loader image

جستجو

Biden's national security team in the second half of the administration

کانترپانچ:
تیم امنیت ملی بایدن در نیمه دوم دولت‌

مرکز مطالعات سورین

چکیده

وبگاه «کانترپانچ» در گزارش تازه خود به بررسی تیم امنیت ملی بایدن در نیمه دوم دولت پرداخت.

فهرست مطالب

به‌گزارش مرکز مطالعات سورین،‌ وبگاه کانترپانچ در گزارش تازه خود به‌قلم «ملوین گودمن» نوشت: تیم امنیت ملی بایدن با موفقیت‌های اندک و ناامیدی‌های متعدد به نیمه‌راه دولت او رسیده است.

استفاده وحشیانه روسیه از زور علیه اوکراین به دولت بایدن این امکان را داد که در متحد‌کردن جهان غرب در برابر تهاجم روسیه و احیای اتحاد اروپایی که دونالد ترامپ آن را به هم ریخته بود، ادعای موفقیت کند.

گفت‌وگو با کره‌شمالی لازم است و بایدن باید به توافق هسته‌ای ایران باز می‌گشت، اما تیم بایدن حتی یک متخصص خلع‌سلاح ندارد!

اگرچه بایدن برای پایان‌دادن به «جنگ‌های همیشگی» در عراق و افغانستان ادعای موفقیت می‌کند.

اما رکورد هزینه‌های دفاعی که شامل افزایش 80 میلیارد دلاری نسبت به هزینه‌های سال گذشته و همچنین تأکید بر سیستم‌های تسلیحاتی پرهزینه است، نشان‌دهنده ادامه‌ی روند معمول است.

میزان افزایش بودجه‌ی نظامی به تنهایی بسیار بیشتر از کل بودجه دفاعی روسیه است. در واقع، به استثنای چین، میزان افزایش بودجه دفاعی امسال از بودجه‌ی دفاعی هر کشوری در جامعه جهانی بیشتر است.

بایدن خود را با سنت‌گرایان امنیت ملی احاطه کرده است، از جمله «جیک سالیوان» در -شورای امنیت ملی- «آنتونی بلینکن» در -وزارت امور خارجه- و «آوریل هاینز» ‌به‌عنوان -رئیس سیستم اطلاعاتی-

سالیوان هیچ راه‌حل جدیدی در مورد چالش‌های اصلی سیاست خارجی ما در قبال روسیه، چین، کره شمالی و ایران ارائه نکرده است.

بلینکن تا حد زیادی در تعاملات کلیدی سیاست خارجی غایب بوده و اولین ماموریت خارجی خود با چین را در ماه‌های اول دولت بایدن انجام نداده است.

«لوید آستین» -وزیر دفاع آمریکا- تا حدودی در پنتاگون ‌به‌عنوان یک شخصیت مرموز باقی مانده است.

نمونه‌ای از تفکر عقب‌مانده تیم بایدن، مخالفت آن با قطعنامه سنا است که به حمایت آمریکا از جنگ عربستان در یمن پایان می‌دهد، زیرا عامل اصلی بحران انسانی موجود در آن‌جا، آمریکا بوده است.

طی سال‌ها، بمباران‌های عربستان عامل اصلی کشته‌شدن صدها هزار غیرنظامی یمنی و همچنین بسته‌شدن بنادر یمن بوده است که یکی از بدترین بحران‌های بشردوستانه در جهان را ایجاد کرده است. ت

حریم‌های اقتصادی را می‌توان نوعی تروریسم اقتصادی دانست. چنین تحریم‌هایی تنها به شهروندان عادی آسیب وارد می‌کند و نه رهبرانی که ما ادعا می‌کنیم آن‌ها را هدف قرار داده‌ایم.