بهگزارش مرکز مطالعات سورین، اندیشکده اوراسیا ریویو مقالهای بهقلم «یوسی مکلبرگ» منتشر کرده که در آن آمده است: واشنگتن و تهران بعد از نزدیک به 18 ماه مذاکره، در حال بررسی پیشنویس پیشنهادی اتحادیه اروپا هستند.
این موضوع نه تنها منعکسکننده تردیدهای دو طرف در برخی از جنبههای این متن است، بلکه بیش از هر چیز دیگر، حاکی از عدم اعتماد بین آنهاست.
در عین حال، این تحولات با نگرانی و تردید فراوان از سوی نهادهای سیاسی و امنیتی اسرائیل(رژیم صهیونیستی) دنبال میشود.
اختلافنظرها بر سر این است که هنوز امکان ممانعت از چنین توافقی وجود دارد یا باید به دنبال بهترین روش برای کاهش اثرات آن بود.
این اختلافنظرها منعکسکننده یک معضل اساسی و احتمالا حلنشدنی است که به واسطه توافق پیشنهادی به وجود آمده است.
معضل این است که توافق پیشنهادی عمدتا بر ممانعت از دستیابی ایران به توانمندی نظامی هستهای متمرکز است، اما تمرکزی بر جلوگیری از سایر فعالیتهای بیثباتکننده تهران ندارد.
نگرانی موجود فراتر از مسابقه تسلیحات هستهای است و به حضور ایران در سوریه، یمن، حمایت از جنبش حزبالله در لبنان و پشتیبانی این کشور از گروههای شبههنظامی در غزه مربوط میشود.
برای ایجاد تعادل در منافع اسرائیل(رژیم صهیونیستی) باید همکاری با آمریکا و جلوگیری از وارد آمدن آسیب بلندمدت بر روابط بین دو کشور در اولویت قرار گیرد و کار درست هم همین است.
اگر توافقی امضاء شود، تحقیقات در مورد مراکز هستهای اعلامنشده ایران یا خواهد مرد یا دفن خواهد شد و حتی اگر این نتیجه به دست آید که ایران بازی ناپسندی داشته، باز منجر به خروج مجدد آمریکا از توافق نخواهد شد.
آنچه برای اسرائیل(رژیم صهیونیستی) باقی میماند، دستیابی به تفاهماتی بهویژه با واشنگتن است که به این کشور اجازه میدهد عملیات مخفیانه خود را برای مهار برنامه هستهای ایران و دیگر اقدامات خصمانه آن در کشورهای همسایه و دیگر مناطق دنبال کند.
همچنین، اسرائیل(رژیم صهیونیستی) به احتمال زیاد جامعه بینالملل را برای بازرسیهای شدیدتر از مراکز هستهای ایران تحت فشار قرار خواهد داد و خود به دنبال گزینه نظامی خواهد بود، هرچند که میداند این گزینه نه تنها آخرین راه است، بلکه در بهترین حالت میتواند موفقیت بسیار محدودی داشته باشد، به خصوص که بدون رضایت دستکم ضمنی بینالمللی انجام دهد که احتمالا تاثیری نخواهد داشت.
با این حال، توافق جدیدی حاصل شود یا نه، یکی از ویژگیهای ثابت در سیاست غرب آسیا، خصومت بین اسرائیل(رژیم صهیونیستی) و ایران در عرصههای مختلف و خطر واقعی تشدید تنش و حتی خارج شدن تنشها از کنترل خواهد بود.