به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، اندیشکده کوئینسی در یادداشت تازه خود به‌قلم «یاسمین اونز» نوشت: ماه گذشته، بایدن و شی جین پینگ در مورد تنش‌های فزاینده بین آمریکا و چین و چگونگی بهبود آن صحبت کردند. بایدن تاکید کرد که رقابت منجر به درگیری نشود و راهی برای ارتباط باقی مانده باشد، در حالی که شی خاطرنشان کرد که برای موفقیت باید «احترام متقابل، همزیستی مسالمت‌آمیز و همکاری برد-برد» وجود داشته باشد. هر دو رئیس‌جمهور همچنین تمایل خود را برای مشارکت در بحث تسلیحات هستهای ابراز کردند.
بایدن و شی هر دو درست می‌گویند. آنچه دولت‌های آمریکا و چین باید روی آن متمرکز شوند، افزایش ارتباطات، همکاری و در نهایت اعتماد به منظور حل و فصل تنش‌های فزاینده موجود بین دو قدرت است.
در عوض، راه‌حل این مشکل هم برای واشنگتن و هم برای پکن، صرف پول و منابع بیشتر برای افزایش و نوسازی زرادخانه‌های هستهای خود بوده است. چندین میدان سیلوی موشکی در سراسر چشم‌انداز چین کشف شده‌اند، و پس از آزمایش موشک‌های مافوق صوت این کشور که به «لحظه اسپوتنیک» تشبیه شده بودند، وحشت حاکم شد. در همین حال، آمریکا مشغول تخصیص مبالغ بیپایان پول برای ارتقای سلاحهای خود بوده است.
در طول جنگ سرد، آمریکا و اتحاد جماهیر شوروی همان اشتباه را در اولویت دادن به تقویت نظامی مرتکب شدند که شکاف فزاینده بین دو ابرقدرت جهانی را پر نکرد، بلکه جهان را در آستانه نابودی قرار داد. اکنون، آمریکا و چین باید از قلدری و رهبری ریاکارانه دست بردارند.
وقتی دولت چین از مذاکره با آمریکا خارج از محیط‌‌‌‌های چندجانبه مانند سازمان ملل امتناع می‌ورزد، نمیتواند ادعا کند که تلاش‌های سازندهای برای کاهش تهدید هستهای انجام میدهد.
قبل از اینکه دوباره در پرتگاه جنگ هستهای قرار بگیریم (اگر روابط آمریکا و چین به روند نزولی خود ادامه دهد) باید راه‌حل‌های جایگزینی برای مقابله با نفوذ فزاینده چین پیدا کنیم.
امروز، هردو کشور مسیر مشابهی را به سمت یک مسابقه تسلیحاتی به سبک جنگ سرد دنبال میکنند. قبل از رسیدن به نقطه‌ای بی‌بازگشت، دو طرف باید نشان دهند که مایلند در رابطه با همکاری‌های هستهای چیزی بیش از صحبت ساده ارائه نمایند.
استفاده از گروه‌های ثبات استراتژیک که بین آمریکا و روسیه در ماه سپتامبر اجرا شد، میتواند شروع خوبی برای تعامل معنادار در مورد کنترل تسلیحات هستهای باشد.