به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، اندیشکده کامن دیریمز در یادداشت تازه خود نوشت: هرگز قرار بر این نبود که هفتمین دور از مذاکرات هسته‌ای پیشرفت غیرمنتظره‌ای داشته باشد چرا که انتظار می‌رفت دولت جدید ایران خط مذاکراتی سختی را دنبال کند تا خود را متمایز از دیگران نشان داده و به دنبال بیشترین دستاورد ممکن باشد. این که آیا موفق خواهد شد یا نه را باید در ادامه این فرایند مورد قضاوت قرار داد و این که چگونه از پس آن برمی‌آید و باید چگونه آن را انجام دهد.
جایگزین‌ها در برابر بازگشت بی‌عیب به برجام به ترتیب از بد به بدتر هستند. آمریکا نمی‌تواند مطمئن از دستیابی به توافق دیگری از طریق مذاکره باشد یا اطمینانی نیست از این که در صورت شکست مذاکرات، می‌تواند مانع بروز جنگ شود. به همین صورت و از سوی ایران، شکست مذاکره به معنای ادامه تحریم‌ها است که برای کشور فاجعه‌بار است و می‌تواند ویرانی بدتر از جنگ را به بار آورد. به این دلیل لازم است تا همه طرف‌ها انعطاف‌پذیری بیشتری داشته و هم واشنگتن و هم تهران خود را با واقعیت‌های سیاسی وفق دهند.
این دور از مذاکرات نکات مثبتی داشت از جمله این که مذاکره کنندگان کار خود را از نقطه صفر شروع نمی‌کنند و ایران تمایل به احیای تعهدات هسته‌ای خود دارد. خیلی سخت است بگوییم که ایرانی‌ها تا چه میزان جدی هستند بدون این که بتوانیم محتوای پیشنهادهای مطرح شده از سوی ایران را مورد ارزیابی قرار دهیم. با این حال، ما می‌دانیم که لازم است تحریم‌های جدی برداشته شوند تا ایران بتواند شک و تردیدهای خود را نسبت به معامله با آمریکا برطرف کند. این یک عنصر کلیدی برای توافق است و آمریکا، اروپا و دیگر طرف‌های این معامله نمی‌توانند آن را نادیده بگیرند.
احمقانه خواهد بود اگر آمریکا پیشنهادهای ایران را یک‌جا رد کند و به تحریم‌های ترامپ بیشتر از بازگرداندن برنامه هسته‌ای ایران به وضعیت 2015 ارزش بگذارد. به همین صورت، احمقانه خواهد بود اگر ایران زیاده‌خواهی کند و با تشدید برنامه هسته‌ای خود و رساندن آن به سطوح بالاتر جدیدی، هم‌چنان باعث کاهش اعتماد شود. برجام راه خروج از تنش‌های فاجعه‌بار است و لازم است تا همه طرف‌ها اراده لازم سیاسی برای احیای آن داشته باشند.