به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، اندیشکده کویینسی در مقاله خود به‌قلم «جاشوا لندیس» نوشت: اکثر کشورهای غرب‌آسیا اکنون در حال گفت‌و‌گو با سوریه هستند. دو دهه جنگ، قیام‌ها و سرنگونی دولت‌ها منطقه را ویران کرده است.
تلاش‌های عادیسازی احتمالاً برای 16 میلیون سوری که خشونت و فساد دولت و همچنین وحشت جنگ داخلی و ویرانگری القاعده و داعش را تجربه کرده‌اند، مورد استقبال قرار می‌گیرد.
امروز آن‌ها با یک زندگی فقیرانه و محرومیت روبرو هستند. آخرین چیزی که آن‌ها نیاز دارند تحریم و انزوا است، چیزی که آن‌ها را به یک دهه دیگر یأس و ناامیدی محکوم می‌کند.
به‌جای تلاش برای جلوگیری از نزدیکی دیپلماتیک اعراب و ترکیه با سوریه، آمریکا باید وارد عمل شود.
با هماهنگی تلاش‌ها برای کسب امتیازات از اسد، واشنگتن اهرم‌های (فشار) بیشتری را اعمال خواهد کرد.
تلاش مشترک به‌احتمال‌زیاد امتیازات بیشتری را از دمشق به ارمغان می‌آورد تا یک اقدام مقطعی. هماهنگی به واشنگتن کمک خواهد کرد تا نقش خود را به‌عنوان یک رهبر در دیپلماسی منطقه‌ای بازیابد.
واشنگتن نباید دوباره در حاشیه بماند، بلکه باید به ایجاد صلح بین سوریه و کشورهای عربی کمک کند.
اگر واشنگتن ورود کند، بهتر می‌تواند طرف‌ها را مورد بازخواست قرار دهد، تأیید کند که تعهدات دمشق رعایت شده‌اند و منافع خود را پیش ببرد.
ناکامی در انجام این کار نه‌تنها موقعیت آمریکا در سوریه را تضعیف می‌کند، بلکه موقعیت آن را نیز در منطقه تحت تأثیر قرار می‌دهد.
هیچ‌یک از کشورهای همسایه سوریه نمی‌خواهند نیروهای آمریکایی در آنجا باقی بمانند: نه عراق، نه ترکیه و نه خود دولت سوریه، که همگی مدعی هستند که در حال آماده شدن برای افزایش هزینه‌های اشغالی که توسط آمریکا انجام‌شده هستند.
هنگامی‌که مشخص شد اسد از جنگ داخلی جان سالم به در خواهد برد، قدرت‌های منطقه‌ای چاره‌ای جز آشتی با او نداشتند. آمریکا و اروپا با فشارهای مشابهی مواجه نیستند. آن‌ها می‌توانند به اصرار بر اجرای قطعنامه 2254 سازمان ملل که خواستار برگزاری انتخابات آزاد و عادلانه است، ادامه دهند. اکنون‌که کشورهای همسایه با دمشق درگیر شده‌اند، سیاست غرب برای منزوی کردن دولت در حال حاضر نخ‌نما شده است.
آمریکا گفته است که برای مبارزه با داعش باید در سوریه بماند، اما آن روزی نزدیک است که دولت سوریه مسئولیت این وظیفه را بر عهده بگیرد. واشنگتن باید برای این احتمال آماده شود. برخی از سیاست‌گذاران اصرار دارند که حفظ کنترل آمریکا بر شمال شرق سوریه مفید است زیرا به اسرائیل کمک می‌کند و به ایران آسیب می‌زند: با جلوگیری از ارسال سلاح به سوریه و حزب‌الله توسط ایران و با اطمینان از اینکه سوریه به‌عنوان یک باتلاق باقی می‌ماند؛ اما اسرائیل ثابت کرده است که بیش‌ازحد توانایی دفاع از خود را دارد. اطلاعات عالی و حملات هوایی مکرر آن به سوریه در تضعیف توان نظامی ایران و سوریه بسیار مؤثر بوده است.
تلاش‌های عادیسازی بین سوریه و همسایگانش یک تحول مثبت است که واشنگتن باید به آن بپیوندد. با هماهنگی تلاش‌ها با متحدان عرب خود و ترکیه، واشنگتن می‌تواند فشارهایی را که دولت اشغالگر و تحریم‌های خود برای کسب امتیازات از اسد به دست آورده است، تقویت مجدد رهبری خود در دیپلماسی منطقه‌ای و کاهش وابستگی دمشق به ایران به حداکثر برساند. ادامه مقاومت در برابر روند عادیسازی تنها نفوذ آمریکا را تضعیف می‌کند، آن را در مقابل متحدان عرب و ترک خود قرار می‌دهد، خطرات متوجه سربازانش را افزایش می‌دهد و بیش از آنکه کمک کند به سوری‌ها آسیب می‌رساند.