بهگزارش مرکز مطالعات سورین، نشریه اکونومیست در مقالهای نوشت: هنگامی که آمریکا و متحدان عرب آن در سال 2017 با شور وشوق درباره تشکیل یک اتحاد دفاعی صحبت میکردند که دونالد ترامپ آن را ناتوی عربی نامید و از مصر تا عمان امتداد مییافت، این ایده از همان ابتدا محکوم به فنا به نظر میرسید.
برخی از کشورهای حاضر در آن، مانند عربستان و قطر، با یکدیگر قطع رابطه کرده بودند. تعداد کمی از رهبران عرب احساس کردند که میتوانند به آمریکا تکیه کنند.
اکنون به نظر میرسد که یک اتحاد بزرگتر، از جمله اسرائیل(رژیم صهیونیستی) و مراکش تا امارات در حال شکلگیری است.
اگر چنین اتفاقی رخ دهد، برای کشورهایی مانند امارات و مراکش که تا امضای توافقنامه آبراهام در سال 2020 از داشتن روابط دیپلماتیک با «حکومت صهیونیستی» خودداری میکردند، یک تجدید نظر قابلتوجه خواهیم دید.
اسرائیل(رژیم صهیونیستی) و همکاران جدیدش جزییات اندکی از این طرح را به صورت علنی منتشر کردهاند، اگرچه سیاستمداران اسرائیلی بهطور خصوصی میگویند که شبکهای از سامانههای راداری در سطح منطقه در کنار سامانههای رهگیری موشکی تشکیل خواهد شد.
دلایل زیادی برای این تشکیل اتحاد وجود دارد. اسرائیل(رژیم صهیونیستی) که برنامه هستهای ایران را یک تهدید وجودی میبیند، از اشتراکگذاری اطلاعات بیشتر و هشدار زودهنگام حملات جمهوری اسلامی از سوی متحدان مستقر در سراسر خلیجفارس از ایران سود خواهد برد.
نیروهای آمریکایی مستقر در قطر در حال حاضر از اطلاعات و ردیابی دادههای جمعآوری شده توسط متحدان برای رهگیری تهدیدات هوابرد استفاده میکنند.
در همین حال، اعضای عرب ائتلاف مشتاق به دست آوردن سامانههای دفاع موشکی اسرائیل(رژیم صهیونیستی) مانند گنبد آهنین هستند تا در برابر حملات ایران و گروههای نیابتی آن محافظت شوند.
علاوه بر این، عربستان روابط آشکاری با اسرائیل(رژیم صهیونیستی) ندارد. و حتی رهبران دوست عرب نیز نمیتوانند احساسات شهروندان خود را نادیده بگیرند و بسیاری از آنها از رفتار دولت یهود با فلسطینیان انتقاد میکنند.
بهعنوان مثال، پس از اینکه «ملک عبدالله» -پادشاه اردن- در یک مصاحبه تلویزیونی گفت که از تشکیل ناتو در غرب آسیا حمایت میکند، وزیر امور خارجه وی تنها چند روز بعد تاکید کرد که هیچ صحبتی در مورد دخالت اسرائیل(رژیم صهیونیستی) وجود ندارد. اگر اتحاد جدید واقعاً تشکیل شود، ممکن است برای مدتی بیشتر مخفی بماند.