به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، روزنامه نشنال اینترست در مقاله‌ای به‌قلم «آرتین درسیمونیان» نوشت:در قرن بیستم، دو بار منافع متضاد، اتحادها و درگیری‌ها میان روسیه و آلمان منجر به جنگ جهانی شد.
امروز اروپا بار دیگر خود را در موقعیتی نامطمئن می‌بیند. در کوتاه‌مدت، تهاجم روسیه به اوکراین، با ارائه کمک‌های نظامی به کی‌یف و اعمال تحریم‌ها علیه مسکو، به ترانس آتلانتیک سود رسانده.
در حالی که اتحادیه اروپا را به‌شدت تغییر داده است، زیرا سیستم اتحادیه اروپا با تغییر جهت شرایط جهانی، به سرعت تغییر می‌کند. با این حال، با پیشرفت جنگ روسیه و اوکراین، این سوال مطرح است که تا چه زمانی اروپایی‌ها می‌توانند بدون قید و شرط از اوکراین در میان چالش‌های داخلی روزافزون حمایت کنند.
در کنار این اصلاحات انقلابی پیشنهاد‌شده توسط اولاف شولتز، صدراعظم آلمان، تغییر سیاست‌های مخارج امنیتی و دفاعی برلین به شکلی جدی مورد توجه قرار گرفته است.
«بارون آر.آر روزه» -یک دیپلمات زیرک دوره امپراتوری- در خاطرات خود در مورد دولت روسیه می‌نویسد که «ملتی با تعداد 150 میلیون نفر که تقریباً یک هفتم از سطح قابل سکونت کره زمین را اشغال می‌کند، عامل بسیار بزرگی در تاریخ جهان است و وضعیت و سرنوشت آن باید برای بقیه بشر مهم باشد.»
این کلمات هنوز هم به‌شدت طنین‌انداز هستند. در حالی که در غرب رایج شده که در بحبوحه صحبت‌های شکست اجتناب‌ناپذیر ارتش روسیه در اوکراین، ممنوعیت صادرات فرهنگی و اجتماعی به روسیه و اعمال بی‌وقفه تحریم‌ها، پیامدهای این تصمیمات برای کشورهای اروپایی نادیده گرفته می‌شود.
«آنالنا بائربوک» -وزیر امور خارجه آلمان- اخیراً حتی اعلام کرد که برلین «بدون توجه به نظر رأی‌دهندگان آلمانی»، از اوکراین حمایت خواهد کرد.
راهبردی که آلمان در طول سه دهه گذشته در قبال روسیه دنبال کرده، اساساً بر اقتصاد متمرکز بوده و مسائل دفاعی به ناتو و در نتیجه آمریکا موکول شده است.
تهاجم به اوکراین ناکارآمدی این سیاست را نشان داده است و باید اصلاح شود تا روابط آتی با مسکو پایدار بماند.
اگر واشنگتن برای توجه به تحولات آسیای شرقی یا دیگر مناطق تصمیم به کاهش تعهدات منطقه‌ای خود بگیرد، با ادامه اتکا به آمریکا، آلمان و شرکای اروپایی آن ممکن است در موقعیت غیرقابل دفاعی قرار گیرند.
اتخاذ یک استراتژی جدید از سوی برلین که روابط استراتژیک و اقتصادی با مسکو را در اولویت قرار دهد، برای ثبات و رفاه طولانی‌مدت در سراسر اروپا ضروری است.