به‌گزارش مرکز مطالعات سورین، روزنامه نیویورک تایمز در مطلب تازه خود به‌قلم «نیویورک تایمز» نوشت:قبل از اینکه کشورش و زندگی‌اش در سال 2021 به‌طور ناگهانی و اساسی تغییر کند، «مهناز اکبری» -فرمانده پیشرو جوخه تاکتیکی زنان ارتش ملی افغانستان- بود.
یک جوخه کاملاً زن که نیروهای نخبه عملیات ویژه آمریکا را در هنگام انجام مأموریت‌های کوهستانی جسورانه همراهی می‌کرد.
جنگجویان داعش را شکار کرد و اسیران را از زندان‌های طالبان آزاد کرد.
روز پنجشنبه، خانم اکبری و گروهی از زنان دیگر از جوخه تاکتیکی زنان با قانون‌گذاران در کاپیتول هیل دیدار کردند تا تلاش کنند تا قوانین متوقف‌‌‌‌‌‌شده را برای رسیدگی به وضعیت مهاجرتی آن‌ها و دیگر افغان‌ها احیا کنند.
این سربازان تحت آزادی مشروط بشردوستانه دو ساله در آمریکا هستند که قرار است در ماه آگوست به پایان برسد.
این امر به مجوزهای کار زنان پایان می‌دهد و کارفرمایان جدید آن‌ها را مجبور می‌کند تا کار خود را خاتمه دهند و آن‌ها را در بلاتکلیفی قانونی قرار دهند.
اکثر زنان هزاره هستند، یک اقلیت قومی که تحت سلطه‌طالبان با آزار و اذیت خشونت‌آمیز مواجه شده‌اند.
زندگی به‌عنوان یک هزاره در افغانستان تحت کنترل طالبان، خطر وجود اعضای زن خانواده را که با نیروهای آمریکایی کار می‌کردند، دو چندان می‌کند.
خانم کولار گفت که بسیاری از اعضای جوخه بستگان خود را کشته، شکنجه یا تهدید کرده‌اند.
خانم کولار گفت، پس از سقوط کابل، طالبان اسناد زنان را مصادره کردند تا این گروه بتواند خانواده‌های آن‌ها را ردیابی کند.
اما این اطلاعات در پرونده‌های دولت افغانستان باقی مانده است، زیرا این زنان به‌طور کامل بررسی شده بودند.
شبکه‌ای متشکل از سربازان زن آمریکایی تجمع کردند تا به زنان افغان کمک کنند تا به‌سرعت از کشور خارج شوند.
خانم کولار گفت: در یک شب، آن‌ها از این سربازان قدرتمند و باورنکردنی با هدف مستقیم به یکباره در چشم طالبان تبدیل به انسان شدند.
آن‌ها در سراسر کشور پراکنده هستند، اما بسیاری آرزو دارند یک‌بار دیگر وارد میدان جنگ شوند.