به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، روزنامه جروزالم پست در یادداشتی به‌قلم «زویکا هایموویچ» نوشت: سه عامل استراتژیک دولت اسرائیل(رژیم صهیونیستی) و کشورهای عرب سنی خلیج‌فارس را به همکاری نزدیک تر با یکدیگر سوق می‌دهد و ایران وجه مشترک همه آن‌ها است.
اولین مورد، درگیری بر سر هژمونی منطقه‌ای در غرب‌آسیا بین دو بلوک مسلمان، محور ایرانی-شیعی و اردوگاه میانه‌روی سنی است.
محور شیعه-ایران در حال افزایش است و جاه‌طلبی‌های هژمونیک دارد. جهان سنی که اغلب به‌عنوان میانه‌رو، طرفدار غرب و مدرنیست توصیف می‌شود، روبروی آن قرار دارد.
عربستان، مصر، اردن و کشورهای حاشیه خلیج‌فارس همگی بازیگران اصلی اردوگاه سنی هستند.
عامل دوم چارچوب توافق آبراهام از توافقات عادی‌سازی بین کشورهای خلیج‌فارس و اسرائیل(رژیم صهیونیستی) است.
از سال 2020، امارات، بحرین، مراکش و سودان به اردن و مصر پیوستند تا با اسرائیل(رژیم صهیونیستی) روابط برقرار کنند.
عربستان بی سر و صدا در برقراری توافقات آبراهام نقش دارد. منافع مشترک این روند را هدایت می‌کند.
سعودی‌ها سایر کشورهای خلیج‌فارس درک می‌کنند که نیاز فوری برای مقابله با یک تهدید امنیتی مشترک وجود دارد.
این منجر به عامل سوم و مرتبط با هم می‌شود. تهدیدات مستقیمی که توسط نیابتی‌ها و متحدان ایران برای کشورهای سنی و اسرائیل(رژیم صهیونیستی) ایجاد می‌شود، در مجموع یک تهدید آشکار و فعلی برای کشورهای خلیج‌فارس و اسرائیل(رژیم صهیونیستی) تشکیل می‌دهند.
هدف آمریکا ایجاد زمینه‌های همکاری است که در آن توانایی‌ها، دارایی‌ها و منافع در برابر تهدید ایران به اشتراک گذاشته شود. با ورود اسرائیل(رژیم صهیونیستی) به منطقه مسئولیت سنتکام، اکنون فرصت برای ایجاد این منطقه از قابلیت‌های مشترک وجود دارد.
اگر اسرائیل(رژیم صهیونیستی) سیستم‌های هشدار اولیه خود را با حسگرهایی در منطقه خلیج‌فارس متصل کند که هشدار حملات موشکی ایران را قبل از ورود به حوزه راداری اسرائیل ارائه می‌کنند، این امر در مقایسه با تکیه صرفاً به حسگرهای خود مزیت قابل‌توجهی خواهد داشت.
علاوه بر این، می‌توان پلتفرمی برای اتصال تمام حسگرها، داده‌ها و پروتکل‌های حالت‌های مربوطه ایجاد کرد تا همه یک تصویر را در زمان واقعی و با دقت مشاهده کنند.
علاوه بر این، هر کشور عضو می‌تواند منابع اطلاعاتی خود را به این تصویر مشترک وصل کند.
اردن، عربستان، امارات، اسرائیل(رژیم صهیونیستی) و دیگران می‌توانند یک سیستم منعطف بسازند، که بازیکنان و منابع بیشتری با منافع مشترک می‌توانند به آن متصل شوند و این ابزار را دقیق‌تر و قابل‌توجه‌تر کنند.