به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، نشریه جروزالم پست در یادداشت خود به‌قلم «نیویل تلر» نوشت: در 28 مارس، شهر نقب میزبان نشست دیپلمات‌های ارشد چهار کشور عرب، با دیپلمات‌های آمریکا و اسرائیل(رژیم صهیونیستی) بود که این اتفاق یک رویداد تاریخی محسوب می‌شود.
در بیانیه‌ای مشترک، هر 6 کشور بر اهداف توافقنامه آبراهام و اهمیت تقویت روابط بین اسرائیل (رژیم صهیونیستی) و غرب آسیا تاکید کردند.
در 26 می، پارلمان عراق قانونی را تصویب کرد که هر نوع عادی‌سازی با اسرائیل(رژیم صهیونیستی) را جرم تلقی می‌کند. همه عراقی‌ها، چه در داخل و چه در خارج از کشور، از برقراری روابط با اسرائیل(رژیم صهیونیستی)، بازدید از این کشور یا ترویج عادی‌سازی منع شده‌اند.
برخی از مفسران دو گروه متمایز را در جهان عرب شناسایی کرده‌اند. «محور عادی‌سازی» متشکل از کشورهای میانه‌رو سنی-عربی که روابط رسمی یا غیررسمی با اسرائیل(رژیم صهیونیستی) را تایید می‌کنند، و دیگری «محور مقاومت» متشکل از ایران، سوریه، یمن و حزب‌الله.
تعداد کمی از کشورها مانند کویت و قطر نسبت به این موضوع متعهد نیستند و روابط خود را با آمریکا و ایران حفظ می‌کنند.
عربستان در حال حاضر نیز در حصار قرار دارد و از سوی همسایگان خلیج‌فارس و اسرائیل برای پیوستن به توافقنامه آبراهام تشویق می‌شود و ممکن است در آستانه تسلیم شدن باشد.
در محور طرد، تونس و الجزایر روابط صمیمانه‌ای با ایران دارند.
تونس بارها به جرم‌انگاری عادی‌سازی روابط با اسرائیل(رژیم صهیونیستی) فکر کرده است. الجزایر در حال حاضر عملاً با ایران و چین در برابر غرب همسو شده است.
قانون ضد عادی‌سازی از طریق پارلمان عراق یک کودتای سیاسی توسط مقتدی صدر، سیاستمدار برجسته عراقی حامی ایران بود.
ایران، مستقیم یا از طریق گروه‌های نیابتی، کنترل بسیاری از ابزارهای دولتی و نظامی در داخل عراق را در اختیار دارد و این کشور را برای سرکوب نفوذ فزاینده اسرائیل در منطقه کردستان تحت فشار قرار داده است.
به طور خلاصه، هر دو حزب کرد حامی اسرائیل(رژیم صهیونیستی) آماده همکاری با گروه‌های سیاسی هستند که قانون ضد عادی‌سازی عراق را تصویب کرده‌اند. علاوه بر این، رئیس‌جمهور بعدی عراق، هر زمان که انتخاب شود، باید کرد باشد.