به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، نشریه نیوزویک در مقاله‌ای به‌قلم «مایکل گفولر» «دیوید راندل» نوشت: در فوریه 1980، «زبیگنیو برژینسکی» -مشاور امنیت ملی آمریکا- به ریاض سفر کرد تا از عربستان در مخالفت با حمله شوروی به افغانستان حمایت کند.
در سال 2022، بسیاری از مقامات ارشد آمریکایی و اروپایی از سعودی‌ها درخواست کردند که به کاهش افزایش قیمت نفت در پی حمله روسیه به اوکراین کمک کنند. این بار سعودی‌ها گفتند نه. چه چیزی تغییر کرد؟
ملک سلمان یک پمپ‌بنزین جهانی یا یک موسسه خیریه بین‌المللی راه‌اندازی نمی‌کند. او به‌دنبال منافع کشورش است و حفظ درآمد نفتی بخشی از شرح وظایف اوست.
سعودی‌ها اکنون اعتبار تعهدات امنیتی غرب را زیر سؤال می‌برند. آن‌ها از ائتلاف چندملیتی به رهبری آمریکا خواستند که به‌طور کامل از عراق عقب‌نشینی نکند و به‌طور دقیق ظهور داعش را پیش‌بینی کردند.
آن‌ها بابت عقب‌نشینی عجولانه غرب از افغانستان ناآرام بودند. آن‌ها دولت انقلابی تهران را دشمنی سرسخت می‌دانند و نگران هرگونه ابتکاری مانند برجام پیشنهادی هستند که پول نقد را در خزانه روحانیت بیاندازد.
تهدیدهای غرب برای قطع فروش تسلیحات به امری عادی تبدیل شده و تردید آمریکا در تأمین فناوری پهپادهای سعودی، آن‌ها را مجبور کرده که آن را از ایتالیا و چین تهیه کنند.
همه این‌ها باعث شده سعودی‌ها احساس قدردانی نکنند. آن‌ها معتقدند که از تلاش‌های غرب برای حفظ ثبات منطقه، حل مناقشه اسرائیل و فلسطین و مبارزه با تروریسم حمایت کرده‌اند.
آن‌ها به تجارت نفت به دلار ادامه می‌دهند که باعث تقویت پول آمریکا می‌شود.
رهبران غربی به کسی نیاز دارند که مقصر تورم انرژی باشد. آن‌ها از اینکه سعودی‌ها به آن‌ها راه نجات ندادند، عصبانی بوده و این واقعیت را نادیده می‌گیرند که جنگ در اوکراین، هزینه‌های هنگفت دولت در طول همه‌گیری کرونا و عقب‌افتادگی تولید نفت آمریکا، همگی به اندازه اوپک باقیمت بنزین مرتبط هستند.
آن‌ها این حقیقت ساده را نادیده می‌گیرند که عربستان تنها تولیدکننده نفت است که می‌تواند به‌سرعت حجم زیادی از نفت را توسط دولت به بازار وارد کند، ظرفیتی که اروپا ممکن است در زمستان امسال به آن نیاز داشته باشد.