به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، روزنامه نشنال اینترست مقاله‌ای که به قلم «سجاد صفایی» منتشر کرد که در آن آمده است: اسرائیل(رژیم صهیونیستی) در بیشتر تاریخ خود توانسته است به سرعت و قاطعانه بر نیروهای مسلح همسایگان عرب خود در داخل سرزمین‌هایش غلبه کند.
توانایی استقرار نیروی مناسب در برابر هر تهدیدی، هسته اصلی چیزی بوده است که استراتژیست‌های نظامی اسرائیل(رژیم صهیونیستی) معمولاً از آن به‌عنوان «ظرفیت بازدارندگی» یاد می‌کنند؛ این عبارت نمادی از ترس اعراب از اسرائيل است.
اما کاهش «ظرفیت بازدارندگی» اسرائیل(رژیم صهیونیستی) پس از بیرون رانده شدن تحقیرآمیز این کشور از لبنان در سال 2000 افزایش یافت.
حزب‌الله، یک گروه ستیزه‌جو که زمانی توسط آمریکا و اسرائیل به‌عنوان یک گروه شبهه‌نظامی نامنظم شناخته می‌شد، ارتش اسرائیل(رژیم صهیونیستی) را که زمانی «شکست‌ناپذیر» بود، مجبور به عقب‌نشینی از جنوب لبنان کرد.
دستگیری و کشتن چند سرباز اسرائیلی توسط حزب‌الله در جولای 2006 بهانه خوبی برای اسرائیل فراهم کرد تا ضربه مهلکی به این سازمان وارد کند و بازدارندگی خود را علیه همسایگانش بازگرداند.
اما در عوض، جنگ 2006 باعث سقوط بیشتر بازدارندگی اسرائیل(رژیم صهیونیستی) در منطقه شد.
هدف حمله اسرائیل(رژیم صهیونیستی)، بازگرداندن سربازان ربوده‌شده، تضعیف حزب‌الله، اخراج این گروه از جنوب لبنان و از بین بردن ظرفیت آن‌ها برای پرتاب موشک به اسرائیل(رژیم صهیونیستی) بود.
هیچ‌یک از این اهداف محقق نشد. ناامیدی در مورد شکست ارتش، دولت اسرائیل(رژیم صهیونیستی) را بر آن داشت تا 63 کمیسیون تحقیق را تشکیل دهد.
بر اساس گزارش کوبنده کمیسیون وینوگراد، مهم‌ترین دلیل این شکست، عملکرد «بدوی» ارتش اسرائیل(رژیم صهیونیستی) بود.
نیروهای ارتش اسرائیل(رژیم صهیونیستی) که در سال 1982 می‌توانستند ظرف چند هفته به بیروت برسند، در سال 2006 برای اشغال روستاهای کوچکی که تنها در چند کیلومتری خاک لبنان قرار دارند، مبارزه کردند.
اما در حالی که حزب‌الله تا حد زیادی در متوقف کردن تهاجم زمینی ارتش اسرائیل(رژیم صهیونیستی) در مسیر خود موفق بود، نمی‌توانست مستقیماً برتری هوایی تقریباً مطلق دولت یهود بر لبنان را به چالش بکشد.
هواپیماهای جنگی اسرائیل(رژیم صهیونیستی) می‌توانند در طول جنگ و مدت‌ها پس از آن بدون هیچ چالشی وارد حریم هوایی لبنان شوند.
پیش از جنگ 2006، قدرت نظامی اسرائیل(رژیم صهیونیستی) به طور فزاینده‌ای «هوا محور» شده بود. اما به دنبال عملکرد ضعیف نیروهای زمینی و آشکار شدن آسیب‌پذیری‌های دریایی اسرائیل(رژیم صهیونیستی) در طول جنگ، ظرفیت بازدارندگی این کشور به طور کامل با برتری هوایی مترادف شده بود.
در سال‌های بعد، اسرائیل(رژیم صهیونیستی) به دنبال جلوگیری از هرگونه چالش جدی برای برتری هوایی خود بود.
در سطح نظامی، این به معنای انجام حملات هوایی در داخل لبنان و سوریه برای جلوگیری از رسیدن سلاح‌های ضد هوایی روسیه به حزب‌الله بود.
اما برای حفظ برتری هوایی، این دسته حملات به تنهایی کافی نیست. اسرائیل(رژیم صهیونیستی) باید جریان این‌گونه سلاح‌های تغییردهنده جنگ را در منبع، یعنی روسیه، کاهش دهد یا متوقف کند.
برای این منظور، دولت اسرائیل(رژیم صهیونیستی) به دنبال حفظ روابط سرد اما پایدار خود با مسکو در بحبوحه تنش بین روسیه و غرب است.