به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، اندیشکده کویینسی در یادداشت تازه خود به‌قلم « آناتون لیون» نوشت:سفر«اولاف شولتز» -صدراعظم آلمان- به پکن در این هفته نتایج دیپلماتیک متوسط اما واقعی را به همراه داشت.
«شی جین پینگ» -رهبر چین- بیانیه‌ای قوی صادر کرد و به همه کشورها هشدار داد که از سلاح‌های هسته‌ای استفاده نکنند یا تهدید به استفاده از آن نکنند؛ چیزی که می‌توان بیش از همه به‌عنوان هشداری به مسکو برای عدم استفاده از آن‌ها در اوکراین خواند.
شی همچنین خواستار مذاکرات فوری برای پایان دادن به درگیری در اوکراین شد، بدون اینکه این موضوع را با هیچ زبانی در محکومیت آمریکا و ناتو یا حمایت از روسیه همراه کند.
شولتز به‌نوبه خود نقض حقوق بشر چین را محکوم کرد و از دولت این کشور خواست از نفوذ خود بر مسکو برای پایان دادن به جنگ در اوکراین استفاده کند.
در مقاله‌ای که قبل از این سفر نوشته شد، شولتز اشاره کرد که روابط تجاری آلمان با چین یک رابطه متقابل است، اما همچنین متعهد شد که وابستگی کشورش را در برخی مناطق کاهش دهد. او مخالفت آلمان با هرگونه حرکت برای هژمونی چین را اعلام کرد.
اظهارات شی در مورد اوکراین احتمالاً به همان اندازه‌ای بود که می‌شد به‌طور واقع‌بینانه انتظار داشت.
آن سیاستمداران و مفسران غربی که خواستار پیوستن چین به تحریم‌های غرب علیه روسیه شده‌اند، احمق هستند.
حتی هند، شریک آمریکا این کار را نکرده است. بیشتر دنیا هم همین‌طور است.
به دلایل ژئوپلیتیکی و اقتصادی (ازجمله وابستگی نسبی به روسیه برای امنیت انرژی چین)، هرگز شانسی وجود نداشت که چین به جنگ اقتصادی تحت رهبری آمریکا علیه روسیه بپیوندد.
در واقع، مشارکت بین چین و روسیه وجود دارد؛ اما هیچ اتحادی وجود ندارد. چین بیش از این برای روسیه در اوکراین نخواهد جنگید تا روسیه برای چین در خاور دور بجنگد و اگر پکن در فشار اقتصادی علیه مسکو به غرب نپیوسته، عملاً هیچ کمک نظامی یا اقتصادی به روسیه نکرده است.
توضیح شکست چین در کمک به روسیه تا حدی در گرایش مداوم این کشور به احتیاط استراتژیک نهفته است.
بااین‌حال، خویشتن‌داری چین به دلیل ترس در پکن است که کمک‌های نظامی و اقتصادی به روسیه، اتحادیه اروپا را به همراهی آمریکا در اعمال تحریم‌های اقتصادی بسیار مضر علیه چین سوق دهد.