به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، وبگاه وال استریت ژرونال در گزارشی به بررسی اتفاقاتی که در زمان ریاست جمهوری بایدن رخ داد، پرداخت و نوشت: بایدن روز سه‌شنبه در سازمان ملل سخنرانی خواهد کرد که احتمالا آخرین لحظه بزرگ او در صحنه جهانی خواهد بود.
یکی از بدترین اتفاقاتی که در دولت بایدن اتفاق افتاد، خروج پر هرج‌و‌مرج او از افغانستان است. طالبان کنترل افغانستان را به دست آورد و حکومت اسلامی فئودالی را دوباره تحمیل کرد. خروج او بیش از هر چیز در دهه‌ها به زنان آسیب رسانده است.
پیامی که خروج وی در مورد اراده آمریکا برای دشمنان ارسال می‌کند، مخرب‌تر است. اعتبار بازدارندگی آمریکا از بین رفت.
بایدن با برکت دادن به خط لوله نورد استریم 2 و امتناع از تسلیح اوکراین تلاش کرد ولادیمیر پوتین را راضی نگه دارد و این کار بایدن باعث شد که پوتین به این نتیجه برسد که می‌تواند با هزینه‌ای محدود به اوکراین حمله کند.
پس از مقاومت شجاعانه کی‌یف، بایدن به اوکراین سلاح ارسال کرد، اما در هر مرحله از جنگ بسیار کم و با تأخیر.
حتی در حال حاضر، پس از 31 ماه و با کشته شدن 100 هزار نفر یا بیشتر، بایدن در مورد اجازه دادن به اوکراین برای استفاده از ATACMS دوربرد علیه اهداف داخل روسیه تردید دارد.
کارنامه بایدن در غرب‌آسیا نا‌امید‌‌کننده است.
او به جای اینکه بر اساس توافقات ابراهیمی که به ارث برده بود بسازد، سعی کرد عربستان را طرد کند و سلاح‌های تهاجمی را برای مبارزه با حوثی‌ها ممنوع کرد.
او از همان ابتدا از روحانیون ایران خواست تا توافق هسته‌ای 2015 را که پیش از خروج دونالد ترامپ، ایران را غنی کرده بود، تمدید کنند.
او از اجرای تحریم‌های نفتی خودداری کرد، حتی در شرایطی که ایران از طریق شبهه‌نظامیان نیابتی خود باعث ایجاد آشوب می‌شد.
زمانی که حماس با کمک ایران به اسرائیل حمله کرد و 1 هزار و 200 بی‌گناه را قتل‌عام کرد، آمریکا کار مهمی انجام نداد.
مشاور امنیت ملی او، جیک سالیوان، مجبور شد نسخه آنلاین یک مقاله خارجی را که قبلا منتشر شده بود، ویرایش کند که «منطقه ساکت‌تر از دهه‌های گذشته است».
مهم‌ترین متحد منطقه‌ای ما اکنون در چندین جبهه در حال جنگ است. کارزار دفاعی اسرائیل در غزه به پایان نرسیده است و نبردی جدید و شاید خونین‌تر با حزب‌الله در حال وقوع است.
در همین حال، ایران برای تبدیل شدن به یک قدرت هسته‌ای ناامید نشده است.
دولت بایدن به تقوا می‌گوید که این غیرقابل قبول است، اما هر اقدامش نشان می‌دهد که معتقد است ایران هسته‌ای اجتناب ناپذیر است و تلاش برای متوقف کردن آن بسیار خطرناک است. وقتی ایران هسته‌ای شود، محاسبات امنیتی در جهان وارونه خواهد شد.
کارنامه بایدن در آسیا-اقیانوسیه حداقل از نظر دیپلماتیک تا حدی بهتر است.
او اتحادهای آمریکا علیه چین را به‌ویژه با استرالیا، ژاپن و فیلیپین تقویت کرده است. قرارداد دفاعی «آکوس» و حرکت ژاپن به سمت ادغام نظامی نزدیکتر با آمریکا مهم است.
با این حال، دیپلماسی با قدرت سخت همراه نشده است.
آمریکا به اندازه کافی زیردریایی برای پاسخگویی به تعهدات «آکوس» و نیازهای آمریکا نمی‌سازد. پایگاه‌های آمریکایی فاقد پدافند هوایی و موشک‌های دوربرد کافی برای شکست تهاجم چین به تایوان هستند.
پایکوبی وزارت امور خارجه مانع آزار و اذیت چینی‌ها علیه کشتی‌های فیلیپینی نشده است. دیکتاتور ونزوئلا به‌طور پیش‌بینی‌شده انتخابات دیگری را دزدیده است و توافق دولت بایدن برای کاهش تحریم‌های نفتی را بی‌ارزش نشان می‌دهد.
مکزیک بدون اعتراض آمریکا به سمتی استبدادی می‌رود. کوبا به گسترش انقلاب در هر کجا که بتواند ادامه می‌دهد. ایران موشک‌ها و پهپادها را به مسکو می‌رساند که ممکن است دانش هسته‌ای را برای تهران تأمین کند.
چین به مسکو کمک می‌کند که اکنون در مانورهای دریایی به پکن می‌پیوندد.
کره شمالی همچنین به مسکو سلاح می‌دهد، در حالی که چین از تحریم‌های سازمان ملل محافظت می‌کند که زمانی به آن رأی داده بود.
همه این‌ها و موارد دیگر منجر به بدترین کاهش در نظم جهانی و بزرگترین کاهش نفوذ آمریکا از دهه 1930 می‌شود
. با این حال، بایدن طوری صحبت می‌کند و رفتار می‌کند که گویی ریاست دوره‌ای از گسترش صلح و رفاه را بر عهده دارد.
او پیشنهاد کاهش هزینه‌های دفاعی در هر سال ریاست‌جمهوری خود را داده که ممکن است بزرگترین اشتباه او باشد.
مقابله با این طوفان تجمعی دشوار و خطرناک خواهد بود. اولین وظیفه برای رئیس‌جمهور بعدی آمریکا بازگرداندن بازدارندگی آمریکا است که به قدرت سخت و اراده سیاسی بیشتری نیاز دارد.
هر کسی که برنده انتخابات ریاست‌جمهوری شود، باید سیاست‌های شکست خورده سال‌های بایدن را کنار بگذارد.