذشت.
زمانی که «سیاست خارجی آمریکا نظامی‌تر شد» و آمریکا «از فضایل صلح‌سازی صادقانه دست کشید» و به جای اینکه به‌عنوان یک داور بی‌طرف عمل کند، اغلب در درگیری‌ها طرف کسی را می‌گرفت، تغییر کرد.
اکنون خطر این است که آمریکا به جای استقبال از تلاش‌های صلح‌آمیز، تلاش‌های چین را یک تهدید ببیند. آبروی آمریکا با مشکل مواجه خواهد شد اگر ما در سر راه جهانی بایستیم که دیگران در آن سهمی در صلح دارند.
رابرت راست برای اتحادیه دانشمندان نگران می‌نویسد: «میانجیگری چین می‌تواند برای بقیه جهان از جمله آمریکا نیز مفید باشد.
نگرانی‌هایی وجود دارد که پایان دادن به جنگ روسیه-اوکراین تحت شرایطی با میانجیگری چین می‌تواند جهان دموکراتیک را تضعیف کند. اما اگر آمریکا می‌خواهد نفوذ خود را حفظ کند، باید بر همکاری تاکید کند و با چین برای مذاکره برای حل مسالمت‌آمیز این مناقشه همکاری کند».
احمد عبودوه برای شورای آتلانتیک می‌نویسد: «آمریکا مدت‌هاست که پکن را تحت فشار قرار داده است تا نقشی را به‌عنوان «ذینفع مسئول در صحنه بین‌المللی» ایفا کند. بایدن باید میانجیگری چین را یک فرصت ببیند نه تهدید.
به گزارش دیپلمات، چین می‌خواهد با کمک به برقراری صلح در یمن جنگ‌زده، موفقیت‌های ایران و عربستان را تقویت کند.
تلاش‌های شی برای حل و فصل در اوکراین احتمالا بخشی از تلاش برای «تضعیف همبستگی عمیق ترانس آتلانتیک» بین آمریکا و اروپا است که با تهاجم روسیه تقویت شده است.