به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، نشریه فارن افرز در مقاله تازه خود به‌قلم «هنری بارکی» نوشت: انتخابات ترکیه نزدیک است و به‌رغم آشفتگی شدید اقتصادی، نرخ بالای تورم، هجوم پناهندگان سوری، کسری حساب‌جاری و بودجه و همچنین از همه مهم‌تر، خستگی فزاینده مردم از 20 سال حکومت استبدادی، همه این‌ها باعث می‌شود تا جایگاه اردوغان با یک خطر جدی مواجه شود.
اما اردوغان به خاطر سرسختی و توانایی‌اش برای پیروزی در انتخابات شناخته شده است.
با توجه به اینکه چقدر در خطر است، احتمالاً او تقریباً از هر وسیله‌ای برای جلوگیری از شکست استفاده می‌کند. همان‌طور که اقدامات اخیر سیاست خارجی او نشان می‌دهد، او ممکن است به‌دنبال ایجاد یک بحران برای تغییر روحیه داخلی باشد؛ ترکیه کشوری بسیار مهم است که نمی‌توان به آن اجازه نفوذ و تأثیر در غرب داد.
ازجمله فعالیت‌های بحران آور، گیج‌کننده بودن ترکیه برای ناتو بود. برای سایر اعضای ناتو، جنگ روسیه در اوکراین عزم جدیدی را در برابر دشمن مشترک به ارمغان آورده است و راه را برای گسترش یک ائتلاف هموار کرده است.
با این حال ترکیه با وجود اینکه عضو ناتو است، نه‌تنها روابط صمیمانه با روسیه را حفظ کرده، بلکه تهدید کرده است که نامزدهای سوئد و فنلاند را در ناتو مسدود خواهد کرد؛
ترکیه همچنین تهدیدات جدیدی علیه یونان آغاز کرده و روابط سردی را در برخورد با کشورهایی اروپایی در پیش گرفته، ترکیه بعد از سال‌ها تضعیف و تهدید سوریه، اکنون به‌دنبال روابط دوستانه با بشار اسد است و همچنین روابط تیره و تار خود را با کشورهای غرب‌آسیا اصلاح می‌کند.
اردوغان علاوه بر نداشتن رقیب مشخص، فصل مبارزات انتخاباتی را با دو مزیت بزرگ دیگر آغاز می‌کند: او دولت و منابع آن را کاملاً کنترل می‌کند و می‌تواند به میل خود برای حمایت از انتخاب مجدد خودش به کار گیرد و همچنین کاملاً بر فضای عمومی تسلط دارد.
برای یک پوپولیست اقتدارگرا مانند اردوغان، سیاست خارجی، فراتر از کارکردهای سنتی خود، به‌عنوان ابزار مهمی برای حفظ خود و خود بزرگ‌نمایی عمل می‌کند. موقعیت مهم ترکیه در میان روسیه، غرب‌آسیا و غرب، به تمایل سیری ناپذیر اردوغان برای به رسمیت شناخته شدن و کسب مقام کمک کرده است.
با این حال، با انتخابات قریب‌الوقوع، او همچنین می‌تواند از سیاست خارجی برای فشار دادن دکمه‌های ملی‌گرای ترکیه استفاده کند و مواضع مردمی را اتخاذ کند که مقابله با آن برای مخالفان دشوار است.
در حال حاضر، اپوزیسیون شش حزبی با اکثر اظهارات اخیر سیاست خارجی اردوغان، چه در مورد مناطق دریای اژه و مدیترانه و چه در مورد آمریکا، سوریه و کردها، همراهی کرده است.
او یک عمل‌گرای غیرقابل پیش‌بینی است، همان‌طور که سیاست‌های او در مورد اوکراین و روسیه نشان داده است.
درخواست‌های رسمی سوئد و فنلاند برای پیوستن به ناتو به اردوغان فرصتی داده است تا در ازای حمایت ترکیه از هر دو کشور امتیاز بگیرد و برای مخاطبان داخلی موضع سخت خود را علیه غرب نشان دهد.
در نتیجه با نزدیک شدن به انتخابات، در مواجهه با یک همچین ترکیه‌ای، آمریکا و متحدان اروپایی آن باید آماده شدن برای اتفاقات و اقدامت غیرمنتظره اردوغان را آغاز کنند.