به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، نشریه فارن افرز در یادداشت خود به‌قلم «لیانا فیکس»«تورستن بنر» نوشت: هنگامی که رئیس‌جمهور آلمان، فرانک والتر اشتاین‌مایر در نوامبر 2022 «جایزه کیسینجر» را دریافت کرد، ارزیابی صریحی از شکست‌های سیاست خارجی کشورش ارائه کرد.
او گفت از آنجایی که جهان تغییر کرده است، ما باید شیوه‌های قدیمی تفکر و امیدهای قدیمی را کنار بگذاریم؛ از جمله این ایده که مبادله اقتصادی باعث همگرایی سیاسی خواهد شد.
اشتاین‌مایر اعلام کرد که در آینده، برلین باید از گذشته درس بگیرد و نه‌تنها به روسیه، بلکه به چین نیز وابستگی‌هایش را کاهش دهد.
از آنجا که روابط اقتصادی برلین با چین بسیار بیشتر از روسیه عمیق و پیچیده است، برلین باید با قدرت برای کاهش وابستگی به پکن حرکت کند.
به‌ویژه، خطر جنگ بر سر تایوان، آلمان را به‌طور خطرناکی در معرض اجبار و شوک‌های اقتصادی قرار می‌دهد.
در فوریه آینده، دولت آلمان اولین استراتژی امنیت ملی خود را منتشر خواهد کرد. درست در آستانه سالگرد تهاجم روسیه به اوکراین، این فرصتی برای برلین است تا نشان دهد که درس‌های درستی از شکست فاجعه‌بار رویکرد گذشته خود در قبال روسیه گرفته است.
زمان آن فرا رسیده است که آلمان با تنوع بخشیدن به روابط تجاری و سرمایه‌گذاری و جداسازی انتخابی از چین در زمینه فناوری‌های حیاتی، طرحی برای کاهش وابستگی به چین ارائه دهد.
آمریکا و آلمان از پایان جنگ سرد درس‌های متضادی گرفتند. آمریکا از رویارویی بیرون آمد و متقاعد شد که رویکرد صلح از طریق قدرت رونالد ریگان و مسابقه تسلیحاتی، اتحاد جماهیر شوروی را مجبور به مذاکره کرد.
آلمان از جنگ سرد خارج شد و متقاعد گردید که تعامل و تغییر از طریق نزدیکی صدراعظم ویلی برانت فرمول پیروزی بود.
بزرگ‌ترین شرکت‌های آلمانی از هرگونه مقایسه بین روسیه و چین عقب‌نشینی می‌کنند. تابستان گذشته، «هربرت دیس» -مدیرعامل وقت خودروساز آلمانی فولکس‌واگن- گفت که انتظار دارد چین در گشایش بیشتر مشارکت کند.
او تأکید کرد که حضور فولکس‌واگن در چین می‌تواند به این تغییر کمک کند.
مطمئناً کاهش وابستگی آلمان به چین هزینه اقتصادی خواهد داشت.
برلین باید تمام تلاش خود را انجام دهد و با شرکای همفکر خود برای بازدارندگی پکن از استفاده از زور برای تغییر وضعیت موجود در تنگه تایوان همکاری کند.
در عین حال، آلمان باید برای سناریویی آماده شود که در آن بازدارندگی با شکست مواجه شود. هر دو نیازمند کاهش شدید وابستگی به چین هستند.
به‌عنوان مثال، آمریکا می‌تواند با حفظ فشار بر آلمان، برای کاهش وابستگی حیاتی به چین کمک کند.
برای کاهش فشارهای متعدد بر اقتصادهای اروپایی، آمریکا باید فوراً به نگرانی‌های اتحادیه اروپا در مورد اثرات مخرب یارانه‌های فناوری‌های انرژی تجدیدپذیر در قانون کاهش تورم آمریکا رسیدگی کند.
این امر می‌تواند با استفاده از تمام انعطافی که اجرای قانون کاهش تورم آمریکا برای معافیت جهت متحدان اروپایی فراهم می‌کند، انجام شود.
شولتز نسبت به بازگشت به پارادایم جنگ سرد هشدار داد و استدلال کرد که جهان وارد دوران چندقطبی متفاوت از آن دوره شده است.
این ادعا در مورد آلمان نیز صدق می‌کند: این کشور باید توهمات خود را در مورد درس‌های سال 1989 فراموش کند.
به‌جای «تغییر از طریق تجارت»، آلمان در ارتباط با دیگر شرکای غربی باید از رویکرد «صلح از طریق قدرت» استفاده کند.