loader image

جستجو

LKS 20171201 TCX653; The Israeli flag flutters in front of the Dome of the Rock mosque and the city of Jerusalem, on December 1, 2017. US President Donald Trump may recognize Jerusalem as the capital of Israel. The international community says Jerusalem's status must be negotiated between Israelis and Palestinians. Israel occupied east Jerusalem in the 1967 Six-Day War and later annexed it in a move never recognised by the international community. LEHTIKUVA / AFP PHOTO Thomas Coex

روزنامه هاارتص:
اسراییل از اسلام‌ افراطی برای توجیه اشغالگری استفاده می‌کند

مرکز مطالعات سورین

چکیده

روزنامه «هاآرتص» در یادداشت خود ضمن اشاره به اینکه اسرائیل از اسلام افراطی برای توجیه اشغالگری استفاده می‌کند، نوشت: در جنگ مذهبی، همه چیز مجاز است،زیرا هیچ راه‌حلی جز جنگ تمام‌عیار و خشونت‌آمیز ندارد.

فهرست مطالب

 به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، روزنامه هاآرتص در یادداشت تازه خود به‌قلم «گیدئون لوی» نوشت: وقایعی که در چند هفته اخیر در سرزمین های اشغالی رخ می‌دهد به نظر می‌رسد که از کتاب مقدس خارج شده‌اند. همه چیز غرق در دین و بنیادگرایی است.

اشتباه نکنید، دین فقط یک تکیه‌گاه نمایشی است. انگیزه‌ای که شهرک‌نشینان و حامیان آن‌ها را به حرکت در می‌آورد، ملی‌گرایی است، که ناشی از ملاحظات مربوط به املاک و مستغلات است.

آرمان فلسطینی‌ها همیشه ملی بوده و هست: حقوق، استقلال و حذف اشغالگری. این همان چیزی است که زمینه ساز ناآرامی‌های خشونت‌آمیز توسط جوانان افسار گسیخته فلسطینی است.

از دین توسط هر دو طرف فقط به عنوان بهانه استفاده می‌شود. این یک جنگ مذهبی نیست، اگرچه ممکن است تبدیل به چنین جنگی شود.

احزاب راست اسرائیل(رژیم صهیونیستی) مدتهاست که جنگ بر سر زمین و حاکمیت در اسرائیل(رژیم صهیونیستی ) و فلسطین را یک جنگ مذهبی بین مسلمانان و یهودیان می‌نامد.

برای ملی‌گرایان افراطی راحت‌تر است که آن را به‌عنوان یک جنگ معرفی کنند، نه به‌عنوان جنگی بین استعمارگران و محرومان.

در جنگ مذهبی، همه چیز مجاز است، زیرا هیچ راه‌حلی جز جنگ تمام‌عیار و خشونت‌آمیز ندارد. بیشتر فلسطینی‌ها نمی‌خواهند در خلافت زندگی کنند، آن‌ها آزادی و عزت ملی می‌خواهند.

هر دو ملت در سال‌های اخیر روند افزایش دینداری و افراط‌گرایی را پشت سر گذاشته‌اند.

این روند فلسطینیان را که قبلاً از سکولارترین کشورهای عرب بودند و یهودیان اسرائیلی که اکثر آن‌ها خود را سکولار می‌دیدند، فراگرفته است. ناامیدی فلسطینی‌ها بسیاری از جوانان را به سمت مذهب سوق داده است. مسجد در اکثر جوامع آن‌ها تنها محل تجمع است و الاقصی تنها مکانی در سرزمین‌های اشغالی است که می‌توانند در آن احساس حاکمیت و استقلال داشته باشند.

شهرک‌نشینان که بیشتر آن‌ها مذهبی هستند، از همان ابتدا از دین برای نیازهای خود استفاده کرده‌اند.

این یک جنگ مذهبی نیست، بلکه یک جنگ برای تسلط زیر پوشش مذهبی است. نبرد آن‌ها برای بیرون راندن فلسطینیان از سرزمین‌ها، که هدف واقعی آن‌هاست، یک نبرد سرزمینی و ملی است. آن‌ها به سادگی کل کشور را برای خود می‌خواهند.

فلسطینی‌هایی که برای الاقصی یا غزه می‌جنگند، این کار را به نام تحمیل دین خود انجام نمی‌دهند.

یک پناهنده در جنین حکومت اسلامی‌ نمی‌خواهد. او یک کشور آزاد می‌خواهد. او همچنان ممکن است ترجیحات خود را تغییر دهد. اسرائیل (رژیم صهیونیستی) تمام تلاش خود را برای سوق دادن آن‌ها به این سو انجام خواهد داد.