به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، خبرگزاری بلومبرگ در یادداشت تازه خود به‌قلم «بابی غوش» نوشت: پیشنهاد آمریکا برای کاهش برخی تحریم‌ها در برنامه هسته‌ای تهران، یک ژست توخالی است که نشان‌دهنده ضعف است.
بایدن ماه‌ها این تصور را ایجاد کرد که آماده است با ایران بر سر برنامه هسته‌ای‌اش مقابله سختی انجام دهد. در حالی که قدرت‌های جهانی با جمهوری اسلامی برای احیای توافقنامه 2015 موسوم به برجام مذاکره کرده‌اند، آمریکا تاکید کرده است تا زمانی که حکومت دین‌سالار تهران به مفاد توافق پایبند نباشد، از تحریم‌ها رهایی نخواهد یافت.
دولت بایدن همچنین اعلام کرد که طیف وسیعی از گزینه‌های نظامی را برای جلوگیری از تولید سلاح هسته‌ای ایران بررسی کرده است. وقتی تهران این هشدار را نادیده گرفت و ظرفیت غنی‌سازی اورانیوم خود را افزایش داد، آمریکا حجم صحبت‌های تهدیدآمیز خود را بالا برد و گفت اگر مذاکرات در وین برای بازگرداندن توافق به نتیجه نرسد، تحریم‌های جدیدی اعمال خواهد شد.
وزارت خارجه آمریکا روز جمعه اعلام کرد که ظاهراً به منظور ایجاد امتیاز متقابل از سوی تهران، از برخی تحریم‌ها علیه برنامه هسته‌ای ایران چشم‌پوشی می‌کند.
معافیت‌ها به شرکت‌های خارجی اجازه می‌دهد تا روی برخی از جنبه‌های غیرنظامی برنامه هسته‌ای تهران کار کنند.
ایرانی‌ها با دیدن یک ژست توخالی می‌دانند اگر این خطر وجود داشته باشد که در صورت شکست مذاکرات در وین، مجبور به خروج ناگهانی از آن شوند، بسیار بعید است که حتی یک شرکت خارجی با برنامه هسته‌ای درگیر شود. تهران می‌گوید که خواهان لغو همه تحریم‌ها و تعهد آمریکا به عدم اعمال مجدد آن‌ها در آینده است، تضمینی که هیچ رئیس‌جمهوری نمی‌تواند بدهد.
اگر آمریکا مایل به دادن برخی امتیازات یک‌جانبه باشد، ممکن است تمایل به دادن امتیازات دیگر و اساسی‌تر هم داشته باشد.
در حالی که دولت برای لغو تحریم‌های بیشتر تلاش می‌کند، با رضایت خاطر نشان خواهد کرد که معافیت‌های روز جمعه در واقع این ایده را تقویت می‌کند که برنامه هسته‌ای ایران جنبه‌های غیرنظامی دارد. همانطور که قبلاً نوشتم، این مشکل طولانی‌مدت تهران است. در حقیقت، تهران نیاز غیرنظامی به برنامه هسته‌ای ندارد. هیچ ضرورتی در زمینه انرژی وجود ندارد؛ ایران دارای برخی از بزرگترین ذخایر نفت و گاز طبیعی جهان است و هیچ سرمایه‌گذاری معناداری در انرژی‌های تجدیدپذیر انجام نمی‌دهد.