بهگزارش مرکز مطالعات سورین، اندیشکده امریکن کانسروتیو در یادداشت تازه خود بهقلم «ناتالی آرمبراستر» نوشت: هفته گذشته، مقامات آمریکایی اعلام کردند که ایران و نیروهای نیابتی آن مسئول حمله پهپادی به پایگاه نظامی آمریکا در التنف در جنوب شرقی سوریه هستند. حدود 200 نیروی آمریکایی در این پایگاه مستقر هستند. اگرچه این حمله تلفاتی نداشت، اما این حادثه یادآوری واضحی برای این موضوع است، که آمریکا همچنان گروهی از نیروهای خود را در سوریه نگه داشته و جان آنها را برای یک ماموریت نامشخص به خطر انداخته است.
ماموریت اصلی آمریکا در سوریه، جلوگیری از تسلط داعش بر این کشور و ایجاد حکومت بوده که در سال 2019 به پایان رسیده است. گروهکهای باقی مانده از داعش، ضعیف و خسته بوده و قادر به انجام اقدامات جدی و خطرناک نیستند. پس چرا آمریکا این پیروزی را نپذیرفته و نیروهای خود را از این کشور خارج نکرده است؟ پاسخ در تلاش روزافزون واشنگتن برای کارزار فشار حداکثری خود علیه ایران نهفته است، که اساساً بر تحریمهای طاقت فرسا و استقرار نامحدود نیرو در عراق و سوریه متکی است.
استراتژی ادعا شده در پس کارزار فشار حداکثری، تحت فشار قراردادن کشور مورد نظر با تحریمهای فلجکننده، به این امید است که کشور مورد نظر زیر فشار این تحریمها تسلیم شده و امتیازات مدنظر را به آمریکا ارائه کند. با این حال، موفقیت کارزار فشار حداکثری به استفاده از قدرت تحریمها برای تغییر رفتار حکومت و همسو کردن منافع شخصی آن با آمریکا بستگی دارد و فشار از سوی آمریکا به جای از بین بردن حمایت داخلی، فقط منجر به تثبیت حمایت مردم از دولتهای ایران و سوریه و ایجاد نارضایتی از مداخله غرب شده است.
حکومت اسد علیرغم تلاشهای آمریکا همچنان ادامه دارد. نفوذ ایران و روسیه در سوریه از 10 سال گذشته شروع نشده است، بلکه به دلیل چندین دهه منافع موازی به جنگ ایران و عراق و حتی پیش از آن و در زمان سوریه تحت حمایت فرانسه باز میگردد. تظاهر به اینکه دستاوردهای اسد و روابط سوریه با ایران و روسیه میتواند با حضور حداقلی و کم رنگ آمریکا خنثی شود، تفکری ساده لوحانه و خطرناک است.
در حالی که موضع رسمی آمریکا برای اسکان سربازان در التنف، مبارزه با داعش در مرز سوریه است، یک بررسی ساده از روی نقشه نشان میدهد که این پایگاه یک هدف منحصر به فرد را دنبال میکند که افزایش فشارهای کارزار فشار حداکثری آمریکا علیه ایران است. منطقه 55 کیلومتری عدم درگیری اطراف پادگان که به صورت استراتژیک انتخاب شده و بزرگراه بغداد-دمشق را در بر میگیرد، مرز عراق و سوریه را مسدود میکند و این موضوع کار ایران برای انتقال منابع و تسلیحات به نیروهای نیابتی خود در سوریه را دشوارتر میکند.
در حالی که مقامات آمریکایی از گذشته نسبت به اهداف ضد ایرانی این پایگاه دلسرد شدهاند، «جان بولتون» -مشاور امنیت ملی- در سال 2019 ماموریت پایگاه التنف را اینگونه بیان کرد: «در رابطه با عزم ما مبنی بر عدم گسترش نفوذ ارضی ایران به این میزان، حضور این پایگاه در منطقه، همچنان از نظر استراتژیک حائز اهمیت است.» به جای طولانی کردن این جنگ، آمریکا باید پیروزی در برابر داعش را تایید کرده، از سوریه خارج شده و از قربانی کردن جان سربازان آمریکایی برای دلایل مبهم، دست بکشد. علاوه بر این، عقب نشینی نیروهای آمریکا میتواند با ارائه حسن نیت به ایران نشان دهد که در صورت بازگشت آنها به توافق هستهای، این کارزار فشار حداکثری میتواند پایان یابد.