به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، وبگاه جوئیش نیوز سیندیکیت در یادداشت خود به‌قلم «سارا استرن» نوشت: اکنون که دیگر بازیگران با سعودی‌ها دوست شده‌اند، آمریکایی‌ها کمی دیر متوجه شده‌اند که نمی‌توانند از غرب‌آسیا اجتناب کنند .
در عین حال توجه خود را به دیگر تهدیدات امنیتی بین‌المللی معطوف کنند و همه این دشمنان منطقه‌ای به‌شدت در هم تنیده شده‌اند.
پیوستن عربستان به توافقنامه آبراهام، هر چقدر هم که برجسته باشد، کار ساده‌ای نیست. در واقع، ما سعودی‌ها را به کشوری منفور تبدیل می‌کنیم که شایسته آن هستند.
در ماه آگوست، جو بایدن به منطقه سفر کرد و از سعودی‌ها خواست تولید نفت خود را افزایش دهند. سعودی‌ها نمی‌خواستند به‌عنوان یک متصدی نفت در نظر گرفته شوند. پاسخ آن‌ها کاهش فوری عرضه بود.
ما به تازگی از سعودی‌ها خواسته‌ایم که نفت بیشتری تولید کنند و آن‌ها در حال کاهش بهره‌وری خود به میزان یک میلیون بشکه در روز هستند.
عربستان، حافظ دو مسجد در مکه و مدینه، یک حکومت مذهبی موروثی و به‌شدت تحت کنترل است.
این کشور از دیرباز به‌عنوان مهم‌ترین مرکز مذهبی مسلمانان و صدای تعیین‌کننده اوپک محسوب می‌شود.
آن‌ها همچنین از سوی ایران احساس خطر می‌کنند و به خروج ما از افغانستان، کاهش شدید نیروها از سوریه، روی‌گردانی اساسی از غرب‌آسیا و آسیا، و نادیده گرفتن‌ها توجه کرده‌اند.
رکورد اعدام در ایران با 583 نفر در سال 2022 یکی از بدترین اعدام‌ها در جهان است.
سعودی‌ها همچنین به آن سوی خلیج‌فارس نگاه می‌کنند و می‌توانند زرادخانه هسته‌ای شیعیان را از درب خانه خود ببینند.
آن‌ها می‌دانند که ایران اورانیوم بسیار غنی‌شده را در سطح 60 درصد ذخیره کرده است و حدود 12 روز طول می‌کشد تا به سطح خطرناک 90 درصد برسد.
سعودی‌ها سه چیز نسبتاً گران را می‌خواهند:
- تعهد امنیتی رسمی از سوی آمریکا، که ممکن است شامل تصویب سنا باشد
- دسترسی به پیشرفته‌ترین سیستم‌های تسلیحاتی، از جمله اف-35
- کمک آمریکا در ساخت نیروگاه‌های هسته‌ای
احتمال دریافت این سه درخواست عربستان اصلا زیاد نیست. آن‌ها با روابط تازه خود با ایران، چین و روسیه در برابر آمریکا بازی می‌کنند.
آن‌ها همچنین می‌دانند که اینجا دیگر یک جهان تک‌قطبی نیست، بلکه دنیایی چند‌قطبی است، جایی که پکن، مسکو و تهران در آن حرفی دارند.