به‌گزارش مرکزمطالعات سورین، اندیشکده واشنگتن در مطلب تازه خود به‌قلم «دیوید پولاک» درباره تغییر جهت امواج توفان به آرامش در شرق مدیترانه، نوشت:
ترکیه
مهم‌ترین عامل این تغییر مثبت، تغییر در موضع ترکیه است که به طور کلی حاکی از غلبه سیاست داخلی بر سیاست خارجی است. طبق معمول، منشأ تغییر سیاست‌های ترکیه در قبال همسایگان خود را می‌توان در داخل این کشور یافت. اردوغان می‌خواهد در انتخابات سال آینده شرکت کند و زودتر از آنکه هر یک از ذخایر انرژی برون‌کرانه‌ای بتواند دسترس‌پذیر شود، به نجات اقتصادی نیاز دارد
لبنان
سال گذشته همچنین شاهد گفت‌وگوهای زیادی درباره جلب همکاری لبنان بودیم. یک موضوع، طرحی برای آوردن گاز طبیعی شرق مدیترانه از مبدأ مصر و اسرائیل به لبنان است که از طریق یک خط لوله زمینی از مسیری بسیار غیرمستقیم از طریق اردن و سوریه صورت می‌گیرد. این پروژه پیچیده با میانجیگری واشنگتن انجام می‌شود.
اسرائیل
در قلب سیاست مدیترانه‌ای امروز اسرائیل(رژیم صهیونیستی) تناقضی وجود دارد. اسرائیل(رژیم صهیونیستی) به جذب حداکثر شرکای منطقه‌ای ممکن علاقه‌مند است و از ترک مخاصمه میان ادعاهای متقابل رقبا استقبال می‌کند.
از این رو، اسرائیل(رژیم صهیونیستی) به پیشنهادهای آنکارا برای همکاری دریایی و انرژی واکنش محتاطانه ولی مثبت از خود نشان می‌دهد و همزمان رابطه نزدیک خود با یونان، قبرس و مصر را حفظ می‌کند.
یونان و قبرس
هر دو دولت به موضع دوستانه جدید ترکیه روی خوش نشان داده‌اند، از جمله با ملاقات‌های سطح بالا، اظهارات آشتی‌جویانه مقامات رسمی، برخی توافق‌ها بر سر امور فرعی متعدد و مهم‌تر از همه، تقریبا غیاب اقدامات تحریک‌آمیز.
مصر
یک ذی‌نفع آشکار همسویی‌های جدید در شرق مدیترانه، مصر است. مصر دیگر با تهدید ترکیه روبه‌رو نیست، چه در سواحل خود، چه در لیبی، یا در مسائل سیاسی داخلی. مصر داوطلبی مشتاق برای چندین طرح پیشنهادی جدید چندجانبه انرژی است که همه آن‌ها قرار است با کمک مالی خارجی انجام شود.
ایران
ایران هم‌اکنون توانمندی‌ها و جاه‌طلبی‌های بسیار بزرگ‌تری دارد. ایران به بندرهای سوریه و لبنان قدری دسترسی داشته و گاهی از طریق کانال سوئز هم ترانزیت می‌کند. ولی تا به حال فقط یکی دو بار علیه اهداف دریایی اسرائیلی در مدیترانه مستقیما اقدام کرده، چون موضع قدرت ایران در آنجا نسبتا ضعیف باقی مانده است.
چین
در مورد چین هم بیشترِ این موارد صدق می‌کند، چون این کشور شدیدا در حال تقویت حضور و موقعیت خود در سراسر دنیاست، از جمله در مدیترانه، از اسرائیل(رژیم صهیونیستی) تا مصر تا مراکش. به‌خصوص شرق مدیترانه یک پایانه مهم در «طرح راه ابریشم جدید» است.